"..η σημερινή κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, σηματοδοτεί το τέλος του δρόμου του"

"Όχι προτροπές στους κεφαλαιοκράτες και στα τσιράκια τους
να καλυτερέψουν την κατάσταση των εργαζομένων,
όχι σκάρωμα σχεδίων μετασχηματισμού της κοινωνίας... αλλά
οργάνωση της ταξικής πάλης του προλεταριάτου... που τελικός
σκοπός της είναι η κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από το
προλεταριάτο και η οργάνωση του σοσιαλιστικού κράτους"*

"Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα"

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

"Από Μάρτη καλοκαίρι κι από Αύγουστο χειμώνα", λέει ο λαός μας. Άντε λοιπόν και καλό χειμώνα, γιατί όπως έχουν τα πράγματα, αυτό που μας λείπει είναι να μας βρει και μια βαρυχειμωνιά. Πάντως εκείνο που φαίνεται σίγουρο, είναι ότι από πολιτική άποψη, θα έχουμε ένα θερμό Χειμώνα. Η ζωή θα δείξει. Άλλο όμως είναι το θέμα. Έχουν γραφτεί, άρθρα επί άρθρων, σχετικά με την κρίση που βιώνει σήμερα η ανθρωπότητα. Για το πως και το γιατί φτάσαμε εδώ που είμαστε και συγκεκριμένες προτάσεις ξεπεράσματος της κρίσης, από αστούς και μαρξιστές οικονομολόγους και τα αντίστοιχα πολιτικά κόμματα. Αντίθετες προτάσεις, όπου καθρεφτίζεται η αγεφύρωτη - επόμενο είναι - αντίθεση των ταξικών συμφερόντων. Δυστυχώς μέχρι αυτή τη στιγμή, οι προτάσεις που υλοποιούνται, είναι εκείνες που εξυπηρετούν τους σκοπούς και τα συμφέροντα της κεφαλαιοκρατίας. Με συνέπεια, μέρα με τη μέρα η κρίση να φτάνει στην κορύφωσή της, οδηγώντας, το νιώθεις πλέον, τις αντίπαλες τάξεις, να παίρνουν τις θέσεις τους στο πεδίο της μάχης. Εκείνο όμως, που μέχρι τώρα δεν έχει γίνει καθαρό, γιατί δεν είναι εύκολο, είναι το βάθος της κρίσης. Δηλαδή η ιστορικότητα της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, μια και όλες οι προσπάθειες της μαρξιστικής διανόησης και των κομμάτων που αγωνίζονται υπέρ των λαϊκών συμφερόντων, αναλώθηκαν, και πως μπορούσε να γίνει αλλιώς, στις πολιτικές προτεραιότητες, που έθετε η ίδια η κρίση, και στην ανάγκη αντιμετώπισης της αστικής προπαγάνδας, ώστε να γίνει κατανοητό στο λαό, ότι η κρίση είναι αποτέλεσμα του καπιταλιστικού συστήματος, γεγονός που με κάθε τρόπο προσπάθησε και προσπαθεί να κρύψει, πίσω από την αβάσταχτη φλυαρία των εξαρτημένων από τα μεγάλα συμφέροντα ΜΜΕ, η αστική τάξη. ("εισαγόμενη κρίση", "άκρατος φιλελευθερισμός", "καζινοκαπιταλισμός" και άλλες τέτοιες ανοησίες). Προτού διατυπώσω τον προβληματισμό μου πάνω στο ζήτημα, καλό είναι να συγκρατήσουμε κάποια στατιστικά στοιχεία και επιστημονικές θεωρήσεις ιστορικά αποδεδειγμένες, που διευκολύνουν την κατανόηση του ζητήματος. «…Το ενενήντα πέντε τοις εκατό των επιστημόνων, σε όλη την πορεία του ανθρώπινου πολιτισμού, είναι αυτή τη στιγμή εν ζωή!!» (Γ. Γραμματικάκης, ‘‘Κόμη της Βερενίκης’’, 14η έκδοση, σελ.108) . Αυτό το πλήθος των επιστημόνων, η επιστήμη γενικότερα, «στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της εργάζεται για την ικανοποίηση αναγκών της παραγωγής, που ευνοεί την ανάπτυξη της σύγχρονης τεχνολογίας και ευνοείται από αυτή. Αυτό σημαίνει ότι η ανησυχία της παραγωγής μεταφέρεται και στην επιστήμη. Η επιστήμη υποχρεώνεται να αναπροσαρμόζεται διαρκώς στις μεταβαλλόμενες ανάγκες… Συχνά δεν προλαβαίνουν οι επιστήμονες και οι ευρεσιτέχνες να συνειδητοποιήσουν και να χαρούν την επιτυχία τους, γιατί προβάλλουν νέες ανάγκες και νέες απαιτήσεις που ανατρέπουν τις προηγούμενες». Γεγονός που ενισχύεται και από το ότι «έχει μικρύνει πολύ η χρονική διάρκεια που χωρίζει την επιστημονική ανακάλυψη από την εφαρμογή στην παραγωγή» (Θανάσης Βακαλιός, "είναι και συνείδηση,γνώση και αλήθεια" Εκδ., Gutenberg, σελ. 51)


Αξίζει να προστεθεί ότι «σύμφωνα με τις προβλέψεις "το 1985 ο όγκος της συσσωρευμένης γνώσης θα είναι 5 με 7 φορές περισσότερος, από όλη τη γνώση που συσσωρεύτηκε από της αρχές του πολιτισμού μέχρι πριν λίγα χρόνια, ενώ η παραγόμενη γνώση που μπαίνει στα κανάλια της πληροφορικής για μετάδοση, έχει φτάσει σε απίθανα ύψη, αρκεί να αναφερθεί εδώ ότι κάθε μέρα γράφονται παγκόσμια 6 έως 7.000 επιστημονικά άρθρα" (Θανάσης Βακαλιός, "είναι και συνείδηση,γνώση και αλήθεια" Εκδ., Gutenberg, σελ. 76) Αυτά γράφονταν στις αρχές της 10ετίας του '80. Εύκολα γίνεται αντιληπτό, που βρισκόμαστε σήμερα. Ότι και να σκεφτείς γύρω από την επιστημονικοτεχνική ανάπτυξη και την επίδραση που ασκεί στις κοινωνικοοικονομικές εξελίξεις, θα υπολείπεται της πραγματικότητας.

Μια ακόμη ιδιαίτερα σημαντική παράμετρος, για την κατανόηση της γενικής κρίσης του καπιταλισμού, που βιώνει σήμερα η ανθρωπότητα, είναι η φρενίτιδα των εξοπλισμών που «σημαίνει για το πολεμικό οπλοστάσιο των εθνών, ένα εκατομμύριο δολάρια ανά λεπτό της ώρας» αν και ήδη «σε κάθε άνθρωπο της γης αντιστοιχεί σήμερα πυρηνικό υλικό, έτοιμο να εκραγεί, ισοδύναμο με τρεις τουλάχιστον τόννους ΤΝΤ!! Όχι τρείς σφαίρες ή, έστω, τρεις χειροβομβίδες, αλλά τρεις τόννοι μιας άκρως εκρηκτικής ουσίας αναλογούν σε κάθε παιδί, άνδρα ή γυναίκα έποικο του πλανήτη μας… ας σημειωθεί, ότι το παγκόσμιο πυρηνικό οπλοστάσιο έχει σήμερα ισχύ ισοδύναμη με ένα εκατομμύριο βόμβες σαν την μοιραία εκείνη που κατέστρεψε την Χιροσίμα». (Γ. Γραμματικάκης, ‘‘Κόμη της Βερενίκης’’, 14η έκδοση, σελ. 127 - 128)

* Β.Ι. Λένιν, "Για τους κανόνες της κομματικής ζωής.." Εκδόσεις ΣΕ - Αθήνα 1977, σελ. 32

Συνεχίζεται…