«...Αυτή είναι η καλύτερη βοήθεια στο συριακό λαό».

 
«Ευαισθησία» συμφερόντων στη Συρία* 

Το ρόλο που παίζει ο αστικός Τύπος και στη χώρα μας και διεθνώς δε θα τον ανακαλύψουμε σήμερα. Τα ΜΜΕ, μέσα της αστικής προπαγάνδας, ανήκουν σε επιχειρηματικούς ομίλους, προωθούν και τα μερικά συμφέροντα των αφεντικών τους και κυρίως τα συλλογικά της τάξης των κεφαλαιοκρατών. Αυτό φαίνεται σε κάθε θέμα που αναδεικνύουν. Ιδιαίτερα τώρα που προετοιμάζεται η ιμπεριαλιστική στρατιωτική επίθεση στη Συρία - ως κλιμάκωση της εξελισσόμενης εδώ και δύο χρόνια ιμπεριαλιστικής επέμβασης που ματοκυλίζει το συριακό λαό - ορισμένες προβεβλημένες γραφίδες γίνονται και απόλυτα κυνικές. 

Φτάνουν να «τσουβαλιάζουν» όσους αντιδρούν στην εξαπόλυση του πολέμου ότι δεν έδειξαν την ίδια ευαισθησία και δεν «έχουν αγανακτήσει νωρίτερα με τα 110.000 πραγματικά πτώματα που έχουν ξαπλώσει ανενόχλητοι ο Ασαντ, η Χεζμπολάχ, η Χαμάς και τα άλλα παιδιά».  

Τέτοια διαστρέβλωση της πραγματικότητας

και ταύτιση με την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα! 

Η αλήθεια που κρύβουν είναι ότι εδώ και δύο χρόνια, με τη στήριξη των ιμπεριαλιστών, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, της Τουρκίας, του Κατάρ, της Σαουδικής Αραβίας εξοπλίζονται οι λεγόμενοι αντικαθεστωτικοί και οι μισθοφόροι από 29 χώρες του κόσμου, για να δρουν στη Συρία, με στόχο να αντικαταστήσουν τη σημερινή αστική κυβέρνηση του Ασαντ με μια άλλη που θα είναι πιο προσαρμόσιμη στις σημερινές ανάγκες των μονοπωλιακών ομίλων.
 

Οι ιμπεριαλιστές και όσοι τους υποστηρίζουν, που βγάζουν το «ευαισθησιόμετρο» ...κάνουν γαργάρα ότι ήταν αυτοί που υποδαύλισαν και στη Συρία την ένοπλη αντιπαράθεση. Πρώτα φούντωσαν τη φωτιά και τώρα εμφανίζονται ως δήθεν διασώστες του συριακού λαού. 

Πίσω από τα προσχήματα και την ιμπεριαλιστική «ευαισθησία», αυτό που «θάβουν» όσοι την αναπαράγουν, είναι η επιδίωξη για ανακατατάξεις που θα εξυπηρετούν τη νέα μοιρασιά ανάμεσα στα μονοπώλια σφαιρών επιρροής, φυσικών πόρων και δρόμων μεταφοράς τους προς τα μητροπολιτικά καπιταλιστικά κέντρα.  

Αυτός ο στόχος περιλαμβάνεται στο ευρύτερο σχέδιο της Μεγάλης Μέσης Ανατολής, που ξεκινάει από τη Βόρεια Αφρική και την Ανατολική Μεσόγειο και φτάνει έως την Ασία στον ανταγωνισμό με το πλούσιο σε πόρους Ιράν αλλά και τη Ρωσία και την Κίνα.  

Σε αυτά σχέδια, οι καπιταλιστές και οι σφογγοκωλάριοί τους, τη σφαγή των λαών τη βλέπουν ως κάτι σαν «παράπλευρη απώλεια». Αυτό που τους απασχολεί είναι το διακύβευμα κάθε πολέμου, να βγει κερδισμένο στο κεφάλαιο και ποιος από τους ανταγωνιστές θα βρεθεί σε καλύτερη θέση στη διεθνή αγορά. Γι' αυτό και αναπτύσσεται και στη χώρα μας το ιδεολόγημα του «εθνικού συμφέροντος» και του «να είμαστε με τους ισχυρούς» ή το «ανήκομεν εις την Δύσιν».
 

Σε αυτά τα δήθεν επιχειρήματα, ο λαός μας, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα πρέπει όχι μόνο να κλείσουν τα αυτιά τους αλλά και να συνειδητοποιήσουν ότι αν δε δουν όλα τα ζητήματα στη βάση ότι άλλα τα συμφέροντα των μονοπωλίων, άλλα των λαών, μπορούν οι λαοί και πάλι να γίνουν «κρέας» για τα κανόνια των κεφαλαιοκρατών. 

Στη χώρα μας, μόνο το ΚΚΕ καλεί τους εργάτες, όλο το λαό να μην ψάχνουν για καλύτερους «ιμπεριαλιστές συμμάχους», όπως κάνουν άλλες δυνάμεις αστικές και οπορτουνιστικές, να είναι σε επαγρύπνηση και να εντείνουν την αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική πάλη και τη ρήξη με τη στρατηγική του κεφαλαίου. Αυτή είναι η καλύτερη βοήθεια και στο συριακό λαό. 

"Συρία: Ολοένα και πιο κοντά η ιμπεριαλιστική επέμβαση" (ΕΔΩ)
 

* "Επωνύμως"  Από τη στήλη "Από...μέρα   σε...μέρα"  του Ριζοσπάστη.