«...τίθεται πλέον επειγόντως θέμα ανασυγκροτήσεως της Δεξιάς». Το "ανασυγκροτήσεως" όλα τα λεφτά.

ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ ΑΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Με περιεχόμενο και στόχους βαθιά αντιλαϊκούς

 

 

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, με τις διεργασίες να επιταχύνονται μπροστά και στις εκλογικές αναμετρήσεις του Μάη. 

 

Μέσα από πολυδαίδαλες διαδικασίες και πίσω από ένα μωσαϊκό παραγόντων, κινήσεων, κομμάτων και αποκομμάτων που μια τα βρίσκουν - μια τα σπάνε, δεν αλλάζει το βασικό περιεχόμενο όλων αυτών των ανακατατάξεων: Η διαμόρφωση εκείνων των προϋποθέσεων που θα εξασφαλίζουν σταθερότητα στο αστικό σύστημα, απρόσκοπτη εναλλαγή στην αστική διακυβέρνηση, με κυβερνητικά σχήματα ισχυρών κοινοβουλευτικών πλειοψηφιών και όσο γίνεται διευρυμένη λαϊκή στήριξη, έτσι ώστε να εφαρμόζουν, χωρίς μεγάλες αντιδράσεις και χειραγωγώντας λαϊκές συνειδήσεις, τη βαθιά αντιλαϊκή στρατηγική που υπηρετεί τα μονοπώλια...

 

...Οδηγίες για τη «νέα Δεξιά»

 

Καθώς ενισχύονται οι φυγόκεντρες τάσεις στους κόλπους του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, οι τάσεις αναζήτησης ενός άλλου μείγματος διαχείρισης, στο φόντο μάλιστα των προσδοκιών για μια επερχόμενη αναιμική ανάκαμψη, θεωρητική συζήτηση αναπτύσσεται και για την ανασύνθεση της «δεξιάς» - «κεντροδεξιάς».

«Ο κατακερματισμός της Δεξιάς στην Ευρώπη και στην Ελλάδα ειδικότερα αποτελεί πλέον γεγονός», σημειώνει η «Καθημερινή» και συνεχίζει: «Στη Γαλλία, στην Ολλανδία, στην Αυστρία, αλλά και στη Μεγάλη Βρετανία, νέοι πολιτικοί σχηματισμοί, κινούμενοι εκτός συμβατικού πλαισίου των παραδοσιακών συντηρητικών κομμάτων, ενδέχεται να καταλάβουν την πρώτη θέση στις ευρωεκλογές του προσεχούς Μαΐου (...) 

Η ενοποίηση (...) της Ευρώπης και κυρίως η εισαγωγή του ευρώ σε συνδυασμό με την υιοθέτηση πολυπολιτισμικών αρχών και την προσπάθεια αμβλύνσεως στοιχείων της εθνικής ιδιοσυστασίας των ανεξαρτήτων κρατικών οντοτήτων, έχει υπονομεύσει τον ιδεολογικό πυρήνα των κομμάτων της Δεξιάς (...) τίθεται πλέον επειγόντως θέμα ανασυγκροτήσεως της Δεξιάς. 

Η νέα Δεξιά δεν μπορεί να είναι αντιευρωπαϊκή, αλλά θα πρέπει να εμφορείται από αίσθημα σκεπτικισμού για την πορεία της Ευρώπης, να έχει χαρακτήρα κοινωνικό και στόχο την ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας, που εκ των πραγμάτων και λόγω οικτρών χειρισμών έχει καταλυθεί. 

Εάν στο μεσοδιάστημα ο κ. Αντώνης Σαμαράς πετύχει την ουσιαστική και όχι επικοινωνιακή μετάλλαξη της ΝΔ, τότε θα επιλύσει ενδεχομένως ένα μείζον πρόβλημα όχι απλώς της Δεξιάς, αλλά της ομαλής διακυβερνήσεως της χώρας, διότι δίχως την ύπαρξη μιας ισχυρής Κεντροδεξιάς η Ελλάς θα οδηγηθεί σε περιπέτειες».

Οι αναφορές περί «αισθήματος σκεπτικισμού», «κοινωνικού χαρακτήρα», «ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας» κ.τ.λ., στην πραγματικότητα αντανακλούν την ενίσχυση της τάσης στους κόλπους της ελληνικής αστικής τάξης που επιζητά ένα νέο μείγμα διαχείρισης της κρίσης, με δημοσιονομική χαλάρωση που θεωρούν ότι θα εξυπηρετήσει καλύτερα το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, αλλά και της ενσωμάτωσης ορισμένων κοινωνικών τμημάτων αναγκαίων για τις συμμαχίες του κεφαλαίου.

Σε κάθε περίπτωση, και καθώς εξελίσσεται η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, ο λαός πρέπει να έχει καθαρό ότι δεν πρέπει να στοιχηθεί πίσω από το ένα ή το άλλο αστικό συμφέρον. 

Όπως και να εκφράζονται τα κόμματα της αστικής διαχείρισης, «ευρωπαϊστές» και «ευρωσκεπτικιστές», «κεντρώοι» και «ακραίοι», υπέρμαχοι της «συναίνεσης» ή της «πόλωσης», δε συγκρούονται για να υπερασπιστούν τα λαϊκά δικαιώματα, αλλά για το ποιος θα εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης, των μονοπωλίων, στο πλαίσιο των διακρατικών συμμαχιών τους.

Ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ