«...Η ταύτισή τους σε στρατηγικά ζητήματα δεν είναι παρά αναμενόμενη από δυνάμεις που μοιράζονται το ίδιο στρατηγικό πλαίσιο...»

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΣΥΡΙΖΑ Με το ίδιο «σκονάκι»

στις εξετάσεις των επιχειρηματικών ομίλων*

 

Αξίζει τον κόπο η ανάγνωση των ομιλιών που εκφώνησαν στο Συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου οι εκπρόσωποι των κομμάτων της αστικής διαχείρισης, οι οποίοι έδωσαν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία στο λαό να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα. 

 

Οι συγκυβερνώντες αρχηγοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ προσήλθαν διαβασμένοι στις εξετάσεις των επιχειρηματικών ομίλων, διαγωνιζόμενοι ενώπιόν τους για το ποιος διαθέτει το καταλληλότερο μείγμα διαχείρισης της εξόδου απ' την κρίση, ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της καπιταλιστικής οικονομίας.

 

Κάθε δεύτερη λέξη τους και μια δέσμευση για την προσήλωσή τους στο στόχο της καπιταλιστικής ανάπτυξης με δοσμένες τις σαρωτικές ανατροπές στη ζωή της εργατικής - λαϊκής οικογένειας και συναποδοχή όσων ακόμα απαιτηθούν για την επίτευξη του στόχου. 

Η ταύτισή τους σε στρατηγικά ζητήματα δεν είναι παρά αναμενόμενη από δυνάμεις που μοιράζονται το ίδιο στρατηγικό πλαίσιο, το οποίο ορίζεται από τα όρια της στρατηγικής του κεφαλαίου, της εξουσίας των μονοπωλίων, του μονόδρομου της ΕΕ και της συμμετοχής σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Μοιραία όσοι ασκούν ή διεκδικούν να ασκήσουν τη διαχείριση ενός συστήματος που σαπίζει και παραδέρνει στην κρίση του, σκουντουφλάνε ο ένας πάνω στον άλλο.

Διαγωνισμός... διαχειριστών!

 

Σταχυολογούμε απ' τις ομιλίες του πρωθυπουργού, που σε μεγάλο βαθμό καλύπτει και αυτή του Ε. Βενιζέλου, και του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ:

- Αντ. Σαμαράς: «Κυρίαρχο πρόταγμα της νέας περιόδου είναι η ανταγωνιστική παραγωγή... Ανάπτυξη σημαίνει επενδύσεις, ανταγωνιστικότητα, εξωστρέφεια».  

Αλ. Τσίπρας: «Εχουμε επεξεργαστεί ένα εθνικό σχέδιο για την αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου (...) με αφετηρία τη στρατηγική επιλογή εξωστρεφών τομέων της οικονομίας (...) Δράττομαι της ευκαιρίας (...) να απευθυνθώ σε όλες τις υγιείς επιχειρηματικές δυνάμεις του τόπου (...) Θα είμαστε αρωγοί προς τους πραγματικούς επενδυτές»...

...Για «υγιή τραπεζική πίστη» μίλησε ο Αντ. Σαμαράς, για ένα «μοντέλο που έχει χρηματοοικονομική υποστήριξη από το τραπεζικό σύστημα» ο Ε. Βενιζέλος και για «τραπεζικό σύστημα που θα τεθεί στην υπηρεσία της ανάπτυξης παρέχοντας ρευστότητα» ο Αλ. Τσίπρας.

Κοινό το στρατηγικό πλαίσιο

 

Τόσο ο Αντ. Σαμαράς όσο και ο Αλ. Τσίπρας επιχείρησαν να εμφανίσουν την προσπάθεια να τεθεί η καπιταλιστική οικονομία της χώρας σε τροχιά ανάπτυξης ως στόχο και στοίχημα του λαού. «Η Ελλάδα της ανταγωνιστικότητας, της ανάπτυξης, χωράει όλους τους Ελληνες», ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός, ενώ νωρίτερα ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ δήλωνε ότι «καμιά χώρα δεν ανοικοδομήθηκε μετά από πόλεμο χωρίς τη συστράτευση και τη συμβολή του λαού, την υπομονή και την επιμονή σύσσωμης της κοινωνίας»...

 

Ο δρόμος για το λαό

 

Τα κόμματα της κυβέρνησης (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) και ο ΣΥΡΙΖΑ, ανεξάρτητα από διαφορές, ιστορικές, ιδεολογικές, συνθηματολογικές, μειγμάτων διαχείρισης, κινούνται στο ίδιο πλαίσιο. Αυτό είναι αναπόφευκτο για κάθε πολιτική δύναμη, ανεξαρτήτως της ονομασίας, που δεν έρχεται σε σύγκρουση με το σημερινό κοινωνικο-οικονομικό πλαίσιο, δεν αμφισβητεί την καπιταλιστική ιδιοκτησία, την εξουσία των μονοπωλίων. 

ΝΔ - ΠΑΣΟΚ όλα τα προηγούμενα χρόνια υπηρέτησαν με 

συνέπεια τη στρατηγική του κεφαλαίου και άλλωστε δεν το κρύβουν. 

Προσπαθούν να κρατήσουν τους εργαζόμενους εγκλωβισμένους σε αυτή την πολιτική καλλιεργώντας το φόβο. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύπτεται μέρα με τη μέρα ως νέος επίδοξος διαχειριστής της αντιλαϊκής πολιτικής προσπαθώντας να εγκλωβίσει τους εργαζόμενους στις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή πολιτική μέσα από τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Δεν αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση από τη σκοπιά των λαϊκών στρωμάτων αλλά από τη σκοπιά τμημάτων του κεφαλαίου.

Ο δρόμος για το λαό είναι αυτός της μαχητικής 

ορμητικής εργατικής - λαϊκής αντιπολίτευσης. 

Αντιπολίτευση που απαιτεί ισχυρό ΚΚΕ και μπορεί να ασκηθεί μόνο με όρους κινήματος, με ταξικό περιεχόμενο και προσανατολισμό σύγκρουσης με τους σφετεριστές του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου και τους διαχειριστές τους, με προοπτική την εργατική - λαϊκή εξουσία.

Ολόκληρο το άρθρο στη στήλη  "ΠΟΛΙΤΙΚΗ" (ΕΔΩ) του Ριζοσπάστη.