«...πάλη για αλλαγή συσχετισμών σε συμπόρευση με το ΚΚΕ»

 Η μόνη φιλολαϊκή προοπτική 

Το σίριαλ των επαφών της κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ με τους εκπροσώπους της τρόικας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και τροφοδοτεί τα περί σκληρής διαπραγμάτευσης. Γίνεται όμως όλο και πιο καθαρό ότι αυτό το παζάρι έχει ως δεδομένο νέα αντιλαϊκά μέτρα. 

Επίσης, γίνεται φανερό ότι το παζάρι σχετίζεται με αντιθέσεις και ανταγωνισμούς που αναπτύσσονται εντός της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ, αλλά και την κόντρα σε παγκόσμιο επίπεδο ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και οργανισμούς, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. 

Το λεγόμενο «δημοσιονομικό» ή «χρηματοδοτικό κενό», με τα δισεκατομμύρια ευρώ που χωρίζουν τους συνομιλητές και... δεν μπορούν να βρεθούν, γιατί όπως εμφανίζεται να λέει η κυβέρνηση «έχει πετύχει πλεόνασμα και δεν μπορούν να ληφθούν άλλα μέτρα», είναι στην πραγματικότητα προπέτασμα καπνού στο παζάρι που γίνεται ανάμεσα σε αστικές τάξεις. 

Στο διά ταύτα αυτού του παζαριού είναι η μοιρασιά της ζημιάς από την καταστροφή κεφαλαίου λόγω της κρίσης, με δεδομένο ότι το «μάρμαρο» θα πληρώνουν μόνιμα οι εργάτες και τα άλλα λαϊκά στρώματα, το άνοιγμα νέων πεδίων καπιταλιστικής δραστηριότητας, που όπως είναι φυσικό φέρνει αντιμέτωπους διάφορους ανταγωνιστές.

Για παράδειγμα, το ζήτημα της αγοράς φυσικού αερίου, με την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου (ΔΕΠΑ), ο ανταγωνισμός για τους αγωγούς και τους άλλους τρόπους (π.χ. πλοία) μεταφοράς της Ενέργειας τόσο στο εσωτερικό, όσο και προς άλλες χώρες, η Αμυντική Βιομηχανία με τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ), οι υποδομές της χώρας σε λιμάνια, δρόμους και άλλα έργα, έχουν μπει στο «παιχνίδι» της αλληλοφαγωμάρας των καπιταλιστών. 

Σε αυτή τη διεκδίκηση συμμετέχουν τα μονοπώλια της Ευρωένωσης, της Ρωσίας (ενδιαφέρον για ΔΕΠΑ, αγωγούς) αλλά και της Κίνας, όπως ο κολοσσός της COSCO που θέλει όλο το λιμάνι.

Η επιχείρηση από τη μεριά αστών πολιτικών και ΜΜΕ να παρουσιάσουν «κόκκινες γραμμές» ή οι διαρροές στον βρετανικό «Γκάρντιαν», που αποδίδονται σε ανώτατο κυβερνητικό στέλεχος, ότι «αν πάρει η κυβέρνηση και άλλα μέτρα θα γίνει επανάσταση στη χώρα», αποσκοπούν στο να αποπροσανατολίσουν το λαό, από το κύριο, ότι η αντιλαϊκή πολιτική στη ρότα της στρατηγικής του κεφαλαίου είναι αδιαπραγμάτευτη. 

Δεν πρέπει, βεβαίως, να υποτιμήσουμε την ανάγκη να εξασφαλιστεί και η σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος, αναπτύσσοντας την πολιτική συμμαχιών της αστικής τάξης με άλλα μεσαία στρώματα καθώς και νέοι όροι στην ενσωμάτωση των εργαζομένων.

Στο πλαίσιο της ΕΕ μόνο τέτοια παζάρια μπορούν να γίνουν. 

Τέτοια παζάρια θα κάνει και κάθε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης ανεξάρτητα από το αν σηκώνει τους τόνους. Ολοι θυμόμαστε άλλωστε τα βέτο και τους αστερίσκους του Α. Παπανδρέου στην ΕΟΚ. 

Αυτό που μπορεί να βάλει εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση είναι η οργάνωση, σε καθημερινή βάση, της εργατικής - λαϊκής αντιπολίτευσης, η πάλη για αλλαγή συσχετισμών σε συμπόρευση με το ΚΚΕ.

Από τη στήλη «Η άποψή μας» του Ριζοσπάστη.