Όλοι στο πόδι όλοι στην απεργία!

Δουλειά χωρίς ανάπαυλα τις μέρες που 

απομένουν μέχρι την Πέμπτη, 27 Νοέμβρη

Μόλις  τέσσερις μέρες απομένουν μέχρι την 

πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 27 Νοέμβρη. 

Στα τελευταία αυτά εικοσιτετράωρα, δεν πρέπει να μείνει εργοστάσιο, επιχείρηση, γραφείο, δημόσια υπηρεσία, σπουδαστήριο και γειτονιά, που να μη φτάσει το μήνυμα της απεργίας.

Για να δοθεί απάντηση στην αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική, στη βάρβαρη λαίλαπα που καταστρέφει τα λαϊκά στρώματα. Απάντηση στα νέα, ακόμα πιο επώδυνα μέτρα που σχεδιάζουν κυβέρνηση και τρόικα. Αυτές τις τελευταίες ώρες, όλοι στο πόδι! Ο καθένας στο πόστο του. Την Πέμπτη, κανένας στη δουλειά. 

Όλοι και όλες στην απεργία. 

Όλοι, στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ!...

...Οι εργάτες και οι εργάτριες δεν πρέπει να πέσουν στη «φάκα» της αναμονής.

Κάθε λεπτό χωρίς σύγκρουση με την εργοδοσία και την κυβέρνηση, μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς, είναι χρόνος που πάει χαμένος για την εργατική τάξη. Είναι χρόνος που «δουλεύει» υπέρ της διαιώνισης και μονιμοποίησης των βάρβαρων μέτρων.

Αντίθετα, κάθε μάχη που δίνεται, μικρή ή μεγάλη, όταν σημαδεύει σωστά τον ταξικό αντίπαλο, είναι κέρδος για τους εργάτες. Είναι όφελος για ολόκληρη την εργατική τάξη, ακόμα και όταν δε δίνει άμεσο αποτέλεσμα.

Πλαγιοκοπούν την εργατική τάξη

Γι' αυτό, όσοι παραπέμπουν τη λύση των λαϊκών προβλημάτων στο απροσδιόριστο μέλλον της καπιταλιστικής «ανασυγκρότησης», όσοι επενδύουν στις κάλπες και στα «μηνύματά τους», όσοι σκόπιμα θέλουν να επιβάλουν «σιωπητήριο αγώνων», εν αναμονή της εναλλαγής στους κυβερνητικούς θώκους, υπονομεύουν τα λαϊκά συμφέροντα, αφοπλίζουν το κίνημα, το μετατρέπουν σε όμηρο αυταπατών. 

Η στάση τους είναι βούτυρο στο ψωμί των μεγάλων συμφερόντων, αντικειμενικά ενισχύει την εξουσία των μονοπωλιακών ομίλων, για να συνεχίσουν απτόητοι, και χωρίς το παραμικρό εργατικό εμπόδιο, την επίθεσή τους...

...Για ποια, λοιπόν, «οργάνωση» της απεργίας 

από τέτοιες δυνάμεις μπορεί να μιλήσει κανείς; 

Δε μιλάνε καν για το γεγονός της απεργίας στους τόπους δουλειάς και όταν εμφανίζονται, είναι για να χύσουν το δηλητήριο της μοιρολατρίας και της απογοήτευσης. Προβάλλουν όχι τη δύναμη του αγώνα, αλλά αποκλειστικά τις δυσκολίες, για να βάλουν εμπόδια στην οργάνωση και την επιτυχία της...

...Να, λοιπόν, που ενώ για τα μάτια του κόσμου απευθύνουν κάλεσμα στην απεργία, την ίδια στιγμή τραβάνε το χαλί κάτω από τα πόδια των απεργών, την εκφυλίζουν και επιχειρούν να τη φέρουν στα μέτρα τους.

Με πυξίδα ενάντια σε μονοπώλια - ΕΕ

Οι εργάτες έχοντας απέναντί τους την εργοδοσία και την κυβέρνηση, πρέπει ταυτόχρονα να θωρακίσουν τα νώτα τους. 

Να αντιμετωπίσουν τις τρικλοποδιές που τους βάζουν οι δυνάμεις εκείνες μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, που, με τη στρατηγική τους, στέκονται εμπόδιο στη χειραφέτηση της εργατικής τάξης, αποπροσανατολίζουν και αποδυναμώνουν τους αγώνες της.

Γι' αυτό, ρίχνοντας όλες τις δυνάμεις για την επιτυχία της απεργίας, σημαίνοντας λαϊκό συναγερμό απ' άκρη σ' άκρη της χώρας, με πίστη στη δύναμη του συλλογικού αγώνα, στις αστείρευτες δυνάμεις της λαϊκής πάλης, οι εργάτες πρέπει να ξεκαθαρίζουν ακόμα πιο αποφασιστικά το περιεχόμενο και την κατεύθυνση των αγώνων τους, να απαλλάσσονται από τα ιδεολογικά βαρίδια που τους κρατάνε δέσμιους στα αστικά ιδεολογήματα.

Γιατί σήμερα προβάλλει ακόμα πιο καθαρά ότι κανένα εργατικό δικαίωμα δεν μπορεί να κρατηθεί, κανένα νέο μέτρο δεν μπορεί να εμποδιστεί και κανένας δρόμος δεν μπορεί να ανοίξει για ουσιαστικές αλλαγές, χωρίς αποφασιστική πάλη κατά της εργοδοσίας και των πολιτικών της εκπροσώπων, χωρίς πάλη κατά της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που διευθύνει την ταξική επίθεση των μονοπωλίων.

Ολόκληρο το άρθρο  (ΕΔΩ)