Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας: Έχει «στεγνώσει» από φάρμακα και υλικά εξαιτίας της δραστικής μείωσης της κρατικής χρηματοδότησης

Στην «κόψη του ξυραφιού» η λειτουργία 
του Γενικού Νοσοκομείου Νίκαιας*

Στην «κόψη του ξυραφιού» βρίσκεται κάθε τόσο η λειτουργία του Γενικού Νοσοκομείου Νίκαιας. Η δραστική μείωση της κρατικής χρηματοδότησης με την ταυτόχρονη αύξηση των ασθενών λόγω και της κατάργησης του νοσοκομείου Δυτικής Αττικής «Η Αγία Βαρβάρα» έχουν «στεγνώσει» το νοσοκομείο από τα πιο βασικά υλικά: Φάρμακα, αναλώσιμα, υγειονομικό υλικό, είδη καθαριότητας, ιματισμού και σίτισης. 

Η λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων σαν επιχειρήσεις, με αυτοτελείς προϋπολογισμούς και ίδια έσοδα από την πώληση υπηρεσιών σε Ταμεία κι ασθενείς έχει δραματικές συνέπειες, αφού καλούνται να μειώσουν όσο το δυνατόν περισσότερο το κόστος λειτουργίας τους. 

Έτσι, οι υπηρεσίες υποβαθμίζονται και γίνονται όλο και πιο ακριβές, το προσωπικό δεν επαρκεί και «ξεζουμίζεται» για να τα βγάλει πέρα, τμήματα και κλινικές συγχωνεύονται, οι άποροι κι ανασφάλιστοι ασθενείς κινδυνεύουν, αφού δεν έχουν καμιά πρόσβαση στις υπηρεσίες, ενώ όσοι έχουν βιβλιάριο Πρόνοιας δεν παίρνουν πάντα όλη την απαραίτητη θεραπεία τους.
 

Με ξεσηκωμό θα σβήσουν οι εικόνες εξαθλίωσης

Στο προαύλιο του νοσοκομείου περιμένουν δεκάδες ανασφάλιστοι με βιβλιάριο Πρόνοιας, για να πάρουν δωρεάν τα φάρμακά τους, κυρίως για παθολογικά - για ζάχαρο, συκώτι, καρδιολογικά - και ψυχιατρικά περιστατικά. «Ποτέ δε δίνουν όλα τα φάρμακα. Μας λένε ότι δεν έχουν. Για παράδειγμα, μπορεί να μας γράφει ο γιατρός 4 κουτιά και να παίρνουμε το ένα. Τα υπόλοιπα πώς να τα αγοράσουμε; Για να είμαστε εδώ σημαίνει ότι δεν έχουμε δουλειά. Εγώ 3 χρόνια είμαι άνεργη...», λέει μια γυναίκα.

 «Το φάρμακο για το συκώτι κοστίζει 30 ευρώ το κάθε κουτάκι και χρειάζομαι 2 κουτιά το μήνα. Επίσης, δε μας δίνουν δωρεάν βελόνες και ταινίες για το ζάχαρο. Παίρνω 600 ευρώ το δίμηνο προνοιακό επίδομα λόγω χρόνιων παθήσεων και τα περισσότερα τα δίνω για θεραπεία», τονίζει μια ασθενής. 

Ολοι τους είναι ταλαιπωρημένοι κι αγανακτισμένοι 

«Είμαστε άρρωστοι, περιμένουμε λες κι είμαστε ζώα μέσα στο κρύο, έχουμε ξεπαγιάσει και στο τέλος δε θα πάρουμε φάρμακα». «Αυτό γίνεται σχεδόν κάθε μήνα. Πολλές φορές μάς δίνουν ένα κουτί και σε μια βδομάδα ξαναρχόμαστε, ξανά ταλαιπωρία...».

Εργαζόμενοι του νοσοκομείου μεταφέρουν εικόνες φτώχειας και εξαθλίωσης μέσα από το νοσοκομείο: Ασθενείς με τον ιό HIV/AIDS που παρακολουθούνται και παίρνουν φάρμακα από το ΓΝ Νίκαιας όχι μόνο αγωνιούν αν θα βρουν τη θεραπεία τους, αλλά ζητούν και από το προσωπικό να φάνε στο νοσοκομείο. Τους έχει κοπεί το προνοιακό επίδομα - είτε επειδή τους μείωσαν το ποσοστό αναπηρίας, είτε επειδή περιμένουν να περάσουν από Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας - και δεν έχουν άλλους πόρους για να ζήσουν.

Αυτή η πραγματικότητα είναι που επιβάλλει την ανάπτυξη αγωνιστικής 
αλληλεγγύης, να γίνει πράξη το «κανένας μόνος του στην κρίση». 

Να διεκδικηθεί δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους, ανεξάρτητα από Ασφάλιση και εισόδημα.

Την περασμένη Τρίτη,  οι Λαϊκές Επιτροπές Νίκαιας, Ανω Λιοσίων, Μενιδίου, η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων και εργαζόμενοι του νοσοκομείου που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ διαδήλωσαν στο ΓΝ Νίκαιας, απαιτώντας να σβηστεί το χρέος χιλιάδων ευρώ ενός ζευγαριού ανασφάλιστων, που νοσηλεύτηκε το μωρό τους στη μονάδα νεογνών του νοσοκομείου για πάνω από δυο μήνες. Με παρεμβάσεις πέτυχαν η Διοίκηση να εισηγηθεί στο υπουργείο Υγείας τη διαγραφή του χρέους.

*Πλήρες  ρεπορτάζ στη στήλη "ΥΓΕΙΑ" (ΕΔΩ)  του Ριζοσπάστη.