..." Προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε! " Όταν εδώ και σαράντα δύο χρόνια, την παραμονή της πρώτης παρισινής επανάστασης, όπου το προλεταριάτο εμφανίστηκε με δικές του διεκδικήσεις, διακηρύξαμε στον κόσμο αυτά τα λόγια,μονάχα λίγες φωνές μας απάντησαν. Στις 28 του Σεπτέμβρη 1864, όμως, οι προλετάριοι των περισσοτέρων χωρών της Δυτικής Ευρώπης ενώθηκαν για να σχηματίσουν τη Διεθνή Ένωση των Εργατών, με την δοξασμένη ιστορία της.
Η ίδια η Διεθνής έζησε, βέβαια, μόνο εννιά χρόνια. Όμως δεν υπάρχει άλλη καλύτερη απόδειξη από τη σημερινή μέρα για το γεγονός ότι η αιώνια συμμαχία των προλετάριων όλων των χωρών που ιδρύθηκε απ' αυτήν ζει ακόμα, και ζει πιο έντονα από κάθε άλλη φορά. Γιατί σήμερα που γράφω αυτές τις γραμμές, το προλεταριάτο της Ευρώπης και της Αμερικής επιθεωρεί τις δυνάμεις του, κάτω από μια σημαία και για έναν άμεσο στόχο: το νομοθετικό καθορισμό της κανονικής οκτάωρης εργάσιμης ημέρας, που διακηρύχτηκε ακόμα από το 1866 από το Συνέδριο της Διεθνούς στη Γενεύη και ξανά ύστερα από το Εργατικό Συνέδριο του Παρισιού το 1889.
Και το θέαμα της σημερινής μέρας θα δείξει στους καπιταλιστές και τους γαιοκτήμονες όλων των χωρών ότι οι προλετάριοι όλων των χωρών είναι σήμερα πραγματικά ενωμένοι.
Ας ήταν ο Μαρξ πλάι μου, να το' βλεπε αυτό με τα ίδια του τα μάτια.
Λονδίνο 1 Μάη 1890
Φρίντριχ Ένγκελς*
Η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι σήμερα είναι ανάγκη και μπορούν να φανούν αντάξιοι των παραδόσεων της τάξης τους. Οι Έλληνες εργαζόμενοι δεν είναι μόνοι τους. Εξοπλισμένοι με μια παντοδύναμη και επαναστατική θεωρία, πρέπει να γνωρίζουν
ότι " Όσο πιο μεγάλη είναι η ορμή, όσο πιο μεγάλο είναι το πλάτος των ιστορικών γεγονότων - και τέτοια είναι η εποχή που ζούμε - τόσο πιο μεγάλος είναι ο αριθμός των ανθρώπων που παίρνει μέρος στα γεγονότα αυτά.."** Που σημαίνει ότι πλήθος ανθρώπων από όλη την κοινωνική διαστρωμάτωση θα συμπαραταχθούν με το μέρος των εργαζομένων, γιατί με αυτούς είναι η ζωή, με αυτούς η δύναμη του αριθμού, η δύναμη των ανεξάντλητων πηγών για καθετί το γεμάτο αυταπάρνηση, για καθετί το ιδανικό, το τίμιο, για όλο το τεράστιο απόθεμα της δραστηριότητας και του ταλέντου των εργατών του λεγόμενου "απλού λαού". Γιατί ότι και να γίνει ο "απλός λαός" στο τέλος θα νικήσει.
*Μαρξ - Ενγκελς, Μανιφέστο του ΚΚ (Πρόλογος στη Γερμανική έκδοση του 1890)
σελ. 20-21 Εκδ. Σ.Ε. - Αθήνα 2004
**Β. Ι. Λένιν "Για την πολιτιστική επανάσταση" σελ. 65, εκδ. Σ.Ε. Αθήνα 1985
Τα γεγονότα όμως είναι ξεροκέφαλα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ ανώνυμε και καταλαβαίνω τον υπαινιγμό σου. Το πρόβλημα όμως σήμερα μπαίνει διαφορετικά. Τα ξεροκέφαλα γεγονότα, έχουν κάπως καθυστερίσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔες το κι έτσι. Μπορεί έτσι να βρει η σκέψη και η δράση σου, κυρίως, τον δύσκολο, αλλά με θετική κατάληξη για τα συμφέροντα του "απλού λαού", δρόμο.