Αλλά...«το ψέμα έχει κοντά ποδάρια»

Ανησυχούν για την «ασφάλεια» των αερομεταφορών*

«Με τρεις τραγωδίες που σημειώθηκαν τόσο σύντομα η μία μετά την άλλη (σε Ουκρανία, Ταϊβάν και Μάλι), ο κόσμος εύλογα θα αναρωτιέται για την ασφάλεια των αερομεταφορών», σχολίασε σε ανακοίνωσή του ο γενικός διευθυντής της Διεθνούς Ενωσης Αερομεταφορών (ΙΑΤΑ), της διεθνούς δηλαδή ένωσης των μονοπωλίων που λυμαίνονται τον στρατηγικής σημασίας κλάδο των Μεταφορών. 

Μετά από τα πρόσφατα δυστυχήματα, η ΙΑΤΑ έσπευσε να ανακοινώσει ότι «θα κάνει τα πάντα» για να ενισχύσει την ασφάλεια των παγκόσμιων αερομεταφορών, ύστερα από τη «μαύρη εβδομάδα» για «τη βιομηχανία»...

Πάει πολύ όμως, εκπρόσωποι μιας ένωσης, στην οποία εκπροσωπούνται μεγάλες εταιρείες όπως η «British Airways», η «Air France» κλπ., να εμφανίζονται ότι αγωνιούν για την ασφάλεια των επιβατών. 

Αυτές δεν είναι που μειώνουν προσωπικό για να αναδιαρθρώσουν τις επιχειρήσεις (και τα κέρδη τους), προκαλώντας πρόσθετα εμπόδια στην αντιμετώπιση μιας έκτακτης κατάστασης; 

Και όταν μειώνουν προσωπικό, δεν εντατικοποιούν τη δουλειά του εναπομείναντος, με όλες τις συνέπειες στην ασφάλεια των πτήσεων; 

Αυτές δεν είναι που προσαρμόζουν τη συντήρηση του στόλου τους στις «αντοχές» των ισολογισμών τους;  

Και πόσες φορές δεν έχει καταγγελθεί ότι εμφανίζονται να πετούν αεροσκάφη έχοντας πάθει βλάβη λόγω ελλιπούς συντήρησης;

Αυτό που πρωτίστως τους ανησυχεί είναι η «ασφάλεια» της δικής τους θέσης, για την αναβάθμιση της οποίας διεξάγονται λυσσασμένοι ανταγωνισμοί. 

 Σ' αυτό περιστρέφονται όλα τα υπόλοιπα που αφορούν την ύπαρξή τους. Για παράδειγμα, στα μέλη της ΙΑΤΑ δεν περιλαμβάνονται οι λεγόμενες εταιρείες χαμηλού κόστους, που υπάρχουν και στη χώρα μας και σε πολλές περιοχές του πλανήτη, με πολλές τις καταγγελίες για ελλιπή μέτρα συντήρησης. 

Το φαινόμενο αυτό είναι φυσικό να 

προκαλεί την ανησυχία των «μεγάλων».

Ακόμα όμως κι αν η ΙΑΤΑ προσπαθεί να εμφανιστεί ότι - δήθεν - διαφωνεί με τη λογική του «χαμηλού κόστους», το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Κατ' αρχάς γιατί η λογική της «μείωσης του κόστους» είναι τακτική όλων των μονοπωλίων, σε κάθε κλάδο, νομοτελειακή συνέπεια του κυνηγιού του μεγαλύτερου κέρδους. 

Άλλο ζήτημα είναι τα περιθώρια που έχει κάθε επιχείρηση να προσαρμόζει αυτές τις περικοπές στις δυνατότητες που έχει, διατηρώντας ένα καλό όνομα που προσδοκά να την κάνει να ξεχωρίζει. 

Έπειτα, οι εταιρείες «χαμηλού κόστους» δεν αναπτύσσονται και λειτουργούν σε καμιά γυάλα, έξω από τα δεδομένα που συνολικά διαμορφώνονται στις αερομεταφορές. Με λίγα λόγια, οι εξαγορές και οι συγχωνεύσεις συχνά πυκνά φέρνουν τέτοιες «μικρότερες» εταιρείες στην ιδιοκτησία «μεγαλύτερων», κάτι μάλιστα που μπορεί να μη γίνεται ευρέως γνωστό.

Η αλήθεια λοιπόν είναι η εξής: Για τα μονοπώλια (και αυτού) του κλάδου η ασφάλεια και οι συνθήκες των αεροπορικών ταξιδιών αντιστοιχούν πάντα σε «κόστος». 

Να αναφέρουμε ένα παράδειγμα: Ένας από τους τρόπους που η γνωστή «Ryanair» κατάφερε να μειώσει το κόστος (εκτός από το να κόψει τα γεύματα που συνηθιζόταν να σερβίρονται εν ώρα πτήσης) ήταν να χρεώνει εξτρά μέχρι και ...τη χρήση τουαλέτας. 

Το παράδειγμα μπορεί να προκαλεί κωμικούς συνειρμούς (σκέψου να επείγεσαι να πας στο WC και να μην έχεις ψιλά...), αλλά είναι ενδεικτικό τού πόσα πράγματα μπορούν να κοπούν για να διαφυλαχτεί η «ασφάλεια» των εταιρειών...

Από τη στήλη «Αποκαλυπτικά» του Ριζοσπάστη.