Η αλήθεια είναι ότι η περιβόητη καπιταλιστική ανάκαμψη, για την οποία κόπτονται και οι δύο, προϋποθέτει τσακισμένα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα...

Τα ψεύτικα διλήμματα στα οποία προσπαθούν 

να εγκλωβίσουν το λαό είναι διλήμματα της αστικής 

τάξης, του κεφαλαίου σχετικά με το μείγμα διαχείρισης

 

 
Οι εξελίξεις στην ΕΕ το τελευταίο διάστημα φανερώνουν ότι έχει ενισχυθεί η συζήτηση σχετικά με την ανάγκη να αλλάξει το μείγμα διαχείρισης της κρίσης. Η αντιπαράθεση που εκφράζεται στην ΕΕ εκδηλώνεται και στην Ελλάδα ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου, επιδρά άμεσα και στην πολιτική αντιπαράθεση και αφορά στο με ποιους όρους θα πραγματοποιηθεί η αλλαγή μείγματος στην ΕΕ και σε κάθε χώρα. 

Στην ατζέντα υπάρχουν πολλά ζητήματα που έχουν αναδειχτεί όλη την προηγούμενη περίοδο: Ανάγκη νέων μηχανισμών εποπτείας με τη νομιμοποίηση του Ευρωκοινοβουλίου, δημιουργία Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου, αναδιάρθρωση του χρέους των «κρατών του Νότου», ρευστότητα για επενδύσεις κ.ά.

Γύρω από αυτά τα ζητήματα εκδηλώνεται η αντιπαράθεση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, που ανταγωνίζονται για το ποιος θα εγγυηθεί με την πολιτική του την καπιταλιστική ανάκαμψη, δηλαδή την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, τη διεύρυνση των δραστηριοτήτων του. 

Η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ κάνουν κεντρικό ζήτημα της αντιπαράθεσής τους, ενόψει ευρωεκλογών, το θέμα του χρέους και πώς αυτό θα αναδιαρθρωθεί. 

Όλοι μιλάνε για ανάγκη «χαλάρωσης της λιτότητας», μια έκφραση που προδιαθέτει θετικά τους εργαζόμενους ότι θα βελτιωθεί η ζωή τους, που σέρνει πίσω της την κρυφή ελπίδα για αποκατάσταση των εισοδημάτων στα προ κρίσης επίπεδα. 

Σε τέτοια διλήμματα προσπαθούν να εγκλωβίσουν τη σκέψη του λαού και με βάση αυτά να επιλέξει πολιτική, πιστεύοντας ότι υπάρχει φιλολαϊκή λύση στο πλαίσιο του σημερινού δρόμου ανάπτυξης...

Στην πραγματικότητα όμως το τέρμα στη λιτότητα σημαίνει χρηματοδοτήστε το κεφάλαιο, ενώ ταυτόχρονα για το λαό θα σημάνει διαχείριση της φτώχειας, της εργασιακής ανασφάλειας, της περιπλάνησης και της ανεργίας.

Η αλήθεια είναι ότι η περιβόητη καπιταλιστική ανάκαμψη, για την οποία κόπτονται και οι δύο, προϋποθέτει τσακισμένα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. 
Η αλήθεια είναι ότι η ΕΕ, στην οποία βγάζουν και οι δύο το καπέλο, σημαίνει μνημόνια διαρκείας για τους λαούς. 

Αυτή η αλήθεια βγάζει μάτι όχι μόνο στα κράτη της ΕΕ που χτύπησε η κρίση και μπήκαν σε μνημόνιο, αλλά σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη, ακόμα και σε αυτά που βρίσκονται στον ηγετικό πυρήνα, όπως η Γερμανία, η Ολλανδία, η Αυστρία κλπ.

Γι' αυτό για τη Δευτέρα Παρουσία δεν είναι η πρόταση του ΚΚΕ για αποδέσμευση από την ΕΕ, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και μονομερή διαγραφή όλου του χρέους. 

Για τη Δευτέρα Παρουσία είναι οι προτάσεις αυτών που υπόσχονται ψίχουλα στο λαό, που του υπόσχονται φιλολαϊκή πολιτική με την εξουσία του κεφαλαίου και τα μονοπώλια απείραχτα στη θέση τους...

Από τη στήλη "ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΒΔΟΜΑΔΑΣ"  του «Ριζοσπάστη».