"Τι κίνημα χρειαζόμαστε σήμερα"

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

"Το εργατικό κίνημα πρέπει να έχει μέτωπο

ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων"

"…Δεν κρυβόμαστε πίσω από συνθήματα. Προετοιμάζουμε το λαό για μακρόχρονο σκληρό ταξικό αγώνα που απαιτεί θυσίες. Το δηλητήριο της αναποτελεσματικότητας των αγώνων με τις διάφορες μορφές της, που σήμερα εισχωρεί πιο εκτεταμένα στη συνείδηση και στη δράση των εργατών, δεν αντιμετωπίζεται εύκολα με ορισμένα συνθήματα και εύκολες κουβέντες. Σε μεγάλο τμήμα των εργαζομένων και του λαού επιδρά η ηττοπάθεια και η μοιρολατρία που παράλληλα με το στοιχείο της ανυπομονησίας για γρήγορες αλλαγές συγκλίνουν στην ίδια διαπίστωση. Στη λογική πως τίποτα δε γίνεται, ότι οι απεργίες δε φέρνουν αποτελέσματα, στην αναζήτηση λύσεων από τα πάνω, στη λογική του μικρότερο κακού ή εύκολων λύσεων.

Το πρόβλημα σήμερα εντοπίζεται στο στοιχείο πως οι αγώνες που έχουμε είναι κατώτεροι των αναγκών και των περιστάσεων. Οτι οι αγώνες δε γίνονται εξ αποστάσεως, ούτε με ένα ανάθεμα, αλλά χρειάζεται οργάνωση, αντοχή, πειθαρχία. Το κίνημα είναι πίσω από την οξύτητα της επίθεσης που δεχόμαστε…

…Οι ρωγμές που δέχεται αυτήν την περίοδο το αστικό πολιτικό σύστημα θα βαθύνουν και θα πολλαπλασιαστούν μόνο όταν αμφισβητείται η εξουσία των μονοπωλίων. Είναι ο μοναδικός δρόμος σήμερα για να κατακτήσεις νίκες, να έχεις ανατροπές, θετική έκβαση και αποτελεσματικότητα στους αγώνες που θα έρθουν. Ο συμφιλιωτισμός με το κεφάλαιο, οι διαπραγματεύσεις μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οδηγούν στη μακροημέρευση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Οι απόψεις αυτές είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το κίνημα.

 Τι κίνημα χρειαζόμαστε.

Σε αυτές τις συνθήκες, πρέπει να μπαίνει στο επίκεντρο το ερώτημα «τι κίνημα χρειαζόμαστε σήμερα». Αν έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα της πλατείας γεμάτο θολούρα με απουσία οργάνωσης, συστημικό, με κρυφή ή ανοιχτή συνεργασία με την εργοδοσία, αν έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα πλήρως προσαρμοσμένο στις βασικές κατευθυντήριες γραμμές του κεφαλαίου με θεό την ανταγωνιστικότητα, κίνημα που θα παλεύει για την αλλαγή διαχείρισης του συστήματος, ή αν έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα που δε θα τα «διπλώνει», δε θα κάνει κωλοτούμπες αλλά με ταξική συνέπεια θα βάζει εμπόδια, θα καθυστερεί τα κυβερνητικά μέτρα, θα οργανώνει την πάλη για άμεσα μέτρα ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων, θα μπαίνει μπροστά στην πάλη για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, θα στοχεύει στην κοινή δράση, στη συμμαχία του εργατικού κινήματος με τα κινήματα των

αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών, των φοιτητών - σπουδαστών - μαθητών, των γυναικών…

  

…Ο λαός μας έχει έναν και μόνο δρόμο. Να προχωρήσει με αφοβία σε συστηματική και οργανωμένη απειθαρχία που θα αμφισβητεί όχι μόνο την κυβέρνηση αλλά τη μήτρα που δημιουργεί μνημόνια και κάνει κόλαση τη ζωή του λαού, την εξουσία των μονοπωλίων. Αυτή είναι μόνη ελπιδοφόρα προοπτική και απαιτεί το λαό πρωταγωνιστή στο επίπεδο της οικονομίας, για να γίνει κυρίαρχος στον πλούτο που παράγει.  

 Όλο το κείμενο ΕΔΩ

Aπό artekran