...Αυτή πρέπει να είναι και η βάση της στάσης του λαϊκού παράγοντα: Καταδίκη μιας ακόμα προσπάθειας του συστήματος να «τσουβαλιάσει» την αγανάκτησή του σε δρόμους ακίνδυνους για το κεφάλαιο.

Οι δύο πόλοι*

«Δεν είναι ούτε αναγκαία, ούτε χρήσιμη στην παρούσα στιγμή η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Οι μεταρρυθμίσεις άρχισαν να αποδίδουν καρπούς, αλλά πρέπει να συνεχιστούν...», με αυτήν τη δήλωση ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι, στην πρόσφατη συνεδρίαση της Οικονομικής και Νομισματικής Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στις Βρυξέλλες στις 17.11.2014, θέτει το πρόσταγμα της ΕΕ, των αστικών κυβερνήσεων και των άλλων κομμάτων του κεφαλαίου, για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας - της κερδοφορίας των μονοπωλίων.

Ο Μ. Ντράγκι, τοποθετούμενος με τον τρόπο αυτό για το χρέος, δηλώνει ότι «η δημοσιονομική πολιτική (σ.σ.: αυστηρή ή πιστωτικής χαλάρωσης, περιοριστική ή επεκτατική) δεν μπορεί να αποδώσει χωρίς το κύριο, τη συνέχιση και ένταση των αναδιαρθρώσεων». 

Δηλαδή ζητά ένταση της αντιλαϊκής πολιτικής, επιτάχυνση των διαδικασιών για την προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, για την παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, ομαδικές απολύσεις και «ευελιξία της αγοράς εργασίας», νέες δραματικές περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, υγεία, πρόνοια, εκπαίδευση, άγρια φορολογία - λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος, χτύπημα της απεργίας και των λαϊκών ελευθεριών.

Η χαλάρωση που επιζητούν και οι δυο πόλοι, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, εξυπηρετεί την αύξηση των πιστώσεων από τις τράπεζες και τις χρηματοπιστωτικές αγορές προς τους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους, για τις οποίες θα κληθούν και πάλι να πληρώσουν οι λαοί.

Είναι χαρακτηριστική η στάση του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών από την αρχή της καπιταλιστικής κρίσης: Με δημαγωγικά πυροτεχνήματα μιλούσε για την κατάργηση των μνημονίων, όμως συμφωνούσε με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών σε βάρος του λαού, που αποτελεί την οικονομική βάση των μνημονίων.

Σ' αυτήν την επιχείρηση αποπροσανατολισμού του λαού συμμετέχουν ενεργά όλες οι «συνιστώσες» του ΣΥΡΙΖΑ, καθεμία με τη δική της στόχευση στο εκλογικό σώμα, όπως το «αριστερό ρεύμα» που έχει αναλάβει το ρόλο του χαμαιλέοντα να απευθυνθεί σε αριστερούς, ριζοσπάστες εργαζόμενους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ανταποκρίνεται στις «εκκλήσεις» του συστήματος για «εθνική συνεννόηση» μεταξύ των αστικών πολιτικών δυνάμεων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, και άλλες «αντιμνημονιακές» δυνάμεις), που, παρά τις αντιπαραθέσεις για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και το χρόνο των εκλογών, έχουν κοινή βάση: Την εξυπηρέτηση του κεφαλαίου, την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης.

Αυτή πρέπει να είναι και η βάση της στάσης του λαϊκού παράγοντα: Καταδίκη μιας ακόμα προσπάθειας του συστήματος να «τσουβαλιάσει» την αγανάκτησή του σε δρόμους ακίνδυνους για το κεφάλαιο, αλλά εξαιρετικά επικίνδυνους για τον εργαζόμενο λαό και το κίνημά του.

Μέσα σε καιρό κρίσης, καταιγιστικών αντιλαϊκών αλλαγών, δεν υπάρχει περιθώριο για άλλες διαψεύσεις, άλλες καθυστερήσεις. Θα είναι σε βάρος της εργατικής τάξης, των μικρών αγροτών και αυτοαπασχολούμενων και της νέας γενιάς των λαϊκών στρωμάτων.

Σ' αυτήν τη συναίνεση των αστικών πολιτικών δυνάμεων, κυβέρνησης - ΣΥΡΙΖΑ, ο λαός ένα δρόμο έχει: Ενίσχυση του ΚΚΕ και του εργατικού κινήματος. 

Οργάνωση και κλιμάκωση της αντικαπιταλιστικής - αντιμονοπωλιακής πάλης, στο δρόμο της ανασύνταξης του κινήματος και της Λαϊκής Συμμαχίας, για να μπορεί να πάρει ανάσες, να ανακουφιστεί ο λαός, αλλά και για να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις για να έρθουν ο λαός, οι εργαζόμενοι στην εξουσία.

*Από τη στήλη  "ΠΟΛΙΤΙΚΗ"  του Ριζοσπάστη.