Ελπίδα για τους λαούς η πάλη με στόχο την αποδέσμευση από τα δεσμά των μονοπωλίων.

Η κόντρα δεν αφορά το λαϊκό συμφέρον*

 

Με εκατέρωθεν ανακοινώσεις, κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ σήκωσαν κουρνιαχτό για την αναβολή της επίσκεψης ευρωβουλευτών από την Επιτροπή Οικονομικών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που ασχολείται με το ρόλο της τρόικας στη διαχείριση της κρίσης στην Ελλάδα. 

Ο καβγάς τους είναι πέρα για πέρα αποπροσανατολιστικός και συντελεί στη συσκότιση του γεγονότος ότι τα αντιλαϊκά μέτρα, που παίρνονται στην Ελλάδα και σε άλλα κράτη της ΕΕ, μέσα και έξω από τα μνημόνια, έχουν στρατηγική σημασία για το κεφάλαιο.

Προβλέπονται από τις Συνθήκες της ΕΕ και εφαρμόζονται με διαφορετικούς ρυθμούς σε όλα τα κράτη μέλη, είτε έχουν κρίση και μνημόνια είτε όχι. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι οι ευρωβουλευτές, για τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει ότι εμποδίστηκαν από την κυβέρνηση να έρθουν στην Ελλάδα, έχουν στηρίξει όλα τα αντιδραστικά μέτρα σε βάρος του ελληνικού και των άλλων λαών στην ΕΕ. 

Έχουν στηρίξει την κατάργηση των ΣΣΕ, τις ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση, με μείωση των συντάξεων και αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, τη σύνδεση του μισθού με την παραγωγικότητα, την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Υγείας - Πρόνοιας, την μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων και άλλα.

Η κριτική που ασκείται στην τρόικα για ορισμένες «αστοχίες» που είχε η εφαρμογή των μνημονίων εκφράζει αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΕΕ και της Ευρωζώνης σχετικά με τις δοσολογίες νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής. Αντίστοιχη κριτική άσκησαν και κράτη του ΔΝΤ, παρόλο που το τελευταίο είναι μέρος της τρόικας.

Δεν αμφισβητείται δηλαδή ο στρατηγικός στόχος των μνημονίων, η επιτάχυνση της εφαρμογής στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες των προαποφασισμένων αντιλαϊκών-φιλομονοπωλιακών «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων». Να θωρακίσουν δηλαδή την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων, με δεδομένες τις αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς και την ανισομετρία ανάμεσα στα κράτη μέλη της ΕΕ.

Εξάλλου, από το Γενάρη του 2014, σε καθεστώς εποπτείας και ελέγχου τίθενται όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ, έχουν δεν έχουν μνημόνιο και σε αυτό βεβαίως έχουν συναινέσει το κεφάλαιο όλων των εθνικοτήτων και κάθε πολιτικός του ή θεσμικός του εκφραστής σε εθνικό ή διακρατικό επίπεδο.

Ο έλεγχος των πεπραγμένων της τρόικας από το Ευρωκοινοβούλιο αξιοποιείται από τον ΣΥΡΙΖΑ για να αντιπαρατεθεί στην κυβέρνηση με το επιχείρημα ότι η δική του πρόταση διαχείρισης «δικαιώνεται». 

Για να στήσει το παραμύθι ότι μπορεί οι θεσμοί της ΕΕ να εκδημοκρατιστούν, να γίνουν φιλολαϊκοί, αν δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ ενισχυθούν σε επίπεδο της ΕΕ. Από την πλευρά της, η κυβέρνηση δεν έχει κανένα πρόβλημα να φορτώσει στην τρόικα τις δικές της ευθύνες για τα μέτρα που χρεοκόπησαν το λαό, υιοθετώντας μέρος της «κριτικής» που ασκεί το Ευρωκοινοβούλιο.

Γι' αυτό το λόγο ο λαός κανένα συμφέρον δεν έχει να 

εγκλωβιστεί στα ψευτοδιλήμματα και τις ενδοαστικές κόντρες. 

Ελπίδα για τους λαούς δεν αποτελούν οι επιτροπές της ΕΕ και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών αλλά η πάλη των λαών με στόχο την αποδέσμευση από τα δεσμά τους και από τα συμφέροντα των μονοπωλίων που αυτοί οι οργανισμοί προστατεύουν.

*Από τη στήλη «Η άποψή μας» του Ριζοσπάστη.