«…Οι πλούσιοι δεν διακρίνονται από τους φτωχούς επειδή έχουν γη και χρήμα, μα επειδή εξουσιάζουν εργασία…»
Είναι πλέον ολοφάνερο. Η διεθνής κεφαλαιοκρατία έχει φτάσει σε νεκρό σημείο. Αυτό φαίνεται και από τον τρόπο με τον οποίο προσπαθεί να αντιμετωπίσει τις αξεπέραστες δυσκολίες, που της έχει δημιουργήσει η κρίση υπερπαραγωγής, δηλαδή, η υπερσυσσώρευση εμπορευμάτων και χρηματικού κεφαλαίου και από κοντά η αλματώδης επιστημονικοτεχνική ανάπτυξη. Όλοι είμαστε μάρτυρες της ολομέτωπης, συντονισμένης και πρωτοφανέρωτης επίθεσης ισοπέδωσης, των με σκληρούς αγώνες της εργατικής τάξης και του λαού, κατακτημένων εργατικών - κοινωνικών δικαιωμάτων και δημοκρατικών ελευθεριών.
Μειώσεις μισθών, καταστροφή της Κοινωνικής Ασφάλισης, και των Συλλογικών Συμβάσεων. Ανεργία και φτώχεια σε καλπάζουσα, μετά από χρόνια, αύξηση. Ελαστικές εργασιακές σχέσεις, αφαίρεση του 13ου μισθού, επιμήκυνση του προσδόκιμου εργάσιμου βίου, μείωση συντάξεων. Ιδιωτικοποιήσεις στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Τ.Α., στις Μεταφορές, στην Ενέργεια, στις Τηλεπικοινωνίες, στη δημόσια γη κλπ. Δημόσιο χρέος, ελλείμματα, μνημόνια 1 και 2, και 3, και 13, τρόικα, «αξιοποίηση» δημόσιας περιουσίας, επιμήκυνση, Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012 – 2015, κούρεμα - χτένισμα "η Αγγέλα" - του χρέους, χρεοκοπία κλπ.
Αν τώρα θελήσει κανείς, σαν άλλος Θησέας, να ακολουθήσει το «μίτο της Αριάδνης», το νοητό δηλαδή νήμα που συνδέει, αυτά τα “ξεχωριστά” γεγονότα, που συνθέτουν την σημερινή παγκόσμια πραγματικότητα, συνέπεια της οποίας είναι και η κάθε εθνική οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα, είναι περισσότερο από βέβαιο ότι - όσο κι αν με την πρώτη ματιά μπορεί να φαίνεται απλοϊκό - θα διαπιστώσει πως είναι το Κ Ε Ρ Δ Ο Σ. Το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους, η παραγωγή και ιδιοποίηση, μέσα από την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, της υ π ε ρ α ξ ί α ς. Δηλαδή, της απλήρωτης εργασίας.
«Η σκέψη για το ατομικό κέρδος είναι το μόνο κίνητρο που παρακινεί τον κάτοχο οποιουδήποτε κεφαλαίου να το ενεργοποιήσει στη γεωργία, στη βιομηχανία ή σε κάποιο ιδιαίτερο κλάδο του χονδρικού ή λιανικού εμπορίου...
...Τα σχέδια και οι προγραμματισμοί των κατόχων ενεργοποιημένου κεφαλαίου ρυθμίζουν και κατευθύνουν όλες τις σημαντικότερες λειτουργίες εργασίας, και τ ο κ έ ρ δ ο ς είναι ο τελικός στόχων όλων αυτών των σχεδίων και προγραμματισμών… Η διεύρυνση της αγοράς και ο περιορισμός του ανταγωνισμού, αποτελεί πάντοτε το ενδιαφέρον των επιχειρηματιών… μια τάξη ανθρώπων που το συμφέρον τους δεν είναι ποτέ ίδιο με το συμφέρον του κοινού, αντίθετα μάλιστα, έχουν συμφέρον να εξαπατούν και να καταπιέζουν το κοινό…»*
Ε.Ε., Συνθήκη του Μάαστριχ, του Άμστερνταμ, της Νίκαιας, της Λισσαβώνας, ΓΙΟΥΡΟΓΚΡΟΥΠ (Eurogroup), Σύνοδος των υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών της Ευρωζώνης. Συνάντηση των υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών της Ε.Ε. (Ecofin), Διακήρυξη της Βαρκελώνης, της Μπολόνια, ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ, Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας, «ΚΟΣΤΑ» (Costa/ENEL), ΟΔΗΓΙΑ ΜΠΟΛΚΕΣΤΑΪΝ, Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ για το «Σύμφωνο της ανταγωνιστικότητας ή του ευρώ», ΓΙΟΥΡΟΠΟΛ (Europol) Ευρωπαϊκή Αστυνομική Υπηρεσία με έδρα τη Χάγη της Ολλανδίας, ΝΑΤΟ κλπ.
Βομβαρδισμός και διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας, καταστροφή και κατοχή του Ιράκ, του Αφγανιστάν, με τον αφανισμό χιλιάδων ανθρώπων, τα γεγονότα στην Αφρική, η επίθεση - τέλος δεν έχει - των ιμπεριαλιστών στην Λιβύη κλπ.
Βομβαρδισμός και διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας, καταστροφή και κατοχή του Ιράκ, του Αφγανιστάν, με τον αφανισμό χιλιάδων ανθρώπων, τα γεγονότα στην Αφρική, η επίθεση - τέλος δεν έχει - των ιμπεριαλιστών στην Λιβύη κλπ.
‘Όλες αυτές η ετικέτες που εφευρίσκουν για να «θυμούνται» τις συναντήσεις τους, και να «ξεχωρίζουν» τις αποφάσεις στις οποίες καταλήγουν, οι συσκεπτόμενοι άνθρωποι «κύρους», τα λεγόμενα «υψηλά ιστάμενα πρόσωπα», δηλαδή, οι πολιτικοί εκπρόσωποι των τραπεζομονοπωλίων, στις πολυέξοδες συνεδριάσεις των εθνικών αστικών κοινοβουλίων και στις συνόδους των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, και οι στρατιωτικές επιθέσεις ενάντια στους λαούς, μια επιδίωξη και ένα σκοπό έχουν. Το πως, σε τελευταία ανάλυση, θα συντηρήσουν, το πως θα διασφαλίσουν με κάθε τρόπο, την εξουσία των μονοπωλίων, επί της εργασίας, δηλαδή τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.
«… Μερικοί που δεν εργάζονται έχουν ωστόσο στη διάθεσή τους τα προϊόντα της φιλοπονίας. Τούτο όμως, οι ιδιοχτήτες αυτοί το χρωστάνε, μονάχα στον πολιτισμό και στο καθεστώς. Είναι καθαρά δημιούργημα των αστικών θεσμών (ο Ήντεν θάπρεπε να θέσει το ερώτημα: τίνος λοιπόν δημιούργημα είναι «οι αστικοί θεσμοί»; Από την άποψη της νομικής αυταπάτης δεν εξετάζει το νόμο σαν προϊόν των υλικών σχεδίων παραγωγής, αλλά αντίστροφα τις σχέσεις παραγωγής σαν προϊόν του νόμου) Γιατί οι θεσμοί αυτοί έχουν αναγνωρίσει πως τους καρπούς της εργασίας μπορεί κανείς να τους ιδιοποιείται και κατά τρόπο διαφορετικό, εκτός από την εργασία
Οι περιουσιακά ανεξάρτητοι άνθρωποι χρωστάνε την περιουσία τους σχεδόν ολοκληρωτικά στην εργασία άλλων και όχι στη δική τους ικανότητα, που δεν είναι καθόλου ανώτερη από την ικανότητα των άλλων. Οι πλούσιοι δεν διακρίνονται από τους φτωχούς επειδή έχουν γη και χρήμα, μα επειδή εξουσιάζουν εργασία… Αυτό που ταιριάζει στο φτωχό είναι… μια άνετη και φιλελεύθερη σχέση εξάρτησης και στους ανθρώπους με ιδιοχτησία ταιριάζει επαρκής επιρροή και κύρος πάνω σ’ εκείνους που εργάζονται γι’ αυτούς… Όπως ξέρει κάθε γνώστης της ανθρώπινης φύσης, μια τέτοια σχέση εξάρτησης είναι απαραίτητη για το καλό των ίδιων των εργατών »**
Οι περιουσιακά ανεξάρτητοι άνθρωποι χρωστάνε την περιουσία τους σχεδόν ολοκληρωτικά στην εργασία άλλων και όχι στη δική τους ικανότητα, που δεν είναι καθόλου ανώτερη από την ικανότητα των άλλων. Οι πλούσιοι δεν διακρίνονται από τους φτωχούς επειδή έχουν γη και χρήμα, μα επειδή εξουσιάζουν εργασία… Αυτό που ταιριάζει στο φτωχό είναι… μια άνετη και φιλελεύθερη σχέση εξάρτησης και στους ανθρώπους με ιδιοχτησία ταιριάζει επαρκής επιρροή και κύρος πάνω σ’ εκείνους που εργάζονται γι’ αυτούς… Όπως ξέρει κάθε γνώστης της ανθρώπινης φύσης, μια τέτοια σχέση εξάρτησης είναι απαραίτητη για το καλό των ίδιων των εργατών »**
Επισήμαινε με αυτά τα λόγια, από τον 18ο αιώνα ακόμα, ο σερ Φ. Μ. Ήντεν στο έργο του “Κατάσταση των φτωχών..”, το δικαίωμα της τάξης του, να “ιδιοποιείται τους καρπούς της εργασίας” φυσικά “για το καλό των ίδιων των εργατών”. Παλιά η πηγή από την οποία αντλεί, το θράσσος της, η παρασιτική τάξη των αστών.
Συνεχίζεται…
**Καρλ Μαρξ, "Το ΚΕΦΑΛΑΙΟ", τόμος Ι, σελ. 638.
"Διέξοδος για το λαό είναι η συμπόρευση με το ΚΚΕ" ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου