"φτωχό, αλλά δίκαιο ασφαλιστικό σύστημα"

"Το κοριτσάκι με τα σπίρτα"

"Αλλάζουν όλα μετά την προσφυγή" Οι όροι που
θα θέσουν ΔΝΤ, ΕΚΤ και Κομισιόν θα ανατρέψουν
ασφαλιστικό και εργασιακές σχέσεις.*

Ως "φτωχό, αλλά δίκαιο" χαρακτήρισε το σχέδιο για το ασφαλιστικό, που παρουσίασε ο υπουργός εργασίας Ανδρέας Λοβέρδος, στο υπουργικό συμβούλιο. Πόσο δίκαιο, όμως, μπορεί να είναι ένα ασφαλιστικό σύστημα, που θα οδηγήσει στη φτώχεια εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους;
Αναρωτιέται η "Ελευθεροτυπία" του Σαββάτου 17 Απριλίου 2010. Ο κ Ανδρέας Λοβέρδος σε συνέντευξή του, στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (18 Απριλίου 2010), απαντώντας στον Τάσο Παπά, λέει: "Το ασφαλιστικό από το 2009 έπαψε να είναι μόνο θέμα αλληλεγγύης των γενεών και αφορά και την παρούσα γενιά των συνταξιούχων, η οποία αν δεν παρέμβουμε, δεν θα πάρει συντάξεις το 2015. Η αδράνεια ισοδυναμεί με επιδείνωση. Συνεπώς, τα διλήμματα του τύπου "αγγίζω η δεν αγγίζω το θέμα" αφορούν τους τυχοδιώκτες και όχι τους πατριώτες (Για σκέψου!!)... Χάθηκαν δυο κρίσιμες δεκαετίες για να λυθεί το ασφαλιστικό.. εμείς αμήχανοι, αναβλητικοί, φοβισμένοι και ευδαίμονες, ( βρε τους καυμένους) αφήσαμε τα χρόνια να περνούν και έτσι έσκασε η βόμβα στα χέρια μας το 2009 (καλά τι κάνει η αντιτρομοκρατική;).. Οι λαϊκιστές (ποιους να εννοεί άραγε;) έκαναν πολύ κακό στον τόπο τα χρόνια της μεταπολίτευσης. Να μη τους αφήσουμε να τον καταστρέψουν εντελώς. (Ήμαρτον Παναγία μου, που θα φτάσει το χάλι τους;)..Τα τρία δεν που είπα ισχύουν: α. ΔΕΝ αυξάνουμε τις εισφορές β. ΔΕΝ αυξάνουμε τα όρια ηλικίας γ. ΔΕΝ μειώνουμε τις συντάξεις (εννοείται τα τρία χωρίς τα ΔΕΝ)... όποιος δουλεύει περισσότερο θα παίρνει μεγαλύτερη σύνταξη (!!)... Η επιτήρηση οργανώνεται (sic) από την συνθήκη της Ε.Ε., την οποία έχουμε επικυρώσει. Είναι μία διαδικασία αναξιοπρεπής, αλλά δεν συνεπάγεται εκχώρηση κυριαρχίας. Η συνδιοίκηση είναι άλλο πράγμα. Απέναντι σ' αυτές τις πρωτοφανείς συνθήκες, ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του".
Δηλαδή καλεί αυτούς που επικύρωσαν την "αναξιοπρέπειά" τους να δείξουν ότι μπορεί να γίνονται και αξιοπρεπείς όταν το απαιτούν οι "συνθήκες". Μπορεί κανείς να βρει κι άλλα, σίγουρα όμως, δύο πράγματα χαρακτηρίζουν οπωσδήποτε τους ανόητους. Η μη δυνατότητα αντίληψης του διαγραφομένου κινδύνου και η επιμονή στο διαπιστωμένο λάθος. Είναι δυνατόν άνθρωποι που βρίσκονται σε τέτοια σύγχυση, που λένε τέτοιες ανοησίες, να διαχειρίζονται τις τύχες ενός λαού; Την απάντηση πρέπει και μπορούν, είναι ανάγκη, δεν υπάρχουν περιθώρια, να την δώσουν οι εργαζόμενοι. Και θα την δώσουν.
* "Καθημερινή", Κυριακή 18 Απριλίου 2010