"Η οικονομία της αγοράς"Να ζεις μέσα στην κοινωνία και να είσαι ελεύθερος
απέναντι στην κοινωνία γίνεται; Δεν γίνεται.
Η αστική κοινωνία στην οποία ζούμε σήμερα, είναι κοινωνία ταξικά διαρθρωμένη. Κοινωνία χωρισμένη σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους. Από εδώ, κοντά στα άλλα, προκύπτει και το ότι η κοινωνία που ζούμε, είτε το καταλαβαίνει κανείς, είτε όχι, είναι κοινωνία κομματικοποιημένη. Η κατανόηση αυτής της πραγματικότητας φαίνεται και από την θέση που παίρνει κανείς, απέναντι στην ακομματικότητα, απέναντι σ' αυτή την ιδεολογική αιχμή της αστικής τάξης. "Σε μια κοινωνία, που βασίζεται στο χωρισμό σε τάξεις, η πάλη ανάμεσα στις εχθρικές τάξεις γίνεται αναπόφευκτα σε μια ορισμένη βαθμίδα της ανάπτυξής της, πολιτική πάλη. Η πιο ολοκληρωμένη, πλήρης και διαμορφωμένη έκφραση της πολιτικής πάλης των τάξεων γίνεται αναπόδραστα η πάλη των κομμάτων. Η ακομματικότητα είναι απάθεια απέναντι στην πάλη των κομμάτων. Η απάθεια όμως αυτή δεν ισοδυναμεί με ουδετερότητα, με αποχή από την πάλη, γιατί στην ταξική πάλη δεν μπορεί να υπάρχουν ουδέτεροι. Στην κεφαλαιοκρατική κοινωνία δεν μπορεί να "απόσχει" κανείς από την ανταλλαγή των προϊόντων η της εργατικής δύναμης. Και η ανταλλαγή γεννά αναπόφευκτα την οικονομική πάλη και σε συνέχεια και την πολιτική πάλη. Γιαυτό, στην πραγματικότητα, η απάθεια απέναντι στην πάλη δεν είναι καθόλου απομάκρυνση από την πάλη, αποχή απ' αυτήν, ουδετερότητα. Η απάθεια είναι σιωπηρή υποστήριξη εκείνου που είναι ισχυρός, εκείνου που κυριαρχεί."* Όποιος σήμερα είναι απαθής απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση των κομμάτων της πλουτοκρατίας σε βάρος των εργαζομένων, του λαού, αυτός υποστηρίζει σιωπηρά αυτή την επίθεση. Όποιος, απέναντι στον αγώνα της εργατικής τάξης για την κοινωνική της απελευθέρωση, προβάλει την ουδετερότητα του, την απολιτικότητα, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να υποστηρίζει σιωπηρά, την κυριαρχία της αστικής τάξης. "Η πολιτική αδιαφορία είναι πολιτικός κόρος. Με "αδιαφορία", με "απάθεια" βλέπει το κομμάτι το ψωμί ο χορτάτος. Ο νηστικός όμως, θα είναι πάντοτε "κομματικός" απέναντι στο κομμάτι το ψωμί. Η "αδιαφορία" και η "απάθεια" για το κομμάτι το ψωμί δεν σημαίνουν πως ο άνθρωπος αυτός δεν έχει το ανάγκη , αλλά πως ο άνθρωπος αυτός το έχει πάντοτε εξασφαλισμένο, πως δεν θα του λείψει ποτέ, πως βολεύτηκε γερά στο κόμμα των χορτάτων. Η ακομματικότητα στην αστική κοινωνία είναι απλώς μια υποκριτική, σκεπασμένη, παθητική έκφραση του ότι ανήκει κανείς στο κόμμα των κρατούντων, στο κόμμα των εκμεταλλευτών. Η ακομματικότητα είναι ιδέα αστική. Η κομματικότητα είναι ιδέα σοσιαλιστική. Η κομματικότητα είναι ταυτόχρονα και όρος και δείχτης της πολιτικής ανάπτυξης. Όσο περισσότερο πολιτικά αναπτυγμένος, φωτισμένος και συνειδητός είναι ένας πληθυσμός η μια τάξη, τόσο ανώτερη είναι, κατά γενικό κανόνα, η κομματικότητα".** Ο όρος λοιπόν "απολιτικότητα" που προκύπτει από τον όρο "ακομματικότητα" και ζυμώνεται στην κοινωνία που ζούμε, δεν είναι παρά η υποκρισία της αστικής τάξης, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η εξαπάτηση του λαού. Η αστική τάξη, ασχολείται ακριβώς μ' αυτήν την εξαπάτηση του λαού προκειμένου να διασφαλίζει την κυριαρχία της. Σε αντιστάθμισμα της αστικής "αλήθειας" λοιπόν, εμείς λέμε πως δεν υπάρχει πτυχή της ανθρώπινης δραστηριότητας που μπορεί να μη συνδέεται με την πολιτική.
* Β. Ι. Λένιν: Για την πολιτιστική επανάσταση, Εκδ., Σ.Ε., Αθήνα 1983, σελ., 259
** Από το ίδιο
"...προκύπτει και το ότι η κοινωνία που ζούμε, είτε το καταλαβαίνει κανείς, είτε όχι, είναι κοινωνία κομματικοποιημένη" Ω! τι λογικόν άλμα, και μάλιστα είτε το καταλαβαίνει κανείς, είτε όχι. Αυτό φάνηκε αρχικά ότι το σκέφτηκες μόνος σου, κρούσμα.Όμως όχι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙδού από το μακρινό 1918:"Η πιο ολοκληρωμένη, πλήρης και διαμορφωμένη έκφραση της πολιτικής πάλης των τάξεων γίνεται αναπόδραστα η πάλη των κομμάτων. Η ακομματικότητα είναι απάθεια απέναντι στην πάλη των κομμάτων. Η απάθεια όμως αυτή δεν ισοδυναμεί με ουδετερότητα, με αποχή από την πάλη, γιατί στην ταξική πάλη δεν μπορεί να υπάρχουν ουδέτεροι."
Εδώ περιγράφει πολύ ποιητικά ο Λένιν την τότε νεότατη διαδικασία της κοινωνικής νέκρωσης, την οποία έπραξε η ιστορία και το απόλυτα αποτυχημένο κομματικοποιημένο ολοκληρωτικό μοντέλο του υπαρκτού σοσιαλκομμουνισμού. (της πήρε μόλις τέσσερα χρόνια για να εδραίώσει την εξουσία της μίας πλευράς, κάπου στην Κροστάνδη.)
Κρούσμα κρούσμα, πας καλά?
Απορώ γιατι γράφει ο Λένιν μια ανοησία που τέλος πάντων το 18 μπορεί και να είχε ένα νόημα πολιτικάντικης τακτικής, 100 περιπου χρόνια μετά επαναλαμβάνεις και μάλιστα διαδικτυακά(!!!) το ίδιο!!!
Ε ρε συ κρούσμα μπράβο. Έχεις πολύ πλάκα.
Και το τελειότερο που τό βαλες και τίτλο:
"Η ακομματικότητα είναι ιδέα αστική. Η κομματικότητα είναι ιδέα σοσιαλιστική."
Και που ρε συ κρούσμα το δε ο Λένιν αυτό? Σε πια σοσιαλιστική κοινωνία? Ή κάνει μια -από τις πολλές- υποθέσεις?
Όχι υποθέσεις ποτέ. Είμαστε πάντα σίγουροι δες παρακάτω:
"Όσο περισσότερο πολιτικά αναπτυγμένος, φωτισμένος και συνειδητός είναι ένας πληθυσμός η μια τάξη, τόσο ανώτερη είναι, κατά γενικό κανόνα, η κομματικότητα"
Μάλιστα "κατά γενικό κανόνα" ε βέβαια, (κρατάμε και μια πισινή για τίποτα εξαιρέσεις) τα ξερε αυτά ο Λένιν για αυτό έφτιαξε κι ένα (α)κκοματικό κράτος κατευθείαν. Η να πούμε ότι έφτιαξε το απόλυτα κομματικό κράτος. Τι εννοεί ο αρχηγός κομματικότητα?
Ότι πρέπει να υπάρχουν κόμματα ή μήπως κόμμα (ένα στην κυβέρνηση και τα άλλα στην φυλακή)
Γιατί ξέρεις ότι αν υπάρχει ένα κόμμα δεν υπάρχει "κομματικότητα"...τι γίνεται ρε κρούσμα τότε?
Έχει πραγματωθεί η αταξική κοινωνία? Αν έχει πραγματωθεί τότε γιατί να υπάρχει το (ένα) κόμμα?
Τι μπέρδεμα ε κρούσμα?
Μπά εσύ όμως φαίνεσαι άνθρωπος που γνωρίζει τις απαντήσεις σε όλες αυτές τις αφελείς (αλλά και δόλια αστικές) ερωτήσεις.
"πολιτικά αναπτυγμένος-φωτισμένος-συνειδητός"
Τι λέξεις!
Τι απατεώνες!
Κρούσμα το δικό σου κόμμα πιο είναι?
Το κόμμα "του λαού και της εργατιάς" μήπως?
PROLETARIER ALLER LANDER, VEREINIGT EUCH!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι να μην ξεχνάτε την συνδρομή ...και το σπιτάκι στο τέλος.
Που τον θυμήθηκες Κρούσμα τον μεγάλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήκκσουτ, εκτός από τα κόμματα υπάρχουν και οι κόμματοι. Εσύ καλύτερα ασχολήσου με αυτούς κι ασε μας εμάς κομματιασμένους.
Καλή (επαν)άσταση!
@knock out,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤους κόμματους τους προτιμώ αν και αυτοί μπορεί να σε στείλουν επίσης στο ικρίωμα (σπανιότερα αλλά με μεγαλύτερη σταθερότητα).
Πάντως όσοι από σας είσαστε νοσταλγοί ενός συστήματος που δεν έχετε ιδέα και πολέμιοι ενός άλλου που επίσης δεν έχετε ιδέα (με λίγα λόγια δεν έχετε βγει από την αυλή σας) προτείνω να διαβάσετε το "Για την Οκτωβριανή Επανάσταση" του μεγάλου. Έχει διάφορους λόγους που χει βγάλει από δω κι από κει και έχει φοβερά βαθυστόχαστες εκτιμήσεις και για την πτώση του καπιταλισμού αλλά και για την διχτατορία (sic) του προλεταριάτου (δι.του προ.).
Γέλιο εγγυημένο
να ένα μικρό δείγμα από το παραλήρημα του προφήτη:
"Σοσιαλισμός σημαίνει εξάλειψη των τάξεων.
Η δι.του προ. έκανε ότι μπορούσε για αυτήν την εξάλειψη. Οι τάξεις εμειναν και θα μείνουν την εποχή της δι.του προ. Η δι΄του προ. θα είναι περιττή όταν εξαλειφτούν οι τάξεις, μα αυτές δεν θα εξαλειφτούν χωρίς την δι.του προ. Όταν πάψουν να υπάρχουν οι τάξεις θα πάψει να υπάρχει και η δι.του προ. Η ταξική πάλη δεν εξαφανίζεται στην δι. του προ. μονάχα παίρνει διαφορετικές μορφές."
Αμ τι νομίζατε!Να πάψει η "ταξική πάλη" τόσο εύκολα. Τι λες τώρα. Κι εμείς εδώ τι θα κανουμε ρε σεις? Ενάντια σε ποιους θα κυβερνάμε? Άσε, αραχτέ στην στην δι.του προ. καμιά εβδομηνταριά χρονάκια και ο καπιταλισμός θα πέσει από μόνος του από βαρεμάρα.
Δυστυχώς δεν έγινε καν έτσι.
Άλλες οι βουλαί του Λένιν και άλλα η Ιστορία κελεύει