«...μόνο εμπόδιο στον κατήφορο είναι η οργάνωση της πάλης του λαού, η αναγέννηση ενός πανίσχυρου κινήματος»

ΔΙΑΡΘΡΩΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ

Ανάκαμψη στα μονοπώλια - φτώχεια στο λαό*

 

 
...παραπέρα χαντάκωμα για το λαό

Την ίδια ώρα, που τα μονοπώλια και οι εκπρόσωποί τους πανηγυρίζουν για την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητάς τους, οι συνέπειες πάνω στα λαϊκά στρώματα από όλο το πλέγμα των προωθούμενων αναδιαρθρώσεων επιβεβαιώνουν πάνω σε ποια βάση θα «πατήσει» η όποια αναιμική καπιταλιστική ανάκαμψη.

Χαρακτηριστικά για το έδαφος, πάνω στο οποίο διαμορφώνονται οι «θετικές προοπτικές» για τα μονοπώλια που περιγράφονται στις πιο πάνω εκθέσεις, είναι τα όσα επισημαίνει η Τράπεζα της Ελλάδας στην πρόσφατη Ενδιάμεση έκθεση για τη «νομισματική πολιτική»:

- «Προσαρμογή» μισθών: Ο στόχος για «μείωση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος» κατά 15% στην 3ετία 2012 - 2014 αναμένεται να υπερκαλυφθεί και να φτάσει στο 21,7%. 

Σε αυτό το πλαίσιο, η «συνολική δαπάνη για αποδοχές και εργοδοτικές εισφορές» παρουσίασε συνεχόμενη πτώση: 6,9% το 2010, 8,1% το 2011, 14% το 2012, 7,5% το 2013 (εκτίμηση), ενώ για το 2014 προβλέπεται πτώση 1,2%. 

Από την αρχή του Γενάρη του 2013 μέχρι και τις αρχές του Δεκέμβρη έχουν περάσει 385 επιχειρησιακές Συλλογικές Συμβάσεις, ενώ ο συνολικός αριθμός τους από τον Οκτώβρη του 2011 (από την ψήφιση του ν. 4021) φτάνει στις 1.397. Κατά κανόνα, έχουν προβλέψει μειώσεις αποδοχών από 10% μέχρι 40% ή στην καλύτερη περίπτωση πάγωμα μισθών.

- «Ανταγωνιστικότητα»: Σημειώνεται ότι τα τελευταία χρόνια (2010 - 2013) ανακτήθηκε η «απώλεια κόστους ανταγωνιστικότητας» που συντελέστηκε στην περίοδο 2001 - 2009, δηλαδή μετά την ένταξη της χώρας στο «σκληρό πυρήνα» της Ευρωζώνης.

Την ίδια ώρα, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το κατώφλι της φτώχειας (για εισοδήματα του 2011, σήμερα η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη) διαμορφώνεται στα 5.708 ευρώ το χρόνο ανά άτομο, από 6.591 ευρώ για το 2010 και 7.178 ευρώ το 2009. 

Αντίστοιχα, συμπιέζεται και το στατιστικό κατώφλι μέτρησης της επίσημης φτώχειας για τα 4μελή νοικοκυριά (2 ενήλικες και 2 παιδιά κάτω από 14 ετών): 11.986 ευρώ το χρόνο το 2011, έναντι 13.842 ευρώ το 2010 και 15.073 ευρώ το 2009. Ετσι, στην 3ετία 2009 - 2011, η βάση μέτρησης της φτώχειας υποχώρησε πάνω από 20%. 

Παρά και τη συνεχιζόμενη συμπίεση στη βάση μέτρησης, τα ποσοστά του πληθυσμού σε «κίνδυνο φτώχειας» διογκώθηκαν ως εξής: 23,1% το 2011, από 21,4% το 2010 και 19,7% το 2009. Για το 2011 και στη βάση των παραπάνω υπολογισμών, τα νοικοκυριά που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας εκτιμώνται σε 914.873 και τα μέλη τους σε 2.535.700. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία το 32,4% του πληθυσμού θα κατατασσόταν ως εκτεθειμένο σε κίνδυνο φτώχειας με βάση τις συνθήκες του 2005.

Ο καλύτερος κράχτης των μονοπωλίων 

είναι η εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική.

Σε συνθήκες έντασης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, η διασφάλιση της «ανταγωνιστικότητας» του κεφαλαίου, τόσο στη φάση της ύφεσης, όσο και στη φάση της καπιταλιστικής ανάκαμψης, απαιτεί μόνιμα, διαδοχικά και κλιμακούμενα αντιλαϊκά μέτρα και αυτό ανεξάρτητα από τις διαφορές στο μείγμα της οικονομικής πολιτικής και τις συνταγές αστικής διαχείρισης της κρίσης.

Γι' αυτό ακριβώς είναι απατηλή η προσμονή ότι ο λαός θα ανακτήσει έστω τα δικαιώματα που έχασε και την κατάστασή του προ κρίσης όταν έρθει η καπιταλιστική ανάπτυξη. 

Μόνο εμπόδιο στον κατήφορο είναι η οργάνωση της πάλης του λαού, η αναγέννηση ενός πανίσχυρου κινήματος που θα σημαδεύει τον πραγματικό αντίπαλο και θα βάλει πλώρη για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης. 

Από τη στήλη "ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ" του Ριζοσπάστη.