«Μονόδρομος είναι η αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική πάλη».

Οξύνεται η κόντρα ΗΠΑ - Γερμανίας*

 

 

Ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε ΗΠΑ - Γερμανία οξύνεται ολοένα και περισσότερο. Τα ρεπορτάζ του αστικού Τύπου παρουσιάζουν το ζήτημα περίπου ως εξής: Πριν ακόμη κοπάσει ο θόρυβος που προκάλεσαν οι αποκαλύψεις για τις υποκλοπές των τηλεφωνικών επικοινωνιών της καγκελαρίου Μέρκελ από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, οι σχέσεις ΗΠΑ - Γερμανίας δέχθηκαν χτες ένα νέο πλήγμα. 

Το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών κατηγόρησε ευθέως το Βερολίνο ότι με την εμμονή του στα εμπορικά πλεονάσματα καταδικάζει στην ύφεση τον ευρωπαϊκό Νότο και ενισχύει την ανισομετρία στην παγκόσμια οικονομία.

Πράγματι, στην εξαμηνιαία έκθεση του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ προς το Κογκρέσο γίνονται αναφορές στις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες με εμπορικά πλεονάσματα, όπως Κίνα και Γερμανία, με την υπόδειξη να ασκήσουν πολιτική τόνωσης της εσωτερικής ζήτησης. 

Δεν είναι καινούριο ζήτημα. 

Οι ΗΠΑ, πολλά χρόνια τώρα, πιέζουν την Κίνα να ανατιμήσει το δικό της νόμισμα, το γουάν, προκειμένου να ενισχυθεί η εσωτερική ζήτηση, ουσιαστικά όμως προκειμένου να γίνουν τα εμπορεύματά της λιγότερο ανταγωνιστικά στη διεθνή αγορά.

Για τη Γερμανία η έκθεση του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών εκτιμά ότι οι εξαγωγές της εμποδίζουν την οικονομική σταθερότητα στην Ευρωζώνη και χτυπούν την παγκόσμια οικονομία. Λέει, μάλιστα, ότι οι εξαγωγές εμπορευμάτων, υπηρεσιών και κεφαλαίων της Γερμανίας είναι μεγαλύτερες απ' αυτές της Κίνας το 2012.

Αυτή η κόντρα, που επίσης δεν είναι καινούρια, οξύνεται την ίδια χρονική στιγμή που εμφανίστηκε και το ζήτημα των παρακολουθήσεων Ευρωπαίων ηγετών, και μάλιστα της ίδιας της Μέρκελ, από τις ΗΠΑ.

Οι ανταγωνισμοί ΗΠΑ - Γερμανίας οξύνονται από την 

περίοδο εκδήλωσης της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης. 

Η Γερμανία αρνήθηκε να ενισχύσει με χρήμα θυγατρικές της «Τζένεραλ Μότορς» και της «Φορντ» το 2008, όταν τις ενίσχυε η τότε κυβέρνηση Μπους. Στη συνέχεια με αφορμή την κρίση στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρωζώνη, οι ΗΠΑ αλλεπάλληλες φορές έκαναν παρεμβάσεις για αλλαγή της αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής, που με επιμονή και της Γερμανίας εφαρμόστηκε στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ για τη διαχείριση της κρίσης, προτρέποντας να εφαρμόσουν το μείγμα πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση Ομπάμα. 

Και μάλιστα με επίκεντρο την Ελλάδα. 

Από τότε ακόμη έμπαινε το ερώτημα: Μα καλά, οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται για μια καπιταλιστική οικονομία που αποτελεί το 2,8% της οικονομίας της Ευρωζώνης; Ναι, ενδιαφέρονταν να μη χρεοκοπήσει η ελληνική οικονομία βασικά λόγω της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας, στην Ανατ. Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, πεδίο οξύτατων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, βασικά για την Ενέργεια και τους δρόμους μεταφοράς της, με δεδομένο το αυξημένο ενδιαφέρον των ΗΠΑ σε όφελος των μονοπωλίων τους. Στην Ελλάδα υπάρχουν επίσης αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις, ενώ είναι κράτος - μέλος του ΝΑΤΟ.

Η κλιμάκωση της όξυνσης των αντιθέσεων ΗΠΑ - Γερμανίας έχει άμεση σχέση με το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τον ευρωπαϊκό Νότο λόγω των συμφερόντων των μονοπωλίων τους στη Μεσόγειο και στη Βόρεια Αφρική. Ένας παράγοντας, επομένως, είναι ο γεωστρατηγικός και γι' αυτό οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται για τις οικονομίες των κρατών του Νότου. Να θυμίσουμε ότι όταν η Γαλλία προσπάθησε να οργανώσει την ευρωμεσογειακή συνεργασία των χωρών του Νότου, της Βόρειας Αφρικής και της Ανατ. Μεσογείου, της έβαλε φρένο η Γερμανία.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος. 

Η καπιταλιστική οικονομία είναι διεθνοποιημένη. Οι ισχυροί επιχειρηματικοί όμιλοι των καπιταλιστικών κρατών διαπλέκονται μεταξύ τους, και ανταγωνίζονται επίσης. Και αυτό έχει την έκφρασή του και στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς μεταξύ κρατών. 

Η καπιταλιστική οικονομική κρίση, που καταστρέφει εργατική δύναμη αλλά και κεφάλαιο, οξύνει τους ανταγωνισμούς για το ποιου κράτους το κεφάλαιο θα έχει λιγότερες απώλειες, άρα θα βγει από την κρίση πιο ισχυρό, επομένως θα μπορεί να καταλάβει μεγαλύτερα μερίδια στην παγκόσμια αγορά από τον ανταγωνιστή του. Η κρίση βεβαίως οξύνει την αντισομετρία, αφού άλλες καπιταλιστικές οικονομίες έχουν μικρότερες ζημιές, άλλες μεγαλύτερες. 

Αυτό εκδηλώνεται και με τους οξύτατους 

ανταγωνισμούς μεταξύ ΗΠΑ - Γερμανίας. 

Πάντα οι ΗΠΑ παρενέβαιναν στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, όχι λίγες φορές σε αντιπαράθεση με τη Γερμανία και τους συμμάχους της, εκμεταλλευόμενες και τους ανταγωνισμούς μέσα στην Ευρωζώνη.

Υπάρχει επίσης ο ανταγωνισμός ευρώ - δολαρίου, ως διεθνών αποθεματικών, ως νομισμάτων για τις συναλλαγές μεταξύ κρατών. Το ισχυρό ευρώ συμφέρει στις συναλλαγές μεταξύ χωρών. Το ισχυρό ευρώ έναντι του δολαρίου σημαίνει επίσης μεγαλύτερη αξία του χρήματος ως κεφαλαίου. Διευκολύνει τις εξαγωγές κεφαλαίων από την Ευρωζώνη σε άλλα κράτη. Επομένως χτυπά τα μονοπώλια άλλων κρατών στη διεθνή αγορά. Επίσης, η αυστηρή δημοσιονομική πολιτική που δημιουργεί πλεονάσματα, αλλά και η δραστικά μειωμένη τιμή της εργατικής δύναμης, συμβάλλει στις εξαγωγές εμπορευμάτων και υπηρεσιών, επομένως δυσκολεύει τις άλλες καπιταλιστικές οικονομίες να ανταγωνιστούν στη διεθνή αγορά.

Έτσι λειτουργεί ο καπιταλισμός. Όλα τα παραπάνω δείχνουν βεβαίως ότι το ξέσπασμα της κόντρας για τις παρακολουθήσεις έχει σχέση με τον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό. Ταυτόχρονα η όξυνση των ανταγωνισμών έχει ως αντανάκλαση τη συνεχή επίθεση με αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα.

Οι λαοί δεν πρέπει και δεν μπορούν να συντάσσονται με τα μονοπώλια και την εξουσία της χώρας τους, κόντρα στα μονοπώλια και την εξουσία των ανταγωνιστών της χώρας τους. Μονόδρομος είναι η αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική πάλη.

*Από τη στήλη "ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ..."  του Ριζοσπάστη.