"Έξω η πολιτική από τα Σωματεία"

"Περί ανέμων και υδάτων"

Μέρος πρώτο

Χρόνια τώρα οι προπαγανδιστές της αστικής ιδεολογίας προβάλλουν και ζυμώνουν το ''αποδοτικό'' αφοριστικό ιδεολόγημα ''έξω η πολιτική από τα σωματεία'' που σε τελευταία ανάλυση σημαίνει ''έξω η πολιτική από την πολιτική'' Ποιος δεν έχει γίνει μάρτυρας αυτής της ζύμωσης, που γίνεται κάθε στιγμή και με όλα τα μέσα που έχει στα χέρια της η κυρίαρχη τάξη, είτε μέσα από τα ΜΜΕ, είτε με το πολιτικό προσωπικό και τα συνδικαλιστικά στελέχη της. Κατακεραυνώνουν μέσα στα σωματεία, στους τόπους δουλειάς, σε κάθε μαζική οργάνωση, όποιον τολμήσει να μιλήσει προκειμένου να αναδείξει την πολιτική πλευρά των προβλημάτων, τις αιτίες που τα δημιουργούν και κατά συνέπεια, την ταξική πολιτική και δράση που απαιτεί η λύση αυτών των προβλημάτων, εκτοξεύοντας κατά πάντων την απόλυτη "αλήθεια" τους. ''Έξω η πολιτική από τα σωματεία" Προβάλλουν το αφοριστικό ιδεολόγημα τους, με την ακαταμάχητη βεβαιότητα, που συνήθως χαρακτηρίζει τους ηλίθιους, ότι σωματεία εργαζομένων, Τ. Α., διάφοροι τοπικοί και όχι μόνο, πολιτιστικοί και εξωραϊστικοί σύλλογοι, δεν πρέπει να ασχολούνται με την πολιτική παρά μόνο με τα στενά συμφέροντα του κλάδου, ή της περιοχής.
Χρόνια τώρα η αστική προπαγάνδα ζυμώνει τέτοιας αξίας αφορισμούς και ιδεολογήματα
- "έξω η πολιτική από τα σωματεία" στο μαζικό χώρο - "η τέχνη για την τέχνη" στους ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης, του πολιτισμού γενικότερα, και όταν οι εργαζόμενοι κινητοποιούνται για να υπερασπίσουν, σε τελευταία ανάλυση, την ζωή τους, όπως συμβαίνει και σήμερα, τους εγκαλούν με την παραλλαγή του "επίμαχου'' ιδεολογήματος
"Οι κινητοποιήσεις, οι αναταραχές και βιαιότητες είναι υποκινούμενες''. Ναι, αυτή είναι η προπαγανδιστική ποιότητα της αστικής τάξης. Όμως παρ' όλα αυτά , δεν μπορούμε να αρνηθούμε το γεγονός, ότι χρόνια τώρα έχουν διαπιστωθεί οι αρνητικές συνέπειες, και εξαιτίας αυτής της πρακτικής μέσα στο λαϊκό κίνημα, που προκύπτει από την παραδοχή αυτού του αφοριστικού ιδεολογήματος, από την μεριά των εργαζομένων.
Με αφορμή αυτή την διαπίστωση, ότι δηλαδή η υιοθέτηση αυτού του ιδεολογήματος, από
τους εργαζόμενους γενικά, αλλά και από τα μέλη και τις διοικήσεις συλλόγων και σωματείων, τα αφοπλίζει, τα αποσπά από την πολιτική πραγματικότητα, δηλαδή, την ταξική διάρθρωση της κοινωνίας και κατά συνέπεια από την ταξική πάλη, έτσι κι αλλιώς, συσκοτίζοντας τα πραγματικά τους συμφέροντα, τα αποδυναμώνει, τα αποδιοργανώνει και τα οδηγεί στο περιθώριο της πολιτικής ζωής, κρίνουμε ότι είναι αναγκαία μια απάντηση στους φορείς κυρίως, αλλά με σκοπό να κατανοήσουν, και οι αφελείς υποστηρικτές αυτού του ιδεολογήματος, τι τελικά υπερασπίζονται.

Συνεχίζεται..