Λαός που έζησε με ειρήνη και ευημερία τα χρόνια του σοσιαλισμού, σήμερα ματώνει κάτω από ξένες σημαίες.

Κάτω από ξένες σημαίες*

«Περισσεύουν τα λόγια, οι απειλές αλλά
και οι σφαίρες για το λαό της Ουκρανίας. 

Λαός που έζησε με ειρήνη και ευημερία τα χρόνια του 
σοσιαλισμού, αλλά σήμερα ματώνει κάτω από ξένες σημαίες. 

Περισσεύουν οι κορόνες για τη δημοκρατία, την ώρα που τα αιματηρά γεγονότα στο Κίεβο δείχνουν ευθέως επέμβαση στις εξελίξεις τόσο της ΕΕ και των ΗΠΑ, όσο και ένταση του σφοδρού ανταγωνισμού αυτών των δυνάμεων με τη Ρωσία, για τον έλεγχο των αγορών, των πρώτων υλών και των δικτύων μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων. 

Το ομολογούν τα «γαλλικά» της Αμερικανίδας εκπροσώπου για την ΕΕ, η δήλωση του Αμερικανού Προέδρου ότι δεν πρέπει να επέμβει ο στρατός «σε ζητήματα που μπορούν να επιλυθούν από πολίτες», ότι είναι το όριο που άμα παραβιαστεί θα επιβληθούν κυρώσεις. 

Όπως κι αυτό που προέκυψε μετά τη συνάντηση της Μέρκελ με ορισμένους από τους ηγέτες της ουκρανικής αντιπολίτευσης λίγο πριν ξεσπάσει η νέα ένοπλη παρέμβαση των «πολιτών». 

Είναι καθαρό ότι, στην Ουκρανία, συγκρούονται τμήματα του κεφαλαίου που είτε συνδέουν τα συμφέροντά τους με την Ευρωπαϊκή Ένωση, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ είτε με τη Ρωσία. Εξέλιξη που επιδεινώνει δραματικά όλα τα προβλήματα του ουκρανικού λαού, γιατί και οι δύο πλευρές αυτό που του προσφέρουν είναι άγρια εκμετάλλευση που συνεπάγεται η καπιταλιστική ανάπτυξη.

Οι «πολίτες», στο όνομα των οποίων ομνύουν διάφοροι, αποτελούν ένα συνονθύλευμα ακροδεξιών, παραστρατιωτικών οργανώσεων, χούλιγκανς ποδοσφαιρικών ομάδων οπλισμένων με κανονικό οπλισμό. Διάφοροι αναλυτές αναγνωρίζουν πλέον στους «διαδηλωτές» το δικαίωμα να ανατρέψουν ένοπλα μια - κατά τη δική τους πάντα προηγούμενη εκτίμηση - δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, ξεπερνώντας όλα τα όρια της υποκρισίας. 

Οι παρεμβάσεις της ΕΕ και των ΗΠΑ υπέρ των διαδηλωτών της αντιπολίτευσης γίνεται για τα δικά τους συμφέροντα, για την προώθηση των γεωπολιτικών τους στόχων στην περιοχή της Ευρασίας και όχι βεβαίως για την «ελευθερία», τη «δημοκρατία», την «ειρήνη».

Πόσο, όμως, υποκριτικά ακούγονται και οι εκκλήσεις «η ΕΕ να μην εμπλακεί ενεργά με κανέναν τρόπο στις εξελίξεις στην Ουκρανία» - όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ - λες και η ΕΕ δε βρίσκεται στα οδοφράγματα του Κιέβου, λες και δεν ήταν εκπρόσωποι της ΕΕ που περιόδευαν στη χώρα και συναντιούνταν με εκπροσώπους της αντιπολίτευσης.

Στο Μεϊντάνι του Κιέβου χύνεται ήδη αίμα για τη στήριξη των θέσεων των μονοπωλίων της μίας ή της άλλης καπιταλιστικής δύναμης, την ώρα που η διέξοδος για τον εργαζόμενο λαό είναι να διεκδικήσει τη δική του εξουσία. Λύση, βεβαίως, για τον ουκρανικό λαό δεν είναι ο εναγκαλισμός με τη σημερινή καπιταλιστική Ρωσία.

Το ΚΚΕ καταδίκασε εξαρχής τις ξένες παρεμβάσεις 
στις εσωτερικές υποθέσεις της Ουκρανίας.

Εξέφρασε την αλληλεγγύη στους κομμουνιστές και τον εργαζόμενο λαό της Ουκρανίας και την πεποίθηση πως αυτός πρέπει να οργανώσει τη δική του αυτοτελή πάλη, με κριτήριο τα συμφέροντά του και όχι με κριτήριο ποιον ιμπεριαλιστή επιλέγει το ένα ή άλλο τμήμα της ουκρανικής πλουτοκρατίας. Για να μπορέσει να χαράξει το δρόμο για το σοσιαλισμό, που αποτελεί τη μοναδική λύση στα αδιέξοδα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης».
  
«Σιδηρούν παραπέτασμα»...  (ΕΔΩ)

*Από τη στήλη «Η 'Αποψή μας» του Ριζοσπάστη.