Για ποιόν, λοιπόν, γίνονταν οι ανατροπές; Η απάντηση είναι μονοσήμαντη. Για τα κέρδη των καπιταλιστών...

Γιατί επιμένουν στις νέες εργασιακές ανατροπές;*

Από την πρώτη στιγμή του ξεσπάσματος της καπιταλιστικής κρίσης και της λήψης επώδυνων μέτρων σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, κυβερνητικοί και δημοσιολογούντες υπέρ των αντιλαϊκών ανατροπών πρόβαλλαν ξανά και ξανά το επιχείρημα για την ανάγκη εξάλειψης των ελλειμμάτων του κρατικού προϋπολογισμού και της «δημοσιονομικής σταθερότητας» του κράτους.

Παρ' όλα αυτά, πλήθος παρεμβάσεων και μέτρων καθόλου δεν αφορούσαν τα κρατικά ελλείμματα. Κάποια απ' αυτά, είχαν το αντίθετο αποτέλεσμα, αφού εκτός του ότι έπλητταν τους εργαζόμενους, αφαιρώντας τους εισοδήματα, έφερναν μείωση και των κρατικών εσόδων. 

Για παράδειγμα, η μείωση των μισθών φέρνει μείωση του Φόρου Μισθωτών Υπηρεσιών...

Για τις επενδύσεις και τα κέρδη

 

Για ποιόν, λοιπόν, γίνονταν οι ανατροπές; Η απάντηση είναι μονοσήμαντη. Για τα κέρδη των καπιταλιστών. Για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των καπιταλιστικών ομίλων. 

Αυτή υπαγόρευε την επίθεση στα εργατικά δικαιώματα και στους μισθούς, αυτή η ανάγκη καθοδηγεί και τις νέες παρεμβάσεις που σχεδιάζονται για τα επόμενα χρόνια, καθώς ήδη η τριετία και οι στόχοι που είχαν τεθεί με το μεσοπρόθεσμο συμπληρώνονται. 

Γι' αυτό η στρατηγική αυτή έχει συνέχεια, δεν ανακόπτεται, αλλά με το πέρασμα του χρόνου κλιμακώνεται, όπως ακριβώς και το κυνήγι του κέρδους από τους καπιταλιστές...

Εκβιασμοί και αυταπάτες

 

Όλα αυτά είναι πέρα για πέρα «φυσικό» να συμβαίνουν μέσα σε μια οικονομία όπου μέγιστο κριτήριο και κινητήρια δύναμη είναι η επίτευξη του μέγιστου επιχειρηματικού κέρδους. 

Σε αυτήν τη «φυσική πορεία», ο νόμος του καπιταλιστικού κέρδους θυσιάζει εκατομμύρια ανθρώπους. Αυτή είναι η ανάπτυξη που πρεσβεύουν. Γι' αυτό θεωρούν «καταστροφή» για την οικονομία τη μη εφαρμογή τέτοιων αναδιαρθρώσεων, σ' αυτό προσπαθούν να παγιδεύσουν τους εργαζόμενους, να εκφοβίσουν και να τρομοκρατήσουν.

Σε αυτούς τους εκβιασμούς, που κάθε φορά ανασύρουν για να προωθήσουν νέες ανατροπές, οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να υποκύψουν. Τα όποια «ελλείμματα» δεν είναι δημιούργημα του κόσμου. Ποτέ και πουθενά, ο λαός δεν έζησε «πάνω από τις δυνατότητές του», όπως προκλητικά ισχυρίζονται. Οι εργαζόμενοι, τόσο στην περίοδο της γοργής καπιταλιστικής ανάπτυξης, των μεγάλων ρυθμών διόγκωσης του παραγόμενου πλούτου, όσο και σε συνθήκες κρίσης, ποτέ δεν κάλυψαν τις ανάγκες τους.

Ο λαός ποτέ δε «χόρτασε ψωμί» και ας 
συσσωρεύονταν δίπλα του αμύθητα πλούτη. 

Πάντοτε επιβίωνε κάτω από αυτό που προσέφερε με την εργασία του και πολύ κάτω από τις σύγχρονες ανάγκες του. Άλλωστε και το κρατικό χρέος που επικαλούνται, δημιουργήθηκε σε συνθήκες «ανάπτυξης» και η διόγκωσή του συνοδεύτηκε με ύμνους περί «ισχυρής Ελλάδας». 

Γι' αυτό οι υποσχέσεις τους για τη «νέα ανάπτυξη», η προπαγάνδα για τους «καρπούς» που θα γευτεί ο λαός όταν βγούμε από το τούνελ των δημοσιονομικών περιορισμών, είναι πέρα για πέρα ψεύτικες.

Όσο κουμάντο στην οικονομία κάνουν τα μονοπώλια, όσο τα κλειδιά της οικονομίας είναι στα χέρια των καπιταλιστών, οι εργαζόμενοι δε θα δούνε «άσπρη μέρα». 

Και αυτό δε θα αλλάξει με όποιο μείγμα διαχείρισης και αν εφαρμοστεί μέσα σε αυτήν την πραγματικότητα. Αυτό απέδειξαν και τα χρόνια της κρίσης και τα χρόνια της «ανάπτυξης» που προηγήθηκαν.

Ολόκληρο το άρθρο  ΕΔΩ