«...Το κεφάλαιο και τα γεννήματά του φίλοι δεν πιάνοντα».

Τη θέλουν στο παιχνίδι*

 
Οι τελευταίες εξελίξεις γύρω από τη ΧΑ τροφοδότησαν μια συζήτηση που είχε ήδη ανοίξει για το ρόλο της λεγόμενης ακροδεξιάς στο αστικό πολιτικό σύστημα, στο πλαίσιο των διεργασιών αναμόρφωσής του και της αναζήτησης «νέων» πολιτικών δυνάμεων ικανών να απορροφήσουν μέρος της λαϊκής δυσαρέσκειας, να συμβάλουν στη διαμόρφωση αστικών κυβερνήσεων.

Απότοκη των γενικότερων επιδιώξεων της αστικής τάξης η προπαγάνδα από τα ιδιόκτητά της ΜΜΕ που περιελάμβανε ως και συστάσεις στη Χρυσή Αυγή να... σοβαρευτεί για να της ανατεθεί κι ένας πιο σοβαρός ρόλος στα πράγματα. Κατά το «όλοι οι καλοί χωράνε», τα αστικά ΜΜΕ επιμένουν ότι μια... φρόνιμη ακροδεξιά, με όποιο όνομα κι αν εμφανίζεται, έχει χώρο σε ένα μελλοντικό κυβερνητικό σχήμα. Ας μην περνά απαρατήρητη η συγχρονισμένη «απόσυρση» στελεχών της Χρυσής Αυγής και «ανάσυρση» στελεχών του ΛΑ.Ο.Σ...

Αλίμονο βέβαια αν τέτοιου είδους μορφώματα δεν είχαν θέση στο σύστημα που τα γεννάει με αποστολή το χτύπημα του λαού, του εργατικού λαϊκού κινήματος και της οργανωμένης πολιτικής του πρωτοπορίας, απ' όποιο πόστο τους ανατεθεί. Δεν είναι τυχαίο ότι ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, σε μια σειρά απ' αυτές εκφράζοντας γραμμή κριτικής ή αμφισβήτησης της ΕΕ ή της ΟΝΕ, το λεγόμενο ρεύμα του «ευρωσκεπτικισμού», απηχώντας τα συμφέροντα τμήματος της αστικής τάξης των χωρών τους.

Σε ορισμένες περιπτώσεις πριμοδοτήθηκαν ανοιχτά από τη σοσιαλδημοκρατία π.χ. Γαλλία, σε άλλες προάγονται σε δυνάμει κυβερνητικούς εταίρους όπως συμβαίνει σήμερα στη Νορβηγία και την Αυστρία. Κι αν στις χώρες αυτές τηρούν τα προσχήματα ως προς τη δημόσια εικόνα τους, παραμένουν δυνάμεις μαχητικά αντικομμουνιστικές, ακραία εθνικιστικές, ρατσιστικές εντεταλμένες από τους αστούς στο χτύπημα του εργατικού κινήματος.

Η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό έχουν ανάγκη αυτά τα μορφώματα για να χειραγωγούν και με το φόβο εκείνο το τμήμα του λαού που δε χειραγωγείται με σοβαντίσματα του αστικού πολιτικού συστήματος.

Γι' αυτούς και άλλους λόγους συντηρείται από τα αστικά ΜΜΕ η συζήτηση περί «συνταγματικής ακροδεξιάς» που να καλύπτει το χώρο «δεξιά» της ΝΔ, απεμπολώντας τη βία και υιοθετώντας το αστικό «σαβουάρ βιβρ». 

Όμως όση «αναμόρφωση» κι αν υποστούν αυτές οι δυνάμεις για να συμβάλουν αποτελεσματικότερα στην αναμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού και στην ευόδωση των γενικότερων σχεδιασμών της αστικής τάξης, δε θα πάψουν να είναι δυνάμεις που επιδιώκουν τον εγκλωβισμό της λαϊκής δυσαρέσκειας και αγανάκτησης σε ένα «κίνημα» με αντιδραστικά χαρακτηριστικά.

Το κεφάλαιο και τα γεννήματά του φίλοι δεν πιάνονται. 

Ο λαός δεν έχει να προσδοκά άλλο πέρα από βάσανα από τα κόμματα της διαχείρισης μιας εξουσίας τόσο σάπιας και βάρβαρης που στήνει εγκληματικές φασιστικές συμμορίες για να τις παρατάξει απέναντί του, απέναντι στη διεκδίκηση του δίκιου του.

Άφοβα να τους αντιμετωπίσει, συγκροτώντας τη δική του λαϊκή συμμαχία, ισχυροποιώντας το ΚΚΕ μπορεί να τους συντρίψει, ανοίγοντας δρόμο για το μέλλον που του αξίζει.

* "Επωνύμως"  Από τη στήλη "Από...μέρα  σε...μέρα" του Ριζοσπάστη.