"Το μέλλον του κόσμου είναι η λαϊκή εξουσία, ο σοσιαλισμός"

Υποχρεωμένη να υπερασπιστεί τη διαιώνιση του καπιταλισμού, η αστική οικονομική σκέψη, απορρίπτει τους βασικούς νόμους του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Επόμενα δεν γίνεται να δεχτεί, ότι οι αντιφάσεις και οι αντιθέσεις του καπιταλισμού - που γεννιούνται και αναπτύσσονται στη διαδικασία της καπιταλιστικής παραγωγής - όταν οξυνθούν, εξαιτίας της συνεχούς επαναστατικής βελτίωσης της παραγωγικότητας, (η επιστημονικοτεχνική επανάσταση σήμανε τη ριζικά ποιοτική μεταμόρφωση των παραγωγικών δυνάμεων, με βάση την μετατροπή της επιστήμης σε άμεση παραγωγική δύναμη, σε βασικό παράγοντα της κοινωνικής παραγωγής) έχουν σαν συνέπεια, τη διαρκώς αυξανόμενη συσσώρευση κερδών και κεφαλαίων (υπερσυσσώρευση) , που κάνουν αδύνατη τη διευρυμένη αναπαραγωγή του κοινωνικού κεφαλαίου και οδηγούν, βίαια, στο ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης.

Έτσι οι αστοί οικονομολόγοι, προσπαθούν να μας πείσουν ότι η οικονομική κρίση, δεν είναι τίποτ' άλλο, παρά ένα τυχαίο γεγονός, το οποίο θα μπορούσε να αποτραπεί, αν είχαν προηγηθεί κατάλληλοι χειρισμοί από την πλευρά αυτών που ασκούν την οικονομική διαχείριση. Αυτό και μόνο το γεγονός καταδεικνύει την κρίση της αστικής οικονομικής σκέψης, τις αντιεπιστημονικές της ερμηνείες και προσεγγίσεις. Τα αστικά κόμματα και οι πολιτικές δυνάμεις που εκπροσωπούν την τάξη των εκμεταλλευτών, μη μπορώντας να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα που επιβάλουν οι ίδιοι οι νόμοι του καπιταλιστικού συστήματος, καταφεύγουν σε ελιγμούς, άλλοτε προσπαθώντας να τρομοκρατήσουν το λαό, να του καλλιεργήσουν ανύπαρκτες ελπίδες, να τον αποπροσανατολίσουν, βαφτίζοντας την καπιταλιστική κρίση, άλλοτε κρίση "εξ αιτίας της απληστίας των αετονύχηδων", άλλοτε «κρίση χρέους», άλλοτε κρίση του «καζινοκαπιταλισμού» και πάει λέγοντας.

Τελευταία, απ' όλα αυτά τα ψευτοεπιχειρήματα, εκείνο που φαίνεται να βρίσκει ανταπόκριση μέσα στο λαό, γιατί στοχεύει κατευθείαν στο ένστικτο αυτοσυντήρησης του ανθρώπου, είναι ο ισχυρισμός της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και των βιομηχάνων, ότι δεν υπάρχει άλλη πρόταση διεξόδου από την κρίση. «Θέλω να ξέρετε πως από μένα θα ακούτε μόνο τη γλώσσα της αλήθειας», (“λεφτά υπάρχουν”, “δεν θα πάρουμε άλλα μέτρα” κλπ) είπε, ανάμεσα στ' άλλα, ο πρωθυπουργός στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ. «Όσοι μας κάνουν εύκολη κριτική για το μηχανισμό στήριξης ας μας πουν την εναλλακτική τους πρόταση. Ευθαρσώς. Διότι μία ήταν η εναλλακτική πρόταση: Η εναλλακτική θα 'ταν η φτώχεια και η μιζέρια. Οι μαζικές απολύσεις από ΔΕΚΟ και Δημόσιο. Η πιθανή μας έξοδος από το ευρώ. Κλειστές οι τράπεζες, χρεοκοπημένες οι εταιρείες». Τι μας λέει; Ή θα ζήσετε μέσα στη φτώχια και στην εξαθλίωση ή θα ζήσετε μέσα σε πιο μεγάλη φτώχια και εξαθλίωση!! Καταπληκτικά αποστομωτικός ο πρωθυπουργός. Δεν είναι μόνο το ότι ο πρωθυπουργός της χώρας, απειλή το λαό με περισσότερη φτώχια, από αυτή που βιώνει εξ αιτίας της πολιτικής του, αλλά κυρίως, ότι πίσω από τις απειλές, η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό προσπαθούν να κρύψουν την πραγματική πρόταση διεξόδου από την κρίση. Την πραγματική διέξοδο από την κρίση, που καθαρά και ξάστερα, χωρίς μα και μου, προτείνει στο λαό το ΚΚΕ. Είναι τα αδιέξοδα των δικών τους επιδιώξεων, που τους επιβάλουν την "διαπίστωση", ότι δεν υπάρχουν άλλες προτάσεις εκτός από τη δική τους. Εννοώντας βεβαίως, προτάσεις, στα όρια του δικού τους ιστορικά ξεπερασμένου οικονομικού και κοινωνικού συστήματος. Ταυτίζοντας, έτσι, απολύτως αυθαίρετα τα συμφέροντα των τραπεζοβιομηχάνων μ' αυτά των εργαζόμενων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Όλα αυτά έχουν τη "λογική" τους εξήγηση. Πως είναι δυνατό, να δεχτούν τα αρπαχτικά του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου, ότι υπάρχει πρόταση διεξόδου από την κρίση, όταν, γνωρίζουν πολύ καλά, ότι αυτή στρέφεται αντικειμενικά ενάντια στα συμφέροντα τους. Δηλαδή, ενάντια στην κυριαρχία της πλουτοκρατίας και των αντιπροσώπων της.

Αυτό είναι που σε τελική ανάλυση τρομάζει τους αστούς και τα κόμματά τους. Η κρίση δείχνει αντικειμενικά τα όρια του καπιταλισμού. Η πρόταση του ΚΚΕ δείχνει την πραγματική διέξοδο από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων. Γι' αυτό την πολεμούν, δείχνουν να την αγνοούν, και όταν γίνεται φανερή η υποκρισία τους, προσπαθούν να την συκοφαντήσουν.

Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό από τους εργαζόμενους, είναι ότι ο καπιταλισμός έχει μπει προ πολλού στο δρόμο που δεν έχει γυρισμό. Με αυτήν την έννοια είναι υπερώριμες πλέον οι συνθήκες για την ιστορική του αντικατάσταση. Το μέλλον του κόσμου είναι η λαϊκή εξουσία, ο σοσιαλισμός.