...κάθε κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού και της αστικής εξουσίας δεν μπορεί παρά να ασκήσει πολιτική στήριξης της καπιταλιστικής ανάπτυξης

Όταν μιλάει ο ΣΕΒ*

 

 

«Σήμερα βλέπουμε καθαρά ότι οι μνημονιακές πολιτικές δεν βγάζουν πουθενά. Αλλά το ίδιο το Μνημόνιο παρέχει τη δυνατότητα αναδιαπραγμάτευσης. Αν η χώρα μας είχε να αντιπαραθέσει ένα εναλλακτικό πρόγραμμα εθνικής ανάπτυξης (...) που να φτάνει στους ίδιους στόχους από άλλους δρόμους, οικονομικά ηπιότερους και κοινωνικά πιο δίκαιους, πιστεύω ότι θα μπορούσε να εισακουστεί από τους εταίρους μας. Αυτό επείγει να κάνουμε σήμερα. Πληθαίνουν άλλωστε οι φωνές στην Ευρώπη που διαπιστώνουν τα λάθη της τρόικας και το αδιέξοδο της συνταγής».

Τα παραπάνω είναι από συνέντευξη του προέδρου του ΣΕΒ στον Τύπο. 

Και μόνο το γεγονός ότι ο εκπρόσωπος των βιομηχάνων καταφέρεται ενάντια στο μνημόνιο και ζητάει αλλαγή του μείγματος διαχείρισης, σε συνεννόηση με την ΕΕ, είναι λόγος ισχυρός για το λαό να «κουμπώνεται» όταν ακούει καταγγελίες απ' όλο σχεδόν το πολιτικό φάσμα (από στελέχη της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ιδιαίτερα από τον ΣΥΡΙΖΑ) για την «πολιτική της λιτότητας» που είναι «αντιαναπτυξιακή». 

Κυρίως να μην θεωρεί ότι πίσω από αυτές τις διακηρύξεις υπάρχει η επιδίωξη για αποκατάσταση των εργατικών - λαϊκών εισοδημάτων. Αυτό που κρύβεται είναι η απαίτηση να διοχετευτεί χρήμα στο κεφάλαιο για να ενισχύσει τη δραστηριότητά του...

Τι λέει, όμως, ο πρόεδρος του ΣΕΒ;

Η «δημοσιονομική εξυγίανση» και οι «μεταρρυθμίσεις» είναι το ζητούμενο, αλλά πρέπει να γίνουν με χαλάρωση της λιτότητας, για να διοχετεύονται λεφτά στο κεφάλαιο και ταυτόχρονα να διασφαλίζεται η «κοινωνική συνοχή», με «κοινωνική πολιτική» (βλέπε πολιτικές διαχείρισης της ακραίας φτώχειας).

Θεωρεί, επίσης, ότι η αλλαγή της πολιτικής διαχείρισης πρέπει να είναι προϊόν διαπραγμάτευσης και όχι ρήξης με την ΕΕ. Οι συνθήκες θεωρεί ότι είναι ώριμες για κάτι τέτοιο, καθώς κερδίζει έδαφος στην ΕΕ η ιδέα αλλαγής του μείγματος, για να σταθεροποιηθούν τα σημάδια της αναιμικής ανάκαμψης, μετά από χρόνια βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης.

Ποιος άλλος λέει περίπου τα ίδια; 

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος απλά προσθέτει ορισμένα επίθετα που κάνουν πιο αιχμηρή την προπαγάνδα του, όπως, π.χ., «σκληρή διαπραγμάτευση με τους δανειστές μέσα στην ΕΕ», «κατάργηση της λιτότητας και της πολιτικής των μνημονίων» κλπ.

Η ταύτιση απόψεων ΣΕΒ και ΣΥΡΙΖΑ σε μια σειρά από θέματα δεν είναι βέβαια καινούργια, επιβεβαιώνεται όμως συνεχώς τόσο από δηλώσεις του ΣΕΒ όσο όμως και από συγκεκριμένες τοποθετήσεις στελεχών του, αρθρογραφία στην «Αυγή», θέσεις των συνδικαλιστικών του δυνάμεων κ.ά.

Στο δια ταύτα, ο πρόεδρος του ΣΕΒ δηλώνει ότι δεν ανησυχεί για το ενδεχόμενο να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Πολύ περισσότερο δηλώνει έτοιμος να συνεργαστεί μαζί της. 

Γιατί; Επειδή, όπως λέει, ανεξάρτητα από τη «ρητορική» και τα «ιδεογράμματα» του κάθε κόμματος, «έχει κι η σύγχρονη οικονομική πραγματικότητα ορισμένα, ας πούμε, "δόγματα". Ένα από αυτά λέει ότι (...) η προοπτική μιας νέας ανάπτυξης μπορεί να προέλθει σήμερα μόνο από τις δυνάμεις της παραγωγικής οικονομίας. Ποια κυβέρνηση μπορεί να το αγνοήσει αυτό και να επιτύχει;». 

Λέει, δηλαδή, με απλά λόγια αυτό που λέει το ΚΚΕ, ότι κάθε κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού και της αστικής εξουσίας δεν μπορεί παρά να ασκήσει πολιτική στήριξης της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Πολύ περισσότερο ο ΣΥΡΙΖΑ με τον οποίο μοιράζονται και κοινές απόψεις...

*Από τη στήλη  "Η  Άποψή Μας"  του «Ριζοσπάστη».