"Ευρώ ή δραχμή; Το ερώτημα αυτό πλανιέται στα αστικά επιτελεία, στα αστικά ΜΜΕ, από το ενδεχόμενο να αποπέμψουν την Ελλάδα από την ευρωζώνη λόγω χρεοκοπίας. Ως ερώτημα πλανιέται και στο χώρο του οπορτουνισμού, όλους δηλαδή τους χώρους που με τον ένα ή άλλον τρόπο είναι σταθερά προσανατολισμένοι στον καπιταλιστικό τρόπο ανάπτυξης, όλους όσοι είναι πεισμένοι ότι το καπιταλιστικό σύστημα είναι αιώνιο και αξεπέραστο και ότι θα συνεχίσει να είναι κυρίαρχο τα επόμενα χρόνια, τις επόμενες δεκαετίες και γιατί όχι τους επόμενους αιώνες.
Απλώς, στις σημερινές συνθήκες της όξυνσης της οικονομικής κρίσης και του εντεινόμενου ανταγωνισμού εντός και εκτός των πλαισίων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με τον ελληνικό καπιταλισμό να βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα, καθώς δέχεται τεράστια πίεση και μεγάλους κλυδωνισμούς στο εσωτερικό του, οι κυρίαρχοι κύκλοι του μονοπωλιακού κεφαλαίου προβληματίζονται και εξετάζουν όλα τα ενδεχόμενα. Υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι το σύστημα καπιταλιστικής εκμετάλλευσης θα παραμείνει αλώβητο και ανέγγιχτο, ανεξάρτητα από το πώς θα διαμορφωθούν οι συμμαχίες της αστικής τάξης στο προσεχές μέλλον....
...Αν για τις αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις το δίλημμα δραχμή ή ευρώ είναι υπαρκτό, αυτό χάνει κάθε νόημα όταν τίθεται υπό μορφή ερωτήματος στην εργατική τάξη της χώρας. Σε τι να τοποθετηθεί ένας συνειδητός ή ακόμα και κάποιος χωρίς ταξική συνείδηση εργάτης; Αν η απλήρωτη εργασία του που ενσωματώνεται στο εμπόρευμα και εμφανίζεται σαν υπεραξία, θα αποτυπώνεται σε δραχμές ή ευρώ; Αν το σκοινί, που θα τον κρεμάσουν, το έχουν αγοράσει με ευρώ ή δραχμή;
Κοντολογίς, το καπιταλιστικό νόμισμα, όποιο και αν είναι αυτό, ενσωματώνει εκμεταλλευτικές σχέσεις που εμφανίζονται στην παραγωγή και την κυκλοφορία του κεφαλαίου. Ο Μαρξ, ο οποίος έχει αναλύσει εξαντλητικά το θέμα αυτό στον πρώτο τόμο του «Κεφαλαίου», αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η εμπορευματική μορφή του προϊόντος και η χρηματική μορφή του εμπορεύματος, στα πλαίσια του καπιταλισμού, συγκαλύπτουν την ταξική εκμετάλλευση, η οποία, αντίθετα, στη φεουδαρχία με το μοίρασμα της εργάσιμης μέρας, ανάμεσα στο χρόνο που ο δουλοπάροικος εργαζόταν για τον εαυτό του και στο χρόνο που εργαζόταν για λογαριασμό του φεουδάρχη, ήταν απόλυτα καθαρή και διαυγής....
...Η πάλη για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας, είναι συνυφασμένη με την πάλη κατά της αστικής ιδεολογίας σε όλες της τις μορφές, αλλά και την πάλη κατά του πολυώνυμου οπορτουνισμού. Η ελληνική και διεθνής εμπειρία αποτελεί απτή απόδειξη της ορθότητας της θέσης αυτής. Με πικρία βλέπουμε σήμερα, ότι όπου το κομμουνιστικό κίνημα έκανε αβίαστες και μη αναγκαίες υποχωρήσεις απέναντι στην αστική τάξη, οι οποίες μορφοποιήθηκαν και εκφράστηκαν κατά κύριο λόγο από το ρεύμα του «ευρωκομμουνισμού», αυτό κυριολεκτικά διαλύθηκε συμπαρασύροντας στον κατήφορο και το εργατικό κίνημα....
...Η ευρωπαϊκή ήπειρος είναι πλούσια από τέτοιες εμπειρίες. Αντίθετα, μπορούμε να υπερηφανευόμαστε σήμερα, ότι η απόρριψη του ολέθριου αυτού δρόμου από το ΚΚΕ - το οποίο, για το λόγο αυτό οι διάφορες γραφίδες «στόλισαν» και «στολίζουν» ακόμη και σήμερα με διάφορα κοσμητικά, όπως δογματικό, αποστεωμένο, αυτιστικό - και η υπεράσπιση των επαναστατικών του χαρακτηριστικών, αποτέλεσαν τη βάση της σημερινής ανόδου του εργατικού κινήματος της χώρας. Ενός κινήματος που δεν αμφισβητεί την μία ή την άλλη πλευρά της αστικής εξουσίας. Αμφισβητεί την ίδια την εξουσία της αστικής τάξης στο σύνολό της."
Ριζοσπάστης, "Το ευρώ, η δραχμή και..." ΕΔΩ
Ο τίτλος τα ΛΕΕΙ ΟΛΑ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή