"...Αυτή είναι η πορεία του καπιταλισμού".

 Με αφορμή το κλείσιμο της Σέλμαν 

«H Σέλμαν υπό το βάρος της δραστικής μείωσης των παραγγελιών εξαιτίας της πτώσης της οικοδομικής δραστηριότητας, σε συνδυασμό με την αύξηση της τιμής των πρώτων υλών, ανακοίνωσε ότι στις 8 Φεβρουαρίου κλείνει το εργοστάσιο στο Βασιλικό Χαλκίδας και θα διατηρήσει τη μονάδα της Κομοτηνής. 

Οι 174 εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της Χαλκίδας μένουν στον δρόμο, αλλά έχει χτυπήσει καμπανάκι και για τους υπόλοιπους 500 εργαζομένους του ομίλου Alfa Wood - Σέλμαν, αφού οι υψηλές δανειακές υποχρεώσεις της τελευταίας αποτελούν απειλή για τη βιωσιμότητα όλων των μονάδων... Βασικό ατού στην προσπάθεια εξεύρεσης κεφαλαίων είναι η αξιοποίηση των 400 στρεμμάτων του εργοστασίου στο Βασιλικό και το ιδιόκτητο λιμάνι. "Ο κόλπος είναι αμφιθεατρικός και η παραγωγή ξυλείας δεν έχει επιβαρύνει το περιβάλλον. Θα μπορούσε εκεί κάποιος developer να ανεγείρει εξοχικές κατοικίες και να κατασκευάσει μαρίνα" αναφέρουν παράγοντες που γνωρίζουν την περιοχή. 
Μια άλλη εναλλακτική αποτελεί και το ενδιαφέρον που έχει δείξει για το λιμάνι μεγάλος βιομηχανικός όμιλος, αφού το βάθος του συγκεκριμένου λιμανιού τού επιτρέπει να υποδέχεται πλοία άνω των 50.000 τόνων»(«Κυριακάτικο Βήμα» (13/1/2013)). 

Το κλείσιμο του εργοστασίου είναι ένα ακόμη παράδειγμα της καταστροφικής δύναμης της οικονομικής κρίσης. Που καταστρέφει την εργατική τάξη, αφού οι εργάτες της «Σέλμαν» θα μείνουν άνεργοι, αλλά καταστρέφει και το εργοστάσιο, μια παραγωγική μονάδα, αφού αυτή θα κλείσει. Δείχνει ταυτόχρονα ότι η κρίση στον κλάδο των κατασκευών χτυπά και άλλους κλάδους της οικονομίας. 

Αυτή είναι η πορεία του καπιταλισμού. Μόνο που η αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων αξιοποίησης των εγκαταστάσεων της «Σέλμαν», όπως αναφέρει το ρεπορτάζ της εφημερίδας, δείχνει επίσης ότι η καταστροφή μέρους του κεφαλαίου για έναν καπιταλιστή δε σημαίνει πάντα και καταστροφή για τον ίδιο, όπως επίσης δε σημαίνει και καταστροφή της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας γενικά. 

Η αναζήτηση αλλαγής τομέα οικονομικής δραστηριότητας, είτε με την αξιοποίηση του λιμανιού, είτε με την αξιοποίηση των εγκαταστάσεων στον τομέα τουριστικής δραστηριότητας, αποκαλύπτει πως είτε ο ίδιος επιχειρηματικός όμιλος είτε κάποιος άλλος επιχειρηματικός όμιλος θα ξαναβγάλει κέρδη από μια επιχείρηση που τώρα καταστρέφεται.

Αρα, η κρίση καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις, αλλά μέσα απ' αυτή τη διαδικασία το κεφάλαιο συγκεντρώνεται, με δεδομένο ότι στο συγκεκριμένο παράδειγμα κάποιος άλλος επιχειρηματικός όμιλος εξαγοράζει τις συγκεκριμένες εγκαταστάσεις και αναπτύσσεται. Και ότι το κεφάλαιο μπορεί να εγκαταλείπει έναν κλάδο οικονομίας όταν δε βγάζει κέρδη ή έχει ζημιές και να επενδύει σε έναν άλλο από τον οποίο θα βγάλει κέρδη. Το παράδειγμα είναι ένα από τα πολλά που συμβαίνουν σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και που δείχνει ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη γίνεται με κίνητρο το κέρδος και όχι την ικανοποίηση των ανθρώπων, του λαού. 

Το εργοστάσιο παραγωγής εμπορευμάτων με πρώτη ύλη το ξύλο είναι απαραίτητο για την ικανοποίηση λαϊκών αναγκών. Αλλά στον καπιταλισμό αν δε φέρνει κέρδη κλείνει. Ανάλογη είναι η κατάσταση, εδώ και πολλά χρόνια, σε άλλους κλάδους της οικονομίας, όπως η κλωστοϋφαντουργία, το μέταλλο, το δέρμα κ.λπ., που φθίνουν συνεχώς από την προ κρίσης περίοδο.
 
Είναι και αυτό ένα παράδειγμα που αποκαλύπτει πως ο σοσιαλισμός δεν είναι μόνο αναγκαίος αλλά και επίκαιρος. Στο σοσιαλισμό δε θα υπάρχει καπιταλιστική ιδιοκτησία, άρα και κίνητρο για κέρδος. Επομένως, επενδύσεις και ανάπτυξη δε θα γίνονται σε κλάδους και τομείς όπως γίνεται σήμερα στον καπιταλισμό από τους μεγαλοεπιχειρηματίες, αλλά από τους ίδιους τους εργαζόμενους, σε όλους τους κλάδους και τομείς που μπορούν να αναπτυχθούν στη χώρα, και είναι πολλοί, με κίνητρο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Αρα, δε θα υπάρχει ανταγωνισμός, δε θα υπάρχει αναρχία στην παραγωγή, δε θα αναπτύσσονται κάποιοι κλάδοι σε βάρος άλλων, δε θα μένει αναξιοποίητη καμιά πλουτοπαραγωγική πηγή.

 H «Σέλμαν» κλείνει υπό το βάρος της δραστικής μείωσης των παραγγελιών εξαιτίας της πτώσης της οικοδομικής δραστηριότητας, σε συνδυασμό με την αύξηση της τιμής των πρώτων υλών. Πτώση στην οικοδομική δραστηριότητα από τη μια μεριά, τεράστιος αριθμός ακατοίκητων διαμερισμάτων, και από την άλλη αυξάνονται οι άστεγοι.

Στο σοσιαλισμό οι εργαζόμενοι θα οικοδομούν λαϊκές κατοικίες για όλους, δε θα υπάρχουν άστεγοι, ούτε εξαθλιωμένοι στη φτώχεια, θα κάνουν έργα υποδομών για τις λαϊκές ανάγκες, θα οικοδομούν νέα εργοστάσια, άρα ο κατασκευαστικός τομέας και οι κλάδοι που συνδέονται άμεσα μ' αυτόν, όπως και όλοι οι τομείς της οικονομίας, θα αναπτύσσονται γιατί αυξάνονται συνεχώς και οι ανάγκες των ανθρώπων. 

Να, λοιπόν, που μέσα από το παράδειγμα της «Σέλμαν» αποκαλύπτεται για μια ακόμη φορά ότι δεν αρκεί η πάλη για να έχει δουλειά ένα εργοστάσιο, ή ένας κλάδος της οικονομίας, αλλά όλοι. Στον καπιταλισμό αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί. Επίσης, από το λιμάνι ή την ανάπτυξη τουριστικής δράσης στην περιοχή, δε θα ωφεληθούν οι εργαζόμενοι, ούτε πρέπει να μπαίνουν στο δίλημμα εργοστάσιο ή λιμάνι, ή τουριστικός τομέας. 

Αλλά ακριβώς για όλ' αυτά χρειάζεται ταξική ενότητα της εργατικής τάξης για αντικαπιταλιστική πάλη, για να αλλάξει τάξη στην εξουσία, και όχι στοίχιση πίσω από τμήματα του κεφαλαίου που επενδύουν για το κέρδος από την εκμετάλλευση, άρα και στοίχιση πίσω από τα κόμματα που υπόσχονται «ανάκαμψη της οικονομίας», δηλαδή ενίσχυση του κεφαλαίου, και καλούν τους εργαζόμενους μέσω της ψήφου για τη βουλή, να τα αναδείξουν σε κυβέρνηση του κεφαλαίου.

"Αποκαλυπτικά" Ριζοσπάστης,  Τρίτη 15 Γενάρη 2013.