«Κάθε δεύτερη λέξη τους και μια δέσμευση για την προσήλωσή τους στο στόχο της καπιταλιστικής ανάπτυξης με δοσμένες τις σαρωτικές ανατροπές στη ζωή της εργατικής - λαϊκής οικογένειας...»

Δεσμεύσεις...

Το Συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου και οι ομιλίες που εκφώνησαν εκεί οι εκπρόσωποι των κομμάτων της αστικής διαχείρισης δίνουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία στο λαό να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα. 

Οι συγκυβερνώντες αρχηγοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ προσήλθαν διαβασμένοι στις εξετάσεις των επιχειρηματικών ομίλων, διαγωνιζόμενοι ενώπιόν τους για το ποιος διαθέτει το καταλληλότερο μείγμα διαχείρισης της εξόδου απ' την κρίση, ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της καπιταλιστικής οικονομίας.

Κάθε δεύτερη λέξη τους και μια δέσμευση για την προσήλωσή τους στο στόχο της καπιταλιστικής ανάπτυξης με δοσμένες τις σαρωτικές ανατροπές στη ζωή της εργατικής - λαϊκής οικογένειας και συναποδοχή όσων ακόμα απαιτηθούν για την επίτευξη του στόχου.

Η ταύτισή τους σε στρατηγικά ζητήματα δεν είναι παρά αναμενόμενη από δυνάμεις που μοιράζονται το ίδιο στρατηγικό πλαίσιο, το οποίο ορίζεται από τα όρια της στρατηγικής του κεφαλαίου, της εξουσίας των μονοπωλίων, του μονόδρομου της ΕΕ και της συμμετοχής σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Μοιραία όσοι ασκούν ή διεκδικούν να ασκήσουν τη διαχείριση ενός συστήματος που σαπίζει και παραδέρνει στην κρίση του, σκουντουφλάνε ο ένας πάνω στον άλλο. Ετσι, για νέο οικονομικό και παραγωγικό μοντέλο, με αθρόες ενισχύσεις στους επιχειρηματικούς ομίλους, με έμφαση στον «αγροτο-διατροφικό τομέα», στον «ελληνικό τουρισμό», στην «ενέργεια και τους φυσικούς πόρους», στην «ελληνική εξωστρέφεια» μίλησαν άπαντες όσοι στο βήμα του Συνεδρίου εκπροσώπησαν την κυβέρνηση ή την αξιωματική αντιπολίτευση.

Για το «στοίχημα των επενδύσεων και της ανάπτυξης», που θα εξασφαλιστεί από ένα «φυσιολογικό κράτος», μίλησε ο Αντ. Σαμαράς. Ο Ε. Βενιζέλος μίλησε για κράτος με «φιλοεπενδυτική διοίκηση» και ο Αλ. Τσίπρας για μεταρρυθμίσεις στο κράτος «φιλικές στην ιδιωτική επιχειρηματικότητα». Για «υγιή τραπεζική πίστη» μίλησε ο Αντ. Σαμαράς, για ένα «μοντέλο που έχει χρηματοοικονομική υποστήριξη από το τραπεζικό σύστημα» ο Ε. Βενιζέλος και ο Αλ. Τσίπρας για «τραπεζικό σύστημα που θα τεθεί στην υπηρεσία της ανάπτυξης». Στις αιτιάσεις για «κοινωνική συνοχή» ο Αλ. Τσίπρας ανταποκρίθηκε μιλώντας για ένταξη των «συμφερόντων του ιδιωτικού τομέα στο ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο» και «συστράτευση, συμβολή, υπομονή του λαού».

Επιβεβαιώνεται ότι τα κόμματα της κυβέρνησης και ο 
ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται μέσα σε κοινό στρατηγικό πλαίσιο. 

Οι διαφωνίες τους είτε απηχούν διαφωνίες και υπαρκτές αντιθέσεις στους κόλπους της αστικής τάξης, είτε αποσκοπούν στον αποπροσανατολισμό του λαού, στη χειραγώγησή του και τελικά στον εγκλωβισμό του εντός των τειχών της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. 

Τα περίφημα εθνικά σχέδια ανασυγκρότησης, με όποιο μείγμα διαχείρισης και αν πλασάρονται, ενσωματώνουν την ενιαία στρατηγική του κεφαλαίου, που είναι χτύπημα για το λαό. 

Υπηρετούν την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.

Μαχητική ορμητική αντιπολίτευση μπορεί να ασκηθεί μόνο μέσα απ' το λαό, με όρους κινήματος, με ταξικό περιεχόμενο και προσανατολισμό σύγκρουσης με τους σφετεριστές του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου και τους διαχειριστές τους.
 
Από τη στήλη «Η άποψή μας» του Ριζοσπάστη