Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

“To Χρήμα ως Κέρδος” ( Μέρος IV)



 ...Το κράτος είναι προϊόν της κοινωνίας 
σε ορισμένη βαθμίδα εξέλιξης * 

«...Μια τέτοια κοινωνία μπορούσε να υπάρχει μονάχα είτε σε αδιάκοπη ανοιχτή πάλη αυτών των τάξεων μεταξύ τους, είτε κάτω από την κυριαρχία μιας τρίτης δύναμης που στεκόταν φαινομενικά πάνω από τις αντιμαχόμενες τάξεις, να καταστέλλει την ανοιχτή τους σύγκρουση και επέτρεπε να γίνει η ταξική πάλη το πολύ - πολύ στο οικονομικό πεδίο, με τη λεγόμενη νόμιμή μορφή. Το καθεστώς των γενών είχε φάει τα ψωμιά του. Είχε τιναχτεί στον αέρα...από την διάσπαση της κοινωνίας σε τάξεις. Αντικαταστάθηκε από το κράτος... Το κράτος δεν είναι, λοιπόν, σε καμιά περίπτωση μια δύναμη που επιβλήθηκε στην κοινωνία απέξω. Το κράτος δεν είναι επίσης η "πραγματοποίηση της ηθικής ιδέας", η "εικόνα και η πραγματοποίηση του ορθού λόγου", όπως ισχυρίζεται ο Χέγκελ. Το κράτος είναι προϊόν της κοινωνίας σε ορισμένη βαθμίδα εξέλιξης...και η δύναμη αυτή που βγήκε από την κοινωνία, αλλά που τοποθετήθηκε πάνω από αυτήν, που όλο και περισσότερο αποξενωνόταν απ' αυτήν, είναι το κράτος... Επειδή το κράτος δημιουργήθηκε από την ανάγκη να χαλιναγωγούνται οι ταξικές αντιθέσεις, και επειδή ταυτόχρονα γεννήθηκε μέσα στη σύγκρουση αυτών των τάξεων, είναι κατά κανόνα κράτος της πιο ισχυρής, οικονομικά κυρίαρχης τάξης, που με την βοήθεια του κράτους γίνεται και πολιτικά κυρίαρχη τάξη, και έτσι αποκτάει νέα μέσα για την κατάπνιξη και  την εκμετάλλευση της καταπιεζόμενης τάξης... To δεύτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι η εγκαθίδρυση μιας δημόσιας εξουσίας.... Για να διατηρείται αυτή η δημόσια εξουσία χρειάζονται οι εισφορές των πολιτών - οι φόροι... με την πρόοδο του πολιτισμού δεν φτάνουν πια ούτε κι αυτοί. Το κράτος εκδίδει γραμμάτια για το μέλλον, κάνει δάνεια, κρατικά χρέη. Η γριά Ευρώπη έχει πικρή πείρα και απ’ αυτά.
Κατέχοντας τη δημόσια εξουσία και το δικαίωμα να εισπράττουν φόρους, οι δημόσιοι υπάλληλοι στέκονται σαν όργανα της κοινωνίας πάνω από την κοινωνία... Επειδή είναι φορείς μιας εξουσίας που έχει αποξενωθεί από την κοινωνία, είναι υποχρεωμένοι να επιβάλλουν το σεβασμό στο πρόσωπό τους με έκτακτους νόμους, με τους οποίους αποκτούν μια ιδιαίτερη ιερότητα και ασυλία. Ο πιο ψωραλέος αστυνομικός υπηρέτης του πολιτισμένου κράτους έχει περισσότερο "κύρος" απ’ όλα μαζί τα όργανα της κοινωνίας των γενών. Αλλά ο ισχυρότερος ηγεμόνας και ο μεγαλύτερος πολιτικός άντρας η στρατηλάτης της εποχής του πολιτισμού μπορεί να ζηλεύει τον πιο ασήμαντο αρχηγό γένους για τον αβίαστο και αδιαφιλονίκητο σεβασμό που του αποδίδουν. Ο ένας βρίσκεται ακριβώς μέσα στην κοινωνία, ο άλλος είναι υποχρεωμένος να παρασταίνει ότι είναι κάτι έξω και πάνω απ’ αυτήν....
Η ανώτατη μορφή του κράτους, η αστική δημοκρατία, που στις σύγχρονές μας κοινωνικές συνθήκες γίνεται όλο και περισσότερο αναπόφευκτη ανάγκη και είναι η κρατική μορφή, που μέσα σ’ αυτή μονάχα μπορεί να δοθεί η τελευταία αποφασιστική μάχη ανάμεσα στο προλεταριάτο και την αστική τάξη, η αστική δημοκρατία επίσημα δεν καταλαβαίνει πια τίποτα από περιουσιακές διαφορές. Σ’ αυτήν ο πλούτος ασκεί έμμεσα την εξουσία του, αλλά γι’ αυτό και πιο σίγουρα. Από τη μια πλευρά, με τη μορφή της άμεσης διαφθοράς των υπαλλήλων...από την άλλη, με τη μορφή της συμμαχίας κυβέρνησης και χρηματιστηρίου, που γίνεται τόσο πιο εύκολα, όσο περισσότερο αυξάνουν τα κρατικά χρέη και όσο περισσότερο οι μετοχικές εταιρίες συγκεντρώνουν στα χέρια τους όχι μόνο τις μεταφορές, αλλά και την ίδια την παραγωγή και βρίσκουν κι αυτές με τη σειρά τους το κέντρο τους στο χρηματιστήριο....»

 Συνεχίζεται...

"Όλοι το Σάββατο στα συλλαλητήρια" ΕΔΩ

*Φρ. Ένγκελς : “Η Καταγωγή της Οικογένειας…”, σελ. 208 - 214,
Εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 2005,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου