Άρχισε η δημόσια διαβούλευση για το Ασφαλιστικό

Δημόσια διαβούλευση ή
"στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα"

Ξεκίνησε η ανατροπή της Κοινωνικής Ασφάλισης

Οι βασικοί άξονες και οι κεντρικές ιδέες του Ασφαλιστικού Νομοσχεδίου, κατατέθηκαν σε δημόσια  διαβούλευση, η ολοκλήρωση της οποίας θα γίνει στις 16 Απριλίου. 

Μεταξύ άλλων, ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης κ. Ανδρέας Λοβέρδος σημείωσε ότι "θέτει σε ανοιχτή δημόσια διαβούλευση το ζήτημα του Ασφαλιστικού.(Άραγε υπάρχει και κλειστή δημόσια διαβούλευση;) Έχοντας ολοκληρώσει έναν εντατικό διάλογο που ξεκίνησε από τον Νοέμβριο του 2009 με τους κοινοτικούς φορείς, στον οποίο κατατέθηκαν απόψεις έγκριτων επιστημόνων...η πρόταση μας διασφαλίζει την καθολικότητα, το δημόσιο χαρακτήρα και τη βιωσιμότητά του...Μέσα από τη συγκεκριμένη διαδικασία διαβούλευσης προσβλέπουμε στην ενεργό συμμετοχή των πολιτών και την κατάθεση των προτάσεων τους, έτσι ώστε να καταλήξουμε στο νομοθέτημα εκείνο που θα ικανοποιεί τις σύνθετες ανάγκες του ασφαλιστικού μας συστήματος και της ελληνικής κοινωνίας"
 
Στη σκηνή όλοι οι θεατρίνοι, μέχρι την 16η Απριλίου, θα παίζουν το έργο "Η ανατροπή της Κοινωνικής Ασφάλισης" που ανέβασε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, έργο που έχει γραφτεί καιρό πριν "με τους κοινοτικούς φορείς" και τις συμβουλές "έγκριτων επιστημόνων" κατ' εντολή του "επιχειρηματικού κόσμου". 

Στις 13 Νοεμβρίου 2002, σε ημερίδα ο πρόεδρος του ΣΕΒ, κ. Οδυσσέας Κυριακόπουλος, επισήμανε "Ο ελληνικός επιχειρηματικός κόσμος στηρίζει τους στόχους της Λισαβόνας" και θεωρεί ως"κύριο μέσο για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας" και "για τον Κοινωνικό Διάλογο τονίσθηκε, ότι είναι το πιο αποφασιστικό εργαλείο διαχείρισης των πολλαπλών αλλαγών που επιφέρει η παγκοσμιοποίηση, η εξέλιξη της νέας τεχνολογίας και η προσαρμογή του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου στα νέα δεδομένα.. Τα αποτελέσματα του διαλόγου πρέπει να υποστηρίζουν την συνεχή βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και την διατήρηση
της ασφάλειας των εργαζομένων. Η βιωσιμότητα των ασφαλιστικών συστημάτων αποτελεί το μείζον οικονομικό και κοινωνικό ζήτημα κάθε χώρας της Ένωσης και υποστηρίζουμε ότι η αναδιάρθρωσή τους πρέπει να κινηθεί στις ακόλουθες κατευθύνσεις.
 
- Αύξηση της απασχόλησης, περιορισμό της παραοικονομίας κ. α. και όχι μέτρα που πλήττουν την ανταγωνιστικότητα, όπως αύξηση του εργατικού κόστους.

-Η μεταρρύθμιση της κοινωνικής ασφάλισης να αντιμετωπίζεται ως κατ' εξοχήν αναπτυξιακό πρόβλημα και όχι ως απλό αριθμητικό η λογιστικό πρόβλημα".(Δελτίο ΣΕΒ, τεύχος 605, σελ. 12) Και έτσι φτάσαμε εδώ που είμαστε σήμερα.

Το επίμαχο νομοσχέδιο, που σύμφωνα με τις εξαγγελίες του κ. υπουργού θα "ικανοποιεί τις σύνθετες ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας" προβλέπει: Αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και μείωση συντάξεων, εξίσωση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών. Θέσπιση προνοιακών επιδομάτων ως"κατωτάτων συντάξεων", ανατροπή των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων. Μεγάλες περικοπές στη χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων από τον κρατικό προϋπολογισμό.
 

Ένα απόσπασμα από περασμένο, αλλά πολύ κατατοπιστικό άρθρο του Ριζοσπάστη
( 7 Φεβρουαρίου 2010, σελ. 8) σχετικά με το "νέο έργο" που ανέβασε η κυβέρνηση.

"..Για την ανατροπή της Κοινωνικής Ασφάλισης η κυβέρνηση, τα ΜΜΕ και όλοι οι άλλοι που στηρίζουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τις αντιδραστικές ανατροπές, σκόπιμα εστιάζουν το πρόβλημα στο ύψος της σύνταξης και στα όρια ηλικίας αφήνοντας στο απυρόβλητο τις άλλες συνέπειες για τους ασφαλισμένους, που είναι εξίσου επώδυνες. Βεβαίως, δεν το κάνουν τυχαία. Ξέρουν ότι όσο περισσότερα ζητήματα ανοίξουν τόσο περισσότερες αντιδράσεις θα προκαλέσουν. Είναι κεφαλαιώδες ζήτημα, η πεμπτουσία των ανατροπών, η κατάργηση του κοινωνικού χαρακτήρα της Ασφάλισης...
 
Με την κατάργηση του κοινωνικού χαρακτήρα της Ασφάλισης, αυτόματα, κεφάλαιο - κυβέρνηση λύνουν δύο ζητήματα:
α) Απαλλάσσονται της υποχρέωσης, ο πρώτος της ασφάλισης των εργαζομένων, ο δεύτερος της συμμετοχής στη χρηματοδότηση της Κοινωνικής Ασφάλισης, όσο και όποτε συμμετέχει.
β) Αντικειμενικά ανατρέπονται όλο το θεσμικό πλαίσιο και η φιλοσοφία της Κοινωνικής Ασφάλισης αφού ουσιαστικά μετατρέπεται σε ασφάλιση ανταποδοτικού χαρακτήρα. Ανεξάρτητα αν αυτό θα εφαρμοστεί 100% στο υπό κατάρτιση νομοσχέδιο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ή σταδιακά, σημασία έχει ότι αυτή είναι η στόχευση, ανεξάρτητα αν θα έχουμε όξυνση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης ή ανάκαμψη. Επιδίωξη του κεφαλαίου είναι η κατάργηση του μη μισθολογικού κόστους γιατί το θεωρεί βαρίδι στην αύξηση της κερδοφορίας του. Άλλωστε, η κατάργηση των επιδομάτων στο δημόσιο τομέα, ανεξάρτητα από τον τρόπο που το προβάλλουν, ανοίγει το δρόμο για τα επόμενα θύματα, στον ιδιωτικό τομέα..."

Το ζήτημα είναι, τι θα κάνουν τα θύματα αυτής της πολιτικής; Ένα είναι σίγουρο. Αυτή η πολιτική της Κυβέρνησης δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί, από τη θέση του θεατή.

Ένας μόνο τρόπος δοκιμασμένος υπάρχει...  ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ...