"Η κρίση, τα μέτρα, η διέξοδος" *

"Ο καπιταλισμός είναι ένα γηραλέο τέρας
που επιβιώνει σκοτώνοντας"

Με τις διαδοχικές ομιλίες στο Υπουργικό Συμβούλιο, την Κοινοβουλευτική Ομάδα και το Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου, στην ουσία εξήγγειλε, παρουσιάζοντας τους στόχους του «Μεσοπρόθεσμου Δημοσιονομικού Προγράμματος», την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επέλασης, με νέα μέτρα που αφορούν την περίοδο 2011-2015. Οι διαδοχικές ομιλίες του Γ. Παπανδρέου (στο Υπουργικό Συμβούλιο, εγκρίθηκε το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα) ήρθαν να επιβεβαιώσουν ότι ο πόλεμος που έχει κηρύξει η κυβέρνηση στον ελληνικό λαό δεν έχει ημερομηνία λήξης. «Συγκεκριμένη ημερομηνία εξόδου της χώρας από την κρίση δεν υπάρχει», διαμήνυσε ο πρωθυπουργός στον λαό, απευθυνόμενος στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.

"Η κρίση, τα μέτρα, η διέξοδος"

Ορισμένα μόνο από τα μέτρα, όπως έχουν διαρρεύσει, είναι: Νέα μείωση των μισθών και απολύσεις στο Δημόσιο. Χτύπημα των επικουρικών ταμείων και των ΒΑΕ στην Ασφάλιση. Περικοπή ή μερική κατάργηση των 980 φορολογικών απαλλαγών (ιατρικές δαπάνες, ενοίκια, δίδακτρα, τόκοι στεγαστικού δανείου κλπ.). Περικοπές κοινωνικών και προνοιακών επιδομάτων, όπως επιδόματα ανεργίας, ΕΚΑΣ, επιδόματα πολυτέκνων και ΑμΕΑ, μέσω και της σύνδεσής τους με εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια, που σημαίνει άγριο τσεκούρι και πιο μαζική εξαθλίωση. Ένταξη στον ανώτατο συντελεστή, 23%, του ΦΠΑ σε δεκάδες είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Ταυτόχρονα θα ανακοινώσουν τις ιδιωτικοποιήσεις - μαμούθ των 50 δισ. ευρώ (αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας το έχουν βαφτίσει) ως ένα δήθεν μέτρο συμβολής στην αποπληρωμή των χρεών.

Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω; Δημιουργία ακόμη πιο ευνοϊκών συνθηκών δράσης του κεφαλαίου, στα πλαίσια αντιμετώπισης της κρίσης. Φαινομενικά παρουσιάζονται ως μέτρα που απαλλάσσουν από έξοδα το κράτος για να μειώνει τα ελλείμματα, να έχει κρατικά έσοδα για να διευκολύνεται στην αποπληρωμή του χρέους. Όπως και με τις ιδιωτικοποιήσεις θα εισπράξει το κράτος, για να αποπληρώνει το χρέος. Αλλά αυτή είναι η μισή και γι αυτό η παραπλανητική αλήθεια. Γιατί όλα τα παραπάνω μέτρα, οι αναδιαρθρώσεις, μειώνουν ακόμη πιο δραστικά την τιμή της εργατικής δύναμης. Αυξάνουν το βαθμό εκμετάλλευσης. Δίνουν ανάσα στους επιχειρηματίες, τώρα στην κρίση, και στρώνουν έδαφος για άκρατη κερδοφορία μετά το ξεπέρασμά της. Από τις περικοπές στην Ασφάλιση, την κατάργηση των ΒΑΕ και κάποιων επιδομάτων απαλλάσσονται οι επιχειρηματίες. Η κατάργηση φοροελαφρύνσεων, που σημαίνει φοροληστεία του λαού, συνοδεύεται από τις τεράστιες φοροελαφρύνσεις του κεφαλαίου που προηγήθηκαν. Από την αύξηση του ΦΠΑ, οι επιχειρηματίες δεν πληρώνουν δεκάρα τσακιστή, τα πληρώνει όλα ο λαός. Από τις περικοπές των λεγόμενων κοινωνικών επιδομάτων τσακίζονται τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα. Τι πάει να πει περιουσιακά κριτήρια; Ένας άνεργος που έχει ένα διαμερισματάκι για την οικογένειά του, κόβοντάς του το επίδομα πώς θα ζει; Θα ρευστοποιεί κομμάτι - κομμάτι το διαμερισματάκι;

Οι ιδιωτικοποιήσεις δε γίνονται για την αποπληρωμή του χρέους. Θα ιδιωτικοποιηθεί ότι έχει απομείνει σε κρατική ιδιοκτησία από επιχειρήσεις και μάλιστα στρατηγικής σημασίας, όπως ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ, άλλες πρώην ΔΕΚΟ, βεβαίως και δημόσια γη κλπ. Οι ιδιωτικοποιήσεις γίνονται για να βρουν διέξοδο τα αδιάθετα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια (κρίση υπερσυσσώρευσης υπάρχει) για επενδύσεις και μάλιστα οι ιδιωτικοποιήσεις (αγορά φτηνή για το κεφάλαιο), μαζί με τις αναδιαρθρώσεις (φτηνότατοι εργαζόμενοι), αποτελούν το καλύτερο πεδίο για το κεφάλαιο και την κερδοφορία του. Όλα επομένως γίνονται προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κρίση σε όφελος του κεφαλαίου, πτωχεύοντας το λαό. Το «άλλο μείγμα πολιτικής» που προβάλλει η ΝΔ κάνοντας τάχα φιλολαϊκή - αντιμνημονιακή αντιπολίτευση, ο «σωστός τρόπος εφαρμογής του μνημονίου» του ΛΑ.Ο.Σ. δεν αμφισβητούν την αναγκαιότητα ενίσχυσης του κεφαλαίου. Και οι δύο επίσης είναι υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων... Η αντιμετώπιση του «νόμιμου χρέους» και όχι του παράνομου, που ζητά ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, είναι δήθεν λιγότερο επώδυνη για το λαό διέξοδος. Αλλά είναι λογική στην ίδια ρότα. Η αναδιανομή που συνοδεύει την πρότασή του είναι ουτοπία. Το κεφάλαιο δε μοιράζεται τα κέρδη του...

*Ριζοσπάστης, 13 Απριλίου 2011