Όπως συμβαίνει στη θάλασσα, έτσι και στο καπιταλιστικό πέλαγος, "το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό".

Περήφανος Εξυγιαντής: "Η κρίση - να γίνει τώρα ευκαιρία..."

“Με πίστη και πεποίθηση υποστηρίζω την ύπαρξη στην ελληνική κοινωνία ενός πλειοψηφικού ρεύματος που είναι και διατεθειμένο και έτοιμο να προχωρήσει σε ένα νέο ξεκίνημα. Βρισκόμαστε για άλλη μια φορά σε ιστορικό κατώφλι. Στο χέρι μας είναι να αντιγυρίσουμε εθνική αυτοπεποίθηση και περηφάνια στη χλεύη και στην ταπείνωση….

…Η κρίση - να γίνει τώρα ευκαιρία για πολίτες και πολιτικούς που θα πρωταγωνιστήσουν στην εξυγίανση και στην αναγέννηση. Όχι άλλους πρωταθλητές οβιδιακών μεταμορφώσεων!

Είναι βαθιά πεποίθησή μου ότι είναι ισχυρότατες μέσα στην ελληνική κοινωνία οι δυνάμεις που πιστεύουν σε έναν ανθρωπισμό που δεν είναι λαϊκισμός, σε έναν ορθολογισμό που έχει τη δύναμη και αναλαμβάνει την ευθύνη των αναγκαίων αλλαγών. Το παλαιό μοντέλο ανάπτυξης, δημοσιονομικής διαχείρισης και διακυβέρνησης έχει εκπνεύσει…” *

Διαβάζεις την « ιδεολογική και πολιτική πλατφόρμα του Γιάννη Ραγκούση» και αναρωτιέσαι, ποια είναι, τέλος πάντων, από την πλευρά τους, τα όρια της προκλητικά βάναυσης υποτίμησης της νοημοσύνης του Ελληνικού λαού. Η «ιδεολογική και πολιτική πλατφόρμα του Γιάννη Ραγκούση», συμπύκνωμα της «περί μαγκιάς» διατριβής του, δεν είναι τίποτ’ άλλο, παρά συρραφή της αστικής υποκρισίας, του πολιτικού και ιδεολογικού αδιεξόδου των σφετεριστών του κοινωνικού πλούτου, και όλης της προπαγανδιστικής σαβούρας του ΠΑΣΟΚ, των δυο τελευταίων χρόνων.

Για του λόγου το αληθές, ένα δείγμα της «περί μαγκιάς» διατριβής του, η “δεύτερη αλήθεια”!! .

Αλήθεια δεύτερη

“Μάγκας Έλληνας δεν είναι αυτός που καίει μια γερμανική ή μια ελληνική σημαία. Μάγκας Έλληνας είναι αυτός που παράγει ένα προϊόν τόσο καλό και ανταγωνιστικό, ώστε να γίνει αυτό, η επιλογή του γερμανού καταναλωτή, εκτοπίζοντας από το ράφι του γερμανικού σούπερ μάρκετ ένα αντίστοιχο γερμανικό προϊόν”

Διαβάζεις και δεν μπορείς να πιστέψεις, την χυδαία κουτοπονηριά, την έκταση της αβελτηρίας του πολιτικού προσωπικού των καπιταλιστών, που γίνεται φανερή, από την πεποίθηση που έχουν ότι, με τέτοιες χαζομάρες, μπορούν να ξεγελούν ακόμα τον Ελληνικό λαό.

Παρ’ όλα αυτά, δίνει ένα ακόμη παράδειγμα, το οποίο τονίζει την τοποθέτηση προηγούμενης ανάρτησης, όπου επισημαίνεται ότι, «όταν υποκριτικά, οι απολογητές της αστικής τάξης, μιλούν για ανταγωνιστικότητα και ζητούν από τους εργαζόμενους της χώρας τους να συμβάλουν, για την ακρίβεια, όπως λένε, να κάνουν “θυσίες” για την “βελτίωσή” της, (και σύμφωνα με τον κύριο Ραγκούση, να δείξει ο Έλληνας την μαγκιά του) σε τελευταία ανάλυση, καλούν τους εργαζόμενους της χώρας τους, να επιτεθούν στους εργαζόμενους των άλλων χωρών, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα και μόνο, των εγχώριων καπιταλιστών που υπηρετούν» Αυτή είναι η αλήθεια. Κι πως να γίνει αλλιώς, αφού είναι οι ίδιοι, που, και στο εσωτερικό της χώρας, εφαρμόζουν με τον ίδιο άθλιο και επαίσχυντο τρόπο, τη δοκιμασμένη μέθοδο του κοινωνικού αυτοματισμού, προκειμένου να εξυπηρετηθεί η κυρίαρχη πολιτική και η εξουσία των μονοπωλίων.

Αλλά ακόμα και αν ακολουθήσει κανείς την “λογική” τους, η ελληνική οικονομία δεν μπορεί να γίνει ανταγωνιστική, και προ πάντων, μέσα στην ΕΕ., και το ξέρουν. Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής γεννάει και πολλαπλασιάζει τις ανισομετρίες σε όλα τα επίπεδα. Και είναι η ίδια η λειτουργία της ΕΕ, ως ιμπεριαλιστικής διακρατικής ένωσης του κεφαλαίου, που οξύνει την ανισόμετρη ανάπτυξη, μέσα από τη λειτουργία της ενιαίας καπιταλιστικής αγοράς, που επιδεινώνει τους όρους ανάπτυξης των λιγότερο αναπτυγμένων καπιταλιστικών οικονομιών, σε όφελος των ισχυρών καπιταλιστικών δυνάμεων. Όπως συμβαίνει στη θάλασσα, έτσι και στο καπιταλιστικό πέλαγος της ΕΕ, "το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό".

Τι είναι λοιπόν, αυτό που τροφοδοτεί, όλη αυτή την ακατάσχετη φλυαρία των παρατρεχάμενων της αστικής τάξης; Τι οδηγεί, τα στελέχη των αστικών κομμάτων, να σερβίρουν ξανά, γλυμμένη, την καραμέλα της "ανανέωσης"; Τι επιδιώκουν οι αυτοαποκαλούμενοι "αντιμνημονιακοί", πρώην ΠΑΣΟΚοι και Νεοδημοκράτες βουλευτές και πολιτευτές; Τι είναι αυτό που πυροδοτεί, την «ανησυχία των αστικών κομμάτων»; Η κλιμακούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια.

«Η κλιμακούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια σε συνδυασμό με τον κίνδυνο, το αποτέλεσμα των εκλογών να βαθύνει τα ρήγματα στο αστικό πολιτικό σύστημα, η διαφαινόμενη αδυναμία συγκρότησης μονοκομματικής κυβέρνησης κινητοποιούν το σύνολο των αστικών δυνάμεων, προκειμένου να θωρακίσουν το σύστημα από τους τριγμούς, να διασφαλίσουν και να σταθεροποιήσουν την αστική εξουσία από μια ενδεχόμενη απότομη άνοδο και ριζοσπαστικοποίηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Η "αντικατάσταση του παλιού από το νέο", που κηρύττουν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, συνιστούν προσαρμογή στις σύγχρονες ανάγκες της πλουτοκρατίας, που έχει κάθε λόγο, να διατηρεί τη σοσιαλδημοκρατία σαν μάχιμη πολιτική εφεδρεία, στη διαχείριση της κρίσης, σε βάρος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων…».

Οι εργαζόμενοι, αυτή τη φορά, δεν πρέπει να εξαπατηθούν «...Συμφέρον του λαού είναι να συνειδητοποιήσει ότι όσο πιο αδύναμη θα είναι η κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τις κάλπες, τόσο μεγαλύτερες θα είναι οι δυσκολίες των αστικών κομμάτων να επιβάλλουν μέτρα, με δεδομένο μάλιστα ότι η καπιταλιστική κρίση θα βαθαίνει. Η αποδυνάμωση των αστικών κομμάτων και η καθοριστική ενίσχυση του ΚΚΕ, μαζί με την όξυνση της ταξικής πάλης, για τη συγκρότηση μιας λαϊκής συμμαχίας που θα στέκεται εμπόδιο στην επιβολή των σχεδιασμών της πλουτοκρατίας και θα παλεύει για την ανατροπή της δικτατορίας των μονοπωλίων, αποτελούν μονόδρομο για τα συμφέροντα του λαού». **

* «ιδεολογική και πολιτική πλατφόρμα του Γιάννη Ραγκούση» ΕΔΩ

** "Αυτό που φοβούνται να τους συμβεί" ΕΔΩ