"Περί ανέμων και υδάτων" ΙΙ
"Φωνάζει ο κλέφτης, να φοβηθεί ο νοικοκύρης"
Συνεχίζεται...
Ισχυρίζονται, λοιπόν, οι ιδεολόγοι της αστικής τάξης, ότι ένα σωματείο, ένα συνδικάτο, ένας τοπικός σύλλογος κλπ., και όσοι άνθρωποι δραστηριοποιούνται η συμμετέχουν στη δράση αυτών των οργανώσεων, δεν πρέπει να "εισάγουν" την πολιτική σκέψη και δράση σαυτές, παρά μόνο να ασχολούνται αποκλειστικά με τα στενά συμφέροντα του κλάδου τους η της περιοχής τους. Να ξεκαθαρίσουμε πρώτα απ' όλα, με λίγα λόγια τι σημαίνει ο όρος "πολιτική".
Διαβάζουμε στο κοινωνικοπολιτικό λεξικό του Πανεπιστημιακού καθηγητή Δ. Γ. Κασιούρα, έκδοση Σ.Ε., Αθήνα 1995, σελ. 217, το λήμμα "πολιτική". "Οι σκοποί και τα καθήκοντα που θέτουν οι κοινωνικές τάξεις στην πάλη για τα συμφέροντα τους, οι μέθοδοι και τα μέσα που
εφαρμόζουν για να τα προασπίσουν...η πολιτική καθρεφτίζει την πάλη των τάξεων και τελικά καθορίζεται από την οικονομική θέση αυτών των τάξεων.." Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Η πολιτική διαποτίζει όλους τους χώρους τις κοινωνικής ζωής.
Εντάξει με τις έννοιες. Λέμε στους αστούς ιδεολόγους. Υποστηρίξτε κύριοι τη "γνώμη" σας
στο συγκεκριμένο ζήτημα. Δώστε μας έστω και ένα παράδειγμα που να αποδείχνει μία οποιαδήποτε ανθρώπινη δραστηριότητα που να μην επηρεάζεται από την πολιτική, η και αντίστροφα, μία πολιτική πράξη που να μην έχει αντανάκλαση στην κοινωνία, στη ζωή των ανθρώπων. Έστω και ένα. Αυτό το ίδιο το αφοριστικό ιδεολόγημά σας, "έξω η πολιτική από τα σωματεία" που προβάλλετε με αυτοπεποίθηση ηλίθιου, είναι ακριβώς η ιδεολογική βάση της
πολιτικής σας προπαγάνδας. Αλλά και ένδειξη του πολιτικού θράσους της τάξης σας, ώστε να θεωρείτε την άσκηση της πολιτικής, αποκλειστικό σας προνόμιο. Θέλουμε ένα παράδειγμα. Έστω και ένα. Διαφορετικά, όσοι προβάλλεται αυτή την κατασκευασμένη ανοησία, δεν είστε μόνο υποκριτές η ηλίθιοι, αλλά έτσι κι αλλιώς, υποστηρικτές της στυγνής "δημοκρατίας" του κεφαλαίου.
Τι ζητάτε από τους εργαζόμενους; Να υποβαθμίσουν τη νοημοσύνη τους; Να αποβλακωθούν με την θέλησή τους; Να υποταχθούν στον κίβδηλο λόγο της τάξης σας; Να παρακαλάνε τον Θεό να λυπηθεί τα πλάσματά του; η τηρώντας το πρωτόκολλο και την ιεραρχία, οι κατώτεροι δηλ., οι εργαζόμενοι να αφήνονται στο έλεος των ανώτερων, δηλ., του πολιτικού προσωπικού
των αφεντικών, οι οποίοι όποτε το κρίνουν αναγκαίο θα "προσφέρουν μία απολιτική αύξηση των 77 λεπτών του ευρώ η όπως απαιτεί σήμερα ο "υπέρτατος νόμος" σωτηρίας της τάξης των εκμεταλλευτών, θα κόβουν μισθούς και συντάξεις, θα καταστρέφουν τις εργασιακές σχέσεις και θα ρίχνουν στην ανεργία, αυτή την πιο σκληρή και διαχρονική βία, χιλιάδες εργαζομένων.
Τι ζητάτε από τους εργαζόμενους; Να συζητάνε περί ανέμων και υδάτων, για τα σκηνώματα των αγίων, για τα UFO και τις προβλέψεις των ζωδίων, για τον "Τσελεμεντέ" και την πορνεία. Ζητάτε, όχι μόνο αυτά, αλλά και κάτι παρά πάνω. Τους ζητάτε να παραδοθούν. Ε! αυτό δεν μπορεί να γίνει. Ο Ελληνικός λαός έχει ιστορία μεγάλων αγώνων. Έχει παρακαταθήκες.
Οι εργαζόμενοι ξέρουν που είναι η θέση τους. Έχουν ταξικό ένστικτο. Γιαυτό δεν είναι μαζί σας. Το κορόιδο κάνουν για να βολευτούν. Για να επιζήσουν μέσα σαυτή την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Υποκρίνονται ότι είναι μαζί σας. Περιμένουν την κατάλληλη ώρα. Κάτι έμαθαν, όσο να πεις, μετά από τόσα χρόνια, οι μάρτυρες της πολιτικής πρακτικής σας.
Ναι λοιπόν στη πολιτική. Με χαραγμένη τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους εργαζομένους και στο μεγάλο κεφάλαιο, και με τον τρόπο που επιβάλλουν τα συμφέροντα των εργαζομένων και υποδείχνει, στη βάση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, η οικονομική εξέλιξη.
Διαβάζουμε στο κοινωνικοπολιτικό λεξικό του Πανεπιστημιακού καθηγητή Δ. Γ. Κασιούρα, έκδοση Σ.Ε., Αθήνα 1995, σελ. 217, το λήμμα "πολιτική". "Οι σκοποί και τα καθήκοντα που θέτουν οι κοινωνικές τάξεις στην πάλη για τα συμφέροντα τους, οι μέθοδοι και τα μέσα που
εφαρμόζουν για να τα προασπίσουν...η πολιτική καθρεφτίζει την πάλη των τάξεων και τελικά καθορίζεται από την οικονομική θέση αυτών των τάξεων.." Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Η πολιτική διαποτίζει όλους τους χώρους τις κοινωνικής ζωής.
Εντάξει με τις έννοιες. Λέμε στους αστούς ιδεολόγους. Υποστηρίξτε κύριοι τη "γνώμη" σας
στο συγκεκριμένο ζήτημα. Δώστε μας έστω και ένα παράδειγμα που να αποδείχνει μία οποιαδήποτε ανθρώπινη δραστηριότητα που να μην επηρεάζεται από την πολιτική, η και αντίστροφα, μία πολιτική πράξη που να μην έχει αντανάκλαση στην κοινωνία, στη ζωή των ανθρώπων. Έστω και ένα. Αυτό το ίδιο το αφοριστικό ιδεολόγημά σας, "έξω η πολιτική από τα σωματεία" που προβάλλετε με αυτοπεποίθηση ηλίθιου, είναι ακριβώς η ιδεολογική βάση της
πολιτικής σας προπαγάνδας. Αλλά και ένδειξη του πολιτικού θράσους της τάξης σας, ώστε να θεωρείτε την άσκηση της πολιτικής, αποκλειστικό σας προνόμιο. Θέλουμε ένα παράδειγμα. Έστω και ένα. Διαφορετικά, όσοι προβάλλεται αυτή την κατασκευασμένη ανοησία, δεν είστε μόνο υποκριτές η ηλίθιοι, αλλά έτσι κι αλλιώς, υποστηρικτές της στυγνής "δημοκρατίας" του κεφαλαίου.
Τι ζητάτε από τους εργαζόμενους; Να υποβαθμίσουν τη νοημοσύνη τους; Να αποβλακωθούν με την θέλησή τους; Να υποταχθούν στον κίβδηλο λόγο της τάξης σας; Να παρακαλάνε τον Θεό να λυπηθεί τα πλάσματά του; η τηρώντας το πρωτόκολλο και την ιεραρχία, οι κατώτεροι δηλ., οι εργαζόμενοι να αφήνονται στο έλεος των ανώτερων, δηλ., του πολιτικού προσωπικού
των αφεντικών, οι οποίοι όποτε το κρίνουν αναγκαίο θα "προσφέρουν μία απολιτική αύξηση των 77 λεπτών του ευρώ η όπως απαιτεί σήμερα ο "υπέρτατος νόμος" σωτηρίας της τάξης των εκμεταλλευτών, θα κόβουν μισθούς και συντάξεις, θα καταστρέφουν τις εργασιακές σχέσεις και θα ρίχνουν στην ανεργία, αυτή την πιο σκληρή και διαχρονική βία, χιλιάδες εργαζομένων.
Τι ζητάτε από τους εργαζόμενους; Να συζητάνε περί ανέμων και υδάτων, για τα σκηνώματα των αγίων, για τα UFO και τις προβλέψεις των ζωδίων, για τον "Τσελεμεντέ" και την πορνεία. Ζητάτε, όχι μόνο αυτά, αλλά και κάτι παρά πάνω. Τους ζητάτε να παραδοθούν. Ε! αυτό δεν μπορεί να γίνει. Ο Ελληνικός λαός έχει ιστορία μεγάλων αγώνων. Έχει παρακαταθήκες.
Οι εργαζόμενοι ξέρουν που είναι η θέση τους. Έχουν ταξικό ένστικτο. Γιαυτό δεν είναι μαζί σας. Το κορόιδο κάνουν για να βολευτούν. Για να επιζήσουν μέσα σαυτή την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Υποκρίνονται ότι είναι μαζί σας. Περιμένουν την κατάλληλη ώρα. Κάτι έμαθαν, όσο να πεις, μετά από τόσα χρόνια, οι μάρτυρες της πολιτικής πρακτικής σας.
Ναι λοιπόν στη πολιτική. Με χαραγμένη τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους εργαζομένους και στο μεγάλο κεφάλαιο, και με τον τρόπο που επιβάλλουν τα συμφέροντα των εργαζομένων και υποδείχνει, στη βάση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, η οικονομική εξέλιξη.
Συνεχίζεται...
Κρούσμα κούλαρε δικέ μου κούλαρε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι όπως τα λες το να μιλάς για ζώδια είναι πολιτική πράξη. (Είναι αν μιλάς δημόσια!)
Πολιτικός λόγος είναι οποιοσδήποτε δημόσιος και δημοσιοποιημένος λόγος.
Αν οι εργαζόμενοι μιλούσαν όλη την ημέρα για ποδόσφαιρο δημόσια, αν δηλαδή στους λόγους και στις συγκεντρώσεις τους, στα όργανά τους στις συνελεύσεις τους σε κάθε δημόσια έκφρασή τους μιλούσαν για το ποδόσφαιρο ή τα ζώδια ή τα σκηνώματα η τα κόμματα κτλ. τι νομίζεις ότι θα συνέβαινε.
Γιατί τώρα στον δημόσιο λόγο τους και μέσο των οργάνων τους οι εργάτες δεν μιλάνε περί ανέμων και υδάτων αλλά για επιδόματα μειώσεις αυξήσεις προσλήψεις απολύσεις κτλ.
Εγώ το βρίσκω πιο επαναστατικό (και τρομακτικό για την κυρίαρχη τάξη)να μιλήσει κάποιος έξω από τα δόντια σε μια εργατική συγκέντρωση για τη χρονιά του πιθήκου στο κινέζικο ωροσκόπιο παρά για το 2% του επιδόματος και την ανεργία.
Οι εργάτες δεν μιλάνε. Οι εργάτες παπαγαλίζουν αυτά που τους υποβάλουν τα αστικά κόμματα (κυρίως το ΠΑΣΟΚ το ΚΚΕ ο ΣΥΡΙΖΑ λιγότερο και λιγότερο η ΝΔ) με σκοπό να δημιουργείται μια ελεγχόμενη αντιπολίτευση και ένα φρένο στην επαναστατική ανατρεπτική δυνατότητα που φέρει η εργατική τάξη
Επίσης μην ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα συνηθίζουν να ταυτίζουν την πολιτική με τα κόμματα στα οποία οφείλετε και ο εκφυλισμός του εργατικού κινήματος, οπότε μπορεί και να εννοηθεί ως "δώστε τέλος στον εκφυλισμό που σας οδηγούν τα αστικά κόμματα, συνειδητοποιήστε τώρα ότι η εργατική τάξη είναι τάξη επαναστατική τάξη αυτόνομη. Δεν έχει ανάγκη από έξωθεν καθοδηγητές, συμβουλάτορες ιδιοκτήτες και χειραγωγούς.
stek, συμφωνώ σε όλα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καλά και τα κείμενα στο ratnet, καλή αρχή.
δηλαδή stek θα καθοδηγηθή από τα μέσα?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ποιός θα είναι ο καθοδηγητής?
Stek, καταλαβαίνω την πρόθεσή σου, που γίνεται φανερή μέσα από το σχόλιο σου, αλλά μεγάλε, συγχρόνως φανερώνει και τη σύγχυση που δεσμεύει τη σκέψη σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Crousma λέει και εννοεί ότι κάθε πολιτική πράξη αντανακλάται στην κοινωνική ζωή και όχι ο λόγος γενικά, όπως το τοποθετείς εσύ. Ναι, πολιτικός λόγος ο δημοσιοποιημένος λόγος, αλλά σε τελευταία ανάλυση. Με την έννοια ότι στις ταξικές κοινωνίες, κυρίαρχη ιδεολογία είναι η ιδεολογία της άρχουσας τάξης. Έτσι που να μπορεί κάποιος ασυνείδητα
να γίνεται και με το λόγο του (μετα)φορέας, αλλά της κυρίαρχης πολιτικής και μόνο. Εννοείται ότι δεν μιλάω για κείνους που συνειδητά αναπτύσσουν τη δράση τους στηρίζοντας
τις επιδιώξεις της τάξης τους. Από το απόσπασμα του λήμματος "πολιτική" φαίνεται ότι ο Crousma, εννοεί την ταξική πάλη που διεξάγεται μεταξύ των δύο αντίπαλων τάξεων (Μη παρασύρεσαι από τις διακυμάνσεις των εντάσεων αυτής της πάλης) που όχι μόνο με την πολιτική τους προασπίζονται τα ταξικά τους συμφέροντα αλλά και προωθούν, κυρίως, την υλοποίηση των σκοπών τους. Δηλαδή, την συντήρηση η την ανατροπή του υπάρχοντος οικονομικού συστήματος. Με τον όρο «πολιτική» ενοείτε ο συνολικός σχεδιασμός των σκοπών και επόμενα της δράσης των αντίπαλων τάξεων.
Ο πολιτικός λόγος, προφορικός η γραπτός, είναι ένα μέσο, ένας τρόπος από τους διάφορους άλλους, για την επίτευξη των σκοπών της τάξης.
Οι εργάτες μιλάνε. Το ζήτημα είναι ότι η σκέψη και κατά συνέπεια ο λόγος και οι πράξεις τους, είναι επιρρεασμένες από την αστική ιδεολογία, Δηλ., τον φιλελευθερισμό, τον ρεφορμισμό και τον μικροαστισμό, που χρόνια τώρα ζυμώνει μέσα στην εργατική τάξη η πλουτοκρατία. Αλλά, δυστυχώς γι αυτή την παρασιτική τάξη, οι εργαζόμενοι έχουν ταξικό ένστικτο, και αντίθετα από αυτά που πιστεύεις, " έχει ανάγκη να εκπαιδευτεί μόνο για να μετατραπεί σε προλεταριακή θέση, ενώ το ταξικό ένστικτο των μικροαστών και των διανοουμένων επομένως, πρέπει να επαναστατικοποιηθεί. Δηλαδή οι διανοούμενοι πρέπει να κάνουν ριζική επανάσταση στο σύστημα των ιδεών που έχουν: μακρόχρονη, επίπονη και δύσκολη επανεκπαίδευση. Ένας αγώνας εξωτερικός και εσωτερικός δίχως τέλος". (Λουί Αλτουσέρ, ΘΈΣΕΙΣ, Εκδ. Θεμέλιο, Ζ εκδ., σελ., 38-39). Τέλος αγαπητέ Stek, όσα αναφέρεις για τα κόμματα είναι στην κυριολεξία εκτιμήσεις ανθρώπου διαποτισμένου από την προπαγάνδα της αστικής τάξης, των μικροαστών διανοουμένων, του Φιλελευθερισμού. Συμφωνώ με τον Crousma.