«...Κάθε άλλος δρόμος δίνει παράταση στη βαρβαρότητα»

Με αφορμή ορισμένες «αυτοκριτικές»*

...Τα μνημόνια, λοιπόν, δεν επιβλήθηκαν από βίτσιο, ούτε από λάθος υπολογισμούς. Με αυτά επιβλήθηκαν μέτρα μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης για αύξηση της κερδοφορίας, για τη δημιουργία νέων πεδίων κερδοφορίας, με ένταση της εμπορευματοποίησης τομέων του Δημοσίου, όπως π.χ. η Υγεία, αλλά και η πώληση κρατικής ιδιοκτησίας επιχειρήσεων και άλλων τομέων της οικονομίας στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Και όλα αυτά, για να υπάρξει έξοδος από την καπιταλιστική οικονομική κρίση σε όφελος του κεφαλαίου.

Τα μέτρα επιβλήθηκαν για να μείνουν.  

Το γεγονός ότι ορισμένες οικονομίες, όπως η γερμανική, βρέθηκαν μέσα από αυτήν τη διαδικασία σε πλεονεκτική θέση, δεν αναιρεί τη γενική κατεύθυνση, εξηγεί μόνο τις αντιθέσεις που αναγκαστικά αναπτύσσονται όταν υπάρχει ανισόμετρη ανάπτυξη, συστατικό της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Τις αντιθέσεις μεταξύ των ιμπεριαλιστικών οργανισμών ορισμένοι προσπαθούν να τις εμφανίσουν ως απόδειξη ότι μπορεί να υπάρξει αλλαγή πολιτικής, δυνατότητα διόρθωσης της ΕΕ από τα μέσα. 

Λαθροχειρούν, συγκαλύπτοντας ότι πρόκειται για αλλαγές στο μείγμα διαχείρισης, που προβάλλονται από τμήματα του κεφαλαίου κρατών - μελών της ΕΕ που θεωρούν ότι με τη συνέχιση της λιτότητας δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί η καπιταλιστική ανάκαμψη.

Χρειάζεται να διατεθούν χρηματικά κεφάλαια για επενδύσεις και για εξασφάλιση της εργατικής - λαϊκής χειραγώγησης, της στράτευσης των εργαζομένων με το στόχο της ανάκαμψης.

Το κλάμα, λοιπόν, για τη φτώχεια είναι μια σκέτη υποκρισία όσο δε βάζει απέναντι την αιτία, την ανάγκη, δηλαδή, των καπιταλιστών να τσακίσουν την εργατική τάξη.

 
Σε ανύποπτη στιγμή, ο «Ριζοσπάστης» σημείωνε: Δεν μπορεί κανείς να προβλέψει την πορεία εξόδου από την κρίση, τις εξελίξεις μέσα από την όξυνση των ανταγωνισμών κ.λπ. Ο,τι όμως και αν γίνει, ο μεγάλος χαμένος είναι και θα είναι η εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά - λαϊκά στρώματα. 

Που δεν έχουν άλλο δρόμο από το να συγκροτήσουν τη δική τους συμμαχία, να οργανώσουν μια ισχυρή εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση, ενισχύοντας το ΚΚΕ παντού, ώστε με την αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική πάλη να ανοίξουν το δρόμο για την εργατική - λαϊκή εξουσία, να κοινωνικοποιήσουν τα μονοπώλια, να αποδεσμεύσουν την Ελλάδα από την ΕΕ και κάθε ιμπεριαλιστικό οργανισμό και σύμμαχο των αστών, για να μπει η οικονομία στην υπηρεσία των λαϊκών συμφερόντων, αναπτύσσοντας διεθνείς σχέσεις με αμοιβαίο όφελος.

Κάθε άλλος δρόμος δίνει παράταση στη βαρβαρότητα.

*Από τη στήλη  "ΠΟΛΙΤΙΚΗ"  του Ριζοσπάστη.