Από τη θεωρία των «άκρων» στη θεωρία των «αστερίσκων»;... Τόσο θλιβεροί!

Τη φουσκώνει το σύστημα... 

Πολύ κλάμα έπεσε στα αστικά ΜΜΕ όλη τη βδομάδα ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη Κυριακή για την άνοδο της Χρυσής Αυγής στο Δήμο Αθήνας και την Περιφέρεια Αττικής. 

Πανελλαδικά, όμως, στις Περιφέρειες ήταν πίσω από το ΚΚΕ. 

Όλη τη βδομάδα κυριάρχησε στα αστικά ΜΜΕ, στο όνομα ερμηνείας του φαινομένου. Ταυτόχρονα, ξέσπασε το αλισβερίσι με τις ψήφους της Χρυσής Αυγής και ποιος θα τις καρπωθεί σε Αθήνα και Περιφέρεια Αττικής. 

Δόθηκε η δυνατότητα στο εγκληματικό ναζιστικό μόρφωμα να το παίζει ρυθμιστής. Τι καλύτερη απόδειξη ότι το σύστημα προβάλλει το ναζιστικό μόρφωμα ως ένα από τα εργαλεία του για τη στήριξη του συστήματος κόντρα στο εργατικό κίνημα, βοηθώντας το να συσπειρώνει δυνάμεις;

Ευρωσκεπτικιστές... 

Πολύ κλάμα έπεφτε, επίσης, στα αστικά ΜΜΕ για την άνοδο, με βάση τις δημοσκοπήσεις, των λεγόμενων ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων. 

Εκτιμώντας ότι αυτή η ΕΕ έχει χάσει την αίγλη της στους λαούς, ότι πρέπει να γίνει πιο δημοκρατική, ότι χρειάζεται να ξαναδεί τη λειτουργία των θεσμών της και να δώσει περισσότερες αρμοδιότητες στο Ευρωκοινοβούλιο κ.λπ. Βεβαίως, τα λεγόμενα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα, καθένα απ' αυτά θέλει και μια άλλη ΕΕ. 

Στη Γερμανία, θέλουν την ΕΕ χωρίς το ευρώ. Στη Γαλλία, θέλουν ΕΕ «ελεύθερων εθνικών κρατών». Στη Βρετανία, θέλουν έξοδο από την ΕΕ. 

Πού ενοποιούνται;  

Ότι κανένα απ' αυτά δεν αμφισβητεί την ΕΕ από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, ίσα ίσα στηρίζει τα μονοπώλια και την εξουσία τους. Επομένως, το κλάμα πάει να συγκαλύψει αυτό το γεγονός. 

Ταυτόχρονα, αποτελούν ένα καλό εργαλείο χειραγώγησης της λαϊκής δυσαρέσκειας απέναντι στην ΕΕ, εμποδίζοντάς την να πάρει αντικαπιταλιστικό - αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό...

Οι έξωθεν παρεμβάσεις

«Οι ΗΠΑ αποφάνθηκαν πως νικητής των ευρωεκλογών στην Ελλάδα θα είναι ο Τσίπρας, με μόνη άγνωστη παράμετρο τη διαφορά του από τους Σαμαρά - Βενιζέλο. Διαπίστωση που σημαίνει αλλαγή όχι μόνο του πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα αλλά και των όρων του παιχνιδιού, στον καθορισμό των οποίων επιχειρούν να λάβουν νέα θέση οι ΗΠΑ. 

Σε αυτό το συμπέρασμα οδηγεί η διττή στροφή που φαίνεται να επιχειρούν τελευταία οι ΗΠΑ, τόσο με τις όχι τυχαίες αποκαλύψεις Γκάιτνερ και "Φαϊνάνσιαλ Τάιμς" - στο πλαίσιο κοινών αγγλοσαξονικών συμφερόντων - για το "πλάνο Ζ" και τις συνωμοσίες των Καννών του 2012 όσο και με τη μονομερή αλλαγή τής υπό σύναψη συμφωνίας με την Ελλάδα για την ανταλλαγή φορολογικών στοιχείων»(«Ελευθεροτυπία», 24-25/5/2014). 

Οι έξωθεν παρεμβάσεις δεν έλειψαν και αυτή τη φορά, όπως και στις εκλογές του 2012. Και από τις ΗΠΑ, και από τη Γερμανία. Παρεμβάσεις που καλλιεργούσαν φοβικά διλήμματα στο λαό και τις επιλογές του στις ευρωεκλογές, χειραγωγώντας τον να ενισχύσει κόμματα του αστικού πολιτικού συστήματος. Άλλη μια απόδειξη για το ρόλο και τη συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ στη σταθερότητα του συστήματος των μονοπωλίων. Γιατί η αναζήτηση έξωθεν συμμαχιών είναι πασίγνωστη. Και στις ΗΠΑ και στους αντιμερκελιστές στην ΕΕ.

Τόσο θλιβεροί... 

«Από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών προκύπτουν και δύο αστερίσκοι, το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή. Δεν είναι, βεβαίως, συγκρίσιμα μεγέθη ένα ιστορικό κόμμα, όπως το ΚΚΕ, με ένα νεοναζιστικό μόρφωμα, όπως η Χρυσή Αυγή. 

Η ηγεσία του ΚΚΕ, αγνοώντας την ιστορικότητα της συγκυρίας, ακολουθεί μια αντι-ΣΥΡΙΖΑ γραμμή ενός περίκλειστου κάστρου. Η γραμμή αυτή είναι το λιγότερο ιστορικός αναχρονισμός. Το νεοναζιστικό αγκάθι υπάρχει κίνδυνος να γίνει απόστημα αν δεν αντιμετωπιστεί με πολιτικούς και ιδεολογικούς όρους» («Αυγή», 26/5/2014).

Από τη θεωρία των «άκρων» στη θεωρία των «αστερίσκων»; 

Στο ίδιο τσουβάλι λοιπόν ΚΚΕ και ΧΑ,  παρά τη σημείωση για ξεκάρφωμα ότι δεν είναι συγκρίσιμα μεγέθη! Τόσο θλιβεροί!

Από τη στήλη  "Από...μέρα   σε...μέρα"  του Ριζοσπάστη.