Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι οι «μπίζνες» για τους
υδογονάνθρακες όχι μόνο δεν έλυσαν το Κυπριακό,
αλλά αντίθετα περιέπλεξαν χειρότερα το
πρόβλημα.
Οι τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό και οι κίνδυνοι που περικλείουν
προσφέρονται για πολύτιμα συμπεράσματα σχετικά με τη στάση απέναντι
στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, τη συμμαχία με ιμπεριαλιστικές
δυνάμεις και σε ποιον επικίνδυνο δρόμο οδηγούν αυτές.
... Η απόφαση της κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ για αποστολή φρεγάτας και υποβρυχίου στην περιοχή, στο πλαίσιο της δύναμης της UNIFIL (αποστολή του ΟΗΕ στο Λίβανο) και του ΝΑΤΟ, σηματοδοτεί όξυνση των ανταγωνισμών...
... Οι κίνδυνοι πολλαπλασιάζονται. Δε φτάσαμε, όμως, τυχαία ως εδώ. Ακολουθήθηκε συγκεκριμένος δρόμος. Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις βγαίνουν συμπεράσματα και διαψεύδονται πολλοί...
Διαψεύδονται όσοι πόνταραν στην «ισχυρή ΕΕ»
Διαψεύδονται όσοι επένδυσαν στις «ισχυρές πλάτες» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ
... Η στάση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ σε ένα ζήτημα όπως το Κυπριακό, εισβολής και κατοχής που ιστορικά εν' τη γενέσει του φέρει την υπογραφή τους, είναι ενδεικτική και για το σύγχρονο ρόλο τους, στο πώς επιδιώκουν να το «κλείσουν» με επιζήμιο τρόπο για τα λαϊκά συμφέροντα...... δε χρειάζεται ιδιαίτερη φαντασία. Το 1974 στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ έγινε η εισβολή και κατοχή του 37% του νησιού.
Διαψεύδονται όσοι επένδυσαν στο δόγμα
«οι μπίζνες μάς φέρνουν πιο κοντά στην επίλυση»
Στην ίδια γραμμή, η εύρεση φυσικού αερίου στην Κύπρο τροφοδότησε μια ολόκληρη βιομηχανία αυταπατών από τα κόμματα του κεφαλαίου, ότι αυτό θα ήταν και το εργαλείο προώθησης της «επίλυσης».
Το ΚΚΕ προειδοποίησε ότι η εύρεση πλουτοπαραγωγικών πηγών, σε συνθήκες κυριαρχίας των μονοπωλίων, όχι μόνο δε θα λύσουν προς όφελος του λαού το κυπριακό πρόβλημα αλλά θα το περιπλέξουν χειρότερα, βάζοντάς το στη μέγγενη σφοδρών ανταγωνισμών, που ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη στην ευρύτερη περιοχή.
Η στάση δηλαδή κάθε χώρας, κάθε ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, και στο Κυπριακό καθορίζεται από τη συμμετοχή στη μοιρασιά, από συγκεκριμένα συμφέροντα των μονοπωλίων. Αυτά είναι τα «κριτήριά» τους και όχι η αναγνώριση των δικαίων του Κυπριακού λαού, σε ένα διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής.
Να παρθεί, επίσης, υπόψη ότι ακόμα και αν συμπίπτουν κατά καιρούς συμφέροντα συγκεκριμένων χωρών στο ενεργειακό αλισβερίσι, αυτό δεν παρέχει καμιά εξασφάλιση για τους λαούς. Για παράδειγμα, οι παραβιάσεις των Τούρκων στην ΑΟΖ της Κύπρου εξελίσσονται την περίοδο που στην προεδρία της ΕΕ βρίσκεται η Ιταλία, χώρα που δικό της μονοπώλιο, η «ΕΝΙ» (σε σύμπραξη με τη νοτιοκορεάτικη «COGAS»), εκτελεί τις έρευνες για φυσικό αέριο για λογαριασμό της Κύπρου.
Η συγκεκριμένη «ευνοϊκή συγκυρία» δεν είχε κανένα θετικό
αντίκρισμα για τον κυπριακό λαό, το αντίθετο μάλιστα.
Το αβίαστο συμπέρασμα που βγαίνει, λοιπόν, από τις εξελίξεις είναι ότι αυτή η στρατηγική βαθύτερης πρόσδεσης, τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδας, στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς έρχεται σε αντίθεση με τα λαϊκά συμφέροντα.
Είναι ο ίδιος δρόμος που οδήγησε σε συνομιλίες με προδιαγεγραμμένες διχοτομικές λύσεις, σαν αυτή του Σχεδίου Ανάν, που συνέπραξαν τόσο η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ όσο και ο -τότε- ΣΥΝ- ΣΥΡΙΖΑ, ή σαν αυτή τη διχοτομική «λύση» που μεθοδεύεται σήμερα.
Αυτή η στρατηγική είναι επιζήμια και έχει
χρεοκοπήσει. Οι λαοί πρέπει να την απορρίψουν.
Άλλος δρόμος, πραγματική σωτήρια διέξοδος για τους λαούς, υπάρχει. Προϋποθέτει, όμως, σύγκρουση με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και αποφασισμένο λαό.
Σε αυτές τις εξελίξεις αποτελεί όρο η λαϊκή παρέμβαση που θα θέτει ως προτεραιότητα την οργάνωση της κοινής πάλης ενάντια στον καπιταλισμό και τα μονοπώλια, που ευθύνονται για την κρίση και τους πολέμους.
Μόνο σε αυτόν το δρόμο ο λαός με τη δική του εξουσία θα μπορέσει να επιβάλει λύση πραγματικά συμφέρουσα για τον ίδιο.
*Από τη στήλη του "ΠΟΛΙΤΙΚΗ" του Ριζοσπάστη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου