"Θέλουν τέλειους τους δυστυχισμένους" *

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Είναι ολοφάνερο. Δεν χρειάζονταν οι δηλώσεις, της επικεφαλής του κόμματος της ΔΗΣΥ, για να αντιληφθεί κανείς ότι η εγχώρια πλουτοκρατία εντείνει την πίεση προς το πολιτικό προσωπικό της. 'Ότι, απαιτεί και επιτάσσει από αυτό, να προχωρήσει με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και συναίνεση τα αντιλαικά μέτρα. Με την επιδίωξη, όχι μόνο να ξεπεράσει αυτή καθ’ αυτή την κρίση του ληστρικού οικονομικού συστήματός της χωρίς απώλειες, αν είναι δυνατόν, αλλά να αδράξει την συγκυριακή ευκαιρία για να διασφαλίσει στη συνέχεια, την απρόσκοπτη κερδοφορίας της, αλυσοδένοντας τους εργαζόμενους με τα αντιλαϊκά της μέτρα.

«Το πολιτικό σύστημα, ακόμα και σ’ αυτή την κρίσιμη στιγμή δεν λέει να αλλάξει. Λόγια ψεύτικα αντί για πράξεις, λαϊκισμός, αβελτηρία, προχειρότητες, υπεκφυγές, καθυστερήσεις, ευθυνοφοβία, ανειλικρίνεια, αλληλοκατηγορίες, κούφιες υποσχέσεις: αυτά χαρακτηρίζουν τους πολιτικούς και τα κόμματα σήμερα....τα τεράστια προβλήματα της χώρας δεν μπορούν να τα λύσουν αυτοί που τα δημιούργησαν!Οι πολίτες πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους: Να βάλουν στην άκρη αυτό το αμετανόητο πολιτικό σύστημα. Να το καταργήσουν. Αν η κυβέρνηση δεν διαθέτει τις δυνάμεις να κυβερνήσει, δεν τολμάει μετά από 12 μήνες να υλοποιήσει τις αναγκαίες αλλαγές που χρειάζονται στο κράτος... η μόνη διέξοδος είναι οι εκλογές».

Είπε σε συνέντευξή της, παρεμβαίνοντας στις πολιτικές εξελίξεις της χώρας, το μεσημέρι της Τρίτης, 3 Μάη 2011, η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας κ. Ντόρα Μπακογιάννη.

Μέσα από αυτή την τετριμμένη και πια ανυπόφορα πληκτική προπαγανδιστική φλυαρία – να μιλάς για λαϊκισμό, την στιγμή που λαϊκίζεις στο τετράγωνο - δεν φανερώνεις μόνο , ότι δεν έχεις τίποτα το ουσιαστικό να πεις, αλλά συγχρόνως και τα αδιέξοδα του οικονομικού συστήματος που υπηρετείς. Απ’ όπου προκύπτει και η πρεμούρα της πλουτοκρατίας, να κρατάει ζεστά και να ανανεώνει τα σενάρια για την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, με “συνεργασίες” ανάμεσα στα αστικά κόμματα, με μοναδικό σκοπό να εγκλωβίσουν και να διαχειριστούν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, πριν αυτή ριζοσπαστικοποιηθεί σε βαθμό τέτοιο, που να απειλήσει τη σταθερότητα της καπιταλιστικής εξουσίας.

«Η Αριστερά, οχυρωμένη πίσω από την μεταπολιτευτική πολιτική της ασυλία, δηλητηριάζει τις ψυχές και το μυαλό του κόσμου. Προτρέπει και στηρίζει έμπρακτα την άρνηση και την ανυπακοή! Και διδάσκει και τηρεί την ανομία».

Είπε, η κ. Ντ. Μπακογιάννη, κάνοντας πως δεν γνωρίζει, ότι "το δίκαιο και η "εργασία" ήταν από ανέκαθεν τα μοναδικά μέσα πλουτισμού".* Εκφράζοντας τον πουριτανισμό του σκληρού πυρήνα της αστικής τάξης, θύμισε τον σχετικό χαρακτηρισμό του Ελβέτιου**. "Θέλουν τέλειους τους δυστυχισμένους".

Ποιο είναι εκείνο το κανάλι, ραδιοφωνικός σταθμός ή εφημερίδα, από το οποίο να μην έχουμε ακούσει ή διαβάσει αυτούς τους αφορισμούς, και τις απειλές της αστικής τάξης. Να πως εμφανίζει για άλλη μια φορά, το προπαγανδιστικό επιτελείο της αστικής τάξης, την επιχείρηση χειραγώγησης των λαϊκών στρωμάτων, και γίνεται βέβαια, κόλαφος για κείνους που μιλάνε - και είναι οι ίδιοι οι χειραγωγοί - υπέρ της “ακηδεμόνευτης”, δηλαδή μη κομματικοποιημένης πολιτικής δράσης.

"...Όσο λοιπόν προχωράει ο πολιτισμός, τόσο περισσότερο είναι υποχρεωμένος να καλύπτει με το μανδύα της αγάπης και της νομιμότητας τα κακά που δημιούργησε με αναγκαιότητα, να τα εξωραΐζει η να τα αρνείται, κοντολογίς να εισάγει μια συμβατική υποκρισία, που...να την αποκορυφώνει με τον ισχυρισμό ότι η εκμετάλλευση της καταπιεζόμενης τάξης γίνεται από την εκμεταλλεύτρια τάξη μόνο και μόνο προς το συμφέρον της ίδιας της τάξης που δέχεται την εκμετάλλευση, κι αν αυτή η τάξη δεν το καταλαβαίνει αυτό, αλλά αντίθετα εξεγείρεται κιόλας, αυτό αποτελεί την πιο πρόστυχη αχαριστία απέναντι στους ευεργέτες, δηλ. τους εκμεταλλευτές".***

Λες και δεν άλλαξε σε τίποτα, η υποκρισία της τάξης των εκμεταλλευτών, από τότε που γράφτηκαν τα πάρα πάνω λόγια.

Συνεχίζεται...

* "Το ΚΕΦΑΛΑΙΟ" τόμος Ι, σελ., 738

** Καρλ Μαρξ "Ή αθλιότητα της φιλοσοφίας" Δ' εκδ., Γερ. Αναγνωστίδη, σελ. 180

*** Φρ. Ένγκελς : «Η Καταγωγή της Οικογένειας,...», σελ. 219, Εκδ., «ΣΕ», Αθήνα 2005.