«Χωρίς ευρωζώνη... χωρίς Μνημόνιο»...

Η πρόσφατη απεργία, περισσότερων από ένα εκατομμύριο, εργαζομένων στο δημόσιο τομέα της Μεγ. Βρετανίας, ενάντια στη μείωση του εισοδήματός τους από το 2010 κατά 2.000 λίρες και στη συρρίκνωση των δικαιωμάτων τους, έφερε ξανά στο προσκήνιο το γεγονός ότι οι πολιτικές λιτότητας της ΕΕ είναι προαποφασισμένες και ταυτόσημες στα κράτη μέλη της, μέσα και έξω από την ευρωζώνη, με ή χωρίς μνημόνια. 

Σύμφωνα με στοιχεία της εφημερίδας « Guardian» πέντε εκατομμύρια Βρετανοί εργαζόμενοι αμείβονται με «μισθούς φτώχειας», με αποδοχές μικρότερες από αυτές που τους επιτρέπουν μια αξιοπρεπή διαβίωση.

Οι καταδικασμένοι από αυτές τις πολιτικές στην πλειοψηφία τους είναι γυναίκες αφού αποτελούν το 67% των χαμηλά αμειβόμενων της Βρετανίας ενώ ταυτόχρονα αποτελούν το 75% των εργαζομένων στην τοπική αυτοδιοίκηση και στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, το 80% στις δημόσιες υπηρεσίες, φροντίδας ηλικιωμένων και το 70% στην εκπαίδευση.

Στο διάστημα 2010-2011 απολύθηκαν 130.000 εργαζόμενοι 
στην τοπική αυτοδιοίκηση, εκ των οποίων το 66% είναι γυναίκες.

Το 2012 η ανεργία των γυναικών ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο, ενώ αναμένεται περαιτέρω απώλεια 500.000 θέσεων εργασίας στις οποίες απασχολούνται γυναίκες.

Προστίθενται οι αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα και οι περικοπές στα ειδικά επιδόματα, τα οποία καλύπτουν το 1/5 μέσων εισοδημάτων των γυναικών έναντι του 1/10 εκείνων των ανδρών. 
Η πραγματικότητα αποκαλύπτει τη στρατηγική της ΕΕ στο κυνήγι για την ανταγωνιστικότητα, τη διατήρηση της «ζούγκλας της αγοράς», με όλο και πιο φτηνή εργατική δύναμη και την «καραμέλα» των μνημονίων.

 

Στη φτώχεια και την ανεργία οδηγεί η ΕΕ, κρατώντας τις γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων ως το πιο δόκιμο «καύσιμο» για την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Η  απάντηση στη θύελλα της αντιλαϊκής επίθεσης δεν είναι «περισσότερη και καλύτερη Ευρώπη», όπως παραμυθιάζουν τους εργαζόμενους οι υποστηρικτές της.

Η απάντηση βρίσκεται στην αποδέσμευση από την ΕΕ, στην πάλη των λαών για να γκρεμίσουν αυτό το αντιδραστικό οικοδόμημα του κεφαλαίου και να οικοδομήσουν την Ευρώπη της ειρήνης, της ισότιμης συνεργασίας, του σοσιαλισμού.

Από το 902.gr