...Έτσι στήνουν ένα κάλπικο δίλημμα παγίδα για τους λαούς: Ευρωσκεπτικισμός ή φιλοευρωπαϊσμός;

Ευρωενωσιακές αναζητήσεις*

Λιγότερη εθνική κυριαρχία, περισσότερη Ευρωπαϊκή Ένωση, χρειαζόμαστε ένα υπερεθνικό πατριωτισμό, πρέπει να ξαναδώσουμε περιεχόμενο στον όρο «κυριαρχία» εκχωρώντας εξουσίες στα όργανα εξουσίας της ΕΕ, προκειμένου να ασκείται ενιαία οικονομική και δημοσιονομική πολιτική και όχι μόνο νομισματική, όπως μέχρι σήμερα. 

Χρειάζεται ενιαία οικονομική διακυβέρνηση.  

Στην ίδια ρότα συμφωνεί και ο ΣΥΡΙΖΑ με άλλο μείγμα διαχείρισης. 

Αυτά καταγράφονται σε αφιέρωμα που έκανε το «Βήμα της Κυριακής» για την ΕΕ και την πορεία της εν μέσω οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, καθώς και τη διέξοδο σε όφελος του κεφαλαίου, την καπιταλιστική ανάπτυξη. 

Αυτές οι αναζητήσεις των αστών περί διεξόδου από την κρίση στην ΕΕ δείχνουν, αφενός, τη δυσκολία στη διαχείρισή της, αφετέρου, την προσδοκία ξεπεράσματος των καπιταλιστικών ανταγωνισμών στο εσωτερικό της, αφού τα μονοπώλια κάθε κράτους μέλους, ιδιαίτερα των ισχυρών κρατών, ενδιαφέρονται πρωταρχικά για τα δικά τους κέρδη, τα δικά τους μερίδια και εντός της ΕΕ και διεθνώς. 

Όποια πορεία και αν ακολουθήσουν, όποια εξέλιξη υπάρξει, με δεδομένο ότι υπάρχουν και φυγόκεντρες τάσεις, για τους λαούς είναι καταστροφική.

Ο δρόμος του λαού

Τα περί «υπερεθνικού πατριωτισμού» ή «λιγότερης εθνικής κυριαρχίας και περισσότερης Ευρώπης», με τα οποία απαντούν διάφοροι πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες της Ελλάδας και της ΕΕ, από τον Κ. Σημίτη, τον Μ. Ντράγκι, τον Ούρλιχ Μπεκ, καθηγητή Πανεπιστημίου του Μονάχου, μέχρι τον Γ. Σταθάκη του ΣΥΡΙΖΑ και άλλους, για την προοπτική της ΕΕ, απαντούν λένε στον ευρωσκεπτικισμό, ωθόντας στο βάθεμα της «πολιτικής ενοποίησης» της ΕΕ. 

Ο ευρωσκεπτικισμός, ως αστικό ρεύμα με εθνικιστικό χαρακτήρα, αντιτίθεται σ' αυτήν την πορεία, αξιοποιώντας τη λαϊκή δυσαρέσκεια από την αντεργατική, αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων των κρατών μελών. 

  

Έτσι στήνουν ένα κάλπικο δίλημμα παγίδα για 

τους λαούς: Ευρωσκεπτικισμός ή φιλοευρωπαϊσμός;

  

Με τους δύο πόλους να εκφράζουν ενδοκαπιταλιστικές κόντρες. Και πασχίζουν να υποτάξουν τους λαούς σε ξένες σημαίες. Να γιατί λέμε ότι είναι μονόδρομος η αποδέσμευση από την ΕΕ με εργατική λαϊκή εξουσία.

*Από τη στήλη  "Από...μέρα   σε...μέρα"  του Ριζοσπάστη.