παιδική ζωγραφιάΈνα μέρος της αστικής τάξης θέλει να εξωραΐσει τις κοινωνικές ασχήμιες, για να διασφαλίσει την διατήρηση της αστικής κοινωνίας. «Σ΄ αυτή την κατηγορία ανήκουν: οικονομολόγοι, φιλάνθρωποι, ανθρωπιστές, άνθρωποι που ασχολούνται με την βελτίωση της κατάστασης των εργαζόμενων τάξεων, οργανωτές αγαθοεργιών, προστάτες των ζώων, ιδρυτές ΜΚΟ, υπέρ της μετριοπάθειας, οι πιο παρδαλοί ψευτομεταρρυθμιστές. Και αυτό τον αστικό σοσιαλισμό έφτασαν να τον..» ..συμπυκνώσουν και να τον “εκφράσουν” και πολιτικά μέσα από κομματικό σχηματισμό. Για παράδειγμα, στην Ελλάδα, μέσα από το ΠΑΣΟΚ. «Οι σοσιαλιστές αστοί θέλουν τις συνθήκες ζωής της σύγχρονης κοινωνίας χωρίς τους αγώνες και του κινδύνους που απορρέουν αναγκαστικά απ΄ αυτήν. Θέλουν τη σημερινή κοινωνία, αλλά αφού της αφαιρεθούν τα στοιχεία που την επαναστατικοποιούν και τη διαλύουν. Θέλουν την αστική τάξη χωρίς το προλεταριάτο. Η αστική τάξη, φυσικά, φαντάζεται τον κόσμο όπου κυριαρχεί σαν τον καλύτερο κόσμο…. Μία δεύτερη, λιγότερο συστηματική, αλλά πιο πρακτική μορφή αυτού του σοσιαλισμού, δοκίμασε να αποτρέψει την εργατική τάξη από κάθε επαναστατικό κίνημα, αποδείχνοντας ότι δεν μπορεί να την ωφελήσει αυτή ή εκείνη η πολιτική αλλαγή, αλλά μονάχα μια αλλαγή των υλικών συνθηκών ζωής, των οικονομικών σχέσεων. Αλλά ο σοσιαλισμός αυτός, με την αλλαγή των υλικών συνθηκών ζωής δεν εννοεί καθόλου την κατάργηση των αστικών σχέσεων παραγωγής, που μπορεί να γίνει με επαναστατικό τρόπο, αλλά διοικητικές βελτιώσεις που πραγματοποιούνται πάνω στο έδαφος αυτών των σχέσεων παραγωγής και επομένως δεν θα αλλάξει τίποτα στη σχέση του κεφαλαίου και της μισθωτής εργασίας, αλλά στην καλύτερη περίπτωση θα μειώσει για την αστική τάξη τα έξοδα της κυριαρχίας της και θα απλοποιήσει τον κρατικό της προϋπολογισμό. Την πιο ταιριαστή έκφραση ο αστικός σοσιαλισμός την αποκτάει τότε μονάχα, όταν καταντάει ένα απλό ρητορικό σχήμα».*
Παραφράζοντας το αυθεντικό κείμενο, για να έλθουμε στο σήμερα, οι αστοί σοσιαλιστές μας, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνησή του, ισχυρίζονται και απαιτούν με κάθε τρόπο να πιστέψουμε ότι: ο νέος κρατικός προϋπολογισμός της κυβέρνησής τους, συντάχθηκε και ψηφίστηκε, προς όφελος της τάξης των εργαζομένων! Οι μειώσεις μισθών, συντάξεων και επιδομάτων; Προς όφελος της τάξης των εργαζομένων!! Κι αν οδηγεί σε νέες μαζικές απολύσεις και στην ανεργία πολλές ακόμη χιλιάδες εργαζομένων; Κι αυτό γίνεται προς όφελος της τάξης των εργαζομένων!! Κι αν σαν μαέστρος “ενορχηστρώνει” τις φορολογικές αυξήσεις με αυτές των καταναλωτικών προϊόντων και στις ήδη υποβαθμισμένες υπηρεσίες (Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια); Κι αν παραδίνει στο μεγάλο κεφάλαιο τη γη, τις παραλίες, τα δάση, τις κρατικές επιχειρήσεις, αυξάνει τις φοροαπαλλαγές, τα προνόμια και τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου; Εσείς οι εργαζόμενοι μην ανησυχείτε, προς όφελος της τάξης σας, παίζει η καπιταλιστική μας ορχήστρα. « Ο σοσιαλισμός της αστικής τάξης είναι ακριβώς ο ισχυρισμός ότι οι αστοί είναι αστοί προς όφελος της εργαζόμενης τάξης.»*
Η τάξη των εργαζομένων γνωρίζει πολύ καλά, παρότι αυτό δεν έχει εμφανιστεί ακόμη στην πράξη σε όλη του την έκταση, ότι οι αστοί σοσιαλιστές μας, το ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση και οι “σύμμαχοί” της, λένε ψέματα. Η κυβέρνηση λέει ψέματα, ότι ο λαός εγκρίνει την πολιτική της. Λέει ψέματα, ότι τελειώνουν οι θυσίες. Η εχθρικά αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης δεν θα έχει τέλος, όσο το κεφάλαιο παραμένει στο απυρόβλητο, όσο καθυστερεί η οργανωμένη συσπείρωση και δράση του λαού, όσο δεν δυναμώνει η λαϊκή αντίσταση. Οι εργαζόμενοι είναι ανάγκη να κατανοήσουν ότι δεν έχουν καμία σχέση με τις αιτίες της κρίσης, αντίθετα είναι οι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου και μόνο, πλούτο που τον καρπώνονται μια χούφτα αγύρτες και σφετεριστές, και ότι αυτή η καταλήστευσή τους και οι θυσίες τους δεν θα έχουν τέλος όσο θα διατηρείται η εξουσία της κεφαλαιοκρατικής αγυρτείας και εκμετάλλευσης. Ο εργαζόμενος λαός, οι άνεργοι, οι νέοι, δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας που παράγει τα πάντα με τα χέρια και το μυαλό και που πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, επειδή έτσι προστάζει η οικονομία και η εξουσία των μονοπωλίων, είναι δυνατό να αλλάξουν αυτή την κατάσταση, αρκεί το δίκιο τους και η δύναμή τους οργανωμένα και στοχευμένα να χτυπάει τις πραγματικές αιτίες και όχι τα είδωλά τους, που προβάλλουν «φωτίζοντάς» τα, οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου, τα αστικά ΜΜΕ και οι συνάδοντες οπορτουνιστές.
Γιαυτό στο χάραμα του καινούργιου χρόνου και κόντρα στις επιδιώξεις, των απανταχού τοκογλύφων και εκμεταλλευτών για την έκβαση της κρίσης, ας κρατήσουμε, κερί αναμμένο, τα λόγια του ποιητή: “το ζήτημα δεν είναι να είσαι αιχμάλωτος, το να μη παραδίνεσαι ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ” και να δεσμευτούμε ότι θα κάνουμε αυτό που πρέπει για να δρομολογηθεί, αντίθετα με τα σχέδιά τους, η χρεοκοπία της πλουτοκρατίας και όχι του λαού.
“Καμία θυσία για την πλουτοκρατία – ανατροπή και λαϊκή εξουσία”
* ΜΑΡΞ - ΕΝΓΚΕΛΣ: Μανιφέστο του ΚΚ
Απεργία 10 Φεβρουαρίου 2011 - Δυναμώνει ο απεργιακός ποταμός
Για την ακρίβεια που φουντώνει και τη λαϊκή απάντηση
Κραυγές και συκοφαντία για να σκεπαστεί η αλήθεια
Crousma,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρα και καλή χρονιά!
Συνέχισε με αναρτήσεις σαν τη σημερινή!
Συμφωνώντας στα περισσότερα που βάζεις απλά να σχολιασωω επι του τίτλου, ότι αυτό που λες για τους αστούς είναι πρακτικα (και επιστημονικά) αδύνατο να επιτευχθεί. Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας με την ταμπέλα κρίση και την αναδιανομή πλούτου που έχουν βάλει μπροστά θα έχει σαν κατάληξη την αύξηση αριθμητικά της εργατικής τάξης και την διόγκωση του πλούτου σε λιγότερα χέρια. Τα μεσαία στρώματα ή θα διαλυθούν ή θα προλεταριοποιηθούν βίαια σε αυτή την ρότα που έχουν χαράξει οι αστοί.
Το μεγάλο ζητούμενο είναι η εργατική τάξη σε όσο μεγαλύτερα κομμάτια γίνεται, να αποκτήσει και ταξική συνείδηση για να δώσει αγώνες με προοπτική νίκης. Αλλιώς όσο και να διαπιστώνουμε ότι είναι πολλοί οι προλετάριοι γύρω μας, δεν μετουσιώνει τις αναλύσεις μας σε υλική δύναμη ανατροπής.
Αυτά και πάλι καλή χρονιά και καλή συνέχεια!
Φίλε Pavlosk γεια σου και καλή χρονιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι όπως τα λες, αλλά θα σου έλεγα σε τελευταία ανάλυση. Αυτή είναι η "φυσική" εξέλιξη, το προτσές, δηλαδή μια ανάπτυξη παρμένη στο σύνολο των πραγματικών όρων της, που θα λέγαμε, της καπιταλιστικής κοινωνίας. Ο τίτλος της ανάρτησης είναι συντόμευση των λόγων του Μαρξ, ο οποίος προφανώς ειρωνεύεται τους "ευσεβείς πόθους" των αστών σοσιαλιστών - αν το καλοσκεφτείς, είναι σα να μην έχει αλλάξει τίποτα στο ιδεολογικό επίπεδο, απλώς έχουν αυξηθεί οι αστοί "ρήτορες" και έχουν ελαττωθεί οι λαϊκοί αγκιτάτορες - και με το δίκιο του.
"Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας με την ταμπέλα κρίση.." που αναφέρεις αφήνει την εντύπωση ότι θεωρείς την κρίση ως κατασκευασμένη από την αστική τάξη, προκειμένου να πιέσει την εργατική τάξη και να την υποχρεώσει σε υποχώρηση. Νομίζω ότι κάτι έχουμε πει παλαιότερα για αυτή την περίπτωση.
Προσωπικά πιστεύω ότι η κρίση που βιώνουμε είναι αυτό που λέμε βαθειά, ίσως η τελευταία του καπιταλισμού. Έχω γράψει την άποψή μου σε πρόσφατη ανάρτηση. Η κρίση και το ξέρεις είναι νομοτελειακή. Οι καπιταλιστές το ξέρουν πολύ καλά, γιαυτό χτυπιούνται σαν το χταπόδι. Από αυτή την κρίση δεν θα μπορέσουν να δραπετεύσουν. Με την τελευταία σου παράγραφο συμφωνώ απόλυτα. Ίσως, επειδή ο αγώνας θα είναι μακρύς, επίπονος, με εντάσεις, συγκρούσεις και θυσίες, θα χρειαστεί ακόμα λίγη πίστωση χρόνου από την μια, αλλά συγχρόνως για τους παρά πάνω λόγους, πολύ καλή προετοιμασία, και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με αποφασιστική και δυνατή παρέμβαση σε όλα τα επίπεδα της ταξικής πάλης των πρωτοπόρων τμημάτων της εργατικής τάξης, από την άλλη. Όλες μας τις δυνάμεις για τον σκοπό αυτό. Την οργάνωση της ταξικής πάλης.
Φίλε μου σου εύχομαι το καλύτερο. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.
Φίλε Crousma,
ΑπάντησηΔιαγραφήαναφέρεις ότι κατα τη γνώμη σου βιώνουμε την τελευταία κρίση του καπιταλισμού. Μπορείς να εξηγήσεις περίπου τι εννοείς; Μήπως ότι ο καπιταλισμός δεν θα καταφέρει να την ξεπεράσει παρα μόνο με την αυτοκαταστροφή του με απίστευτη βαρβαρότητα (μοναδική ίσως στην ιστορία της ανθρωποτητας) ή ότι χαράζει αναπόφευκτα η αυγή του κομμουνισμού; Ή κάτι άλλο;
Με ενδιαφέρει η άποψη σου γενικά πως αντιλαμβάνεσαι τη συγκυρία. Είμαι της άποψης ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ιστορικές αλλαγές μοναδικές. Οι τεκτονικές πλάκες του συστήματος μετακινούνται σε φοβερές συγκρουσεις, αλλά το τι θα γίνει στο τέλος είναι μεγάλη συζητηση...
Καλησπέρα και καλή χρονιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεγονός είναι, ότι το κεφάλαιο έχοντας εκσυγχρονίσει τα μέσα παραγωγής,μηχανήματα και εργατικό δυναμικό,
είτε με την αυτοματοποίηση των μηχανημάτων, αλλά και με την εξειδίκευση των εργαζομένων, επιτυγχάνει υψηλότερη αποδοτικότητα και μεγαλύτερη παραγωγικότητα.
Στην προσπάθειά τους για υψηλότερη κερδοφορία, το εισόδημα των εργαζομένων συρρικνώνεται και η καταναλωτική τους δύναμη μειώνεται σταδιακά, με αποτέλεσμα την αδυναμία κατανάλωσης, των ίδιων των προϊόντων της παραγωγής τους.
Υπερπαραγωγή λοιπόν.
Διέξοδος για το κεφάλαιο, η καταστροφή των μέσων παραγωγής.
Έχει δίκιο ο Παύλος όταν λέει ότι μεγάλα τμήματα της μεσαίας τάξης. βίαια θα προλεταριοποιηθούν.
Οι συνθήκες όμως αυτές, θα βαρύνουν τα δημόσια ταμεία, (όσα απομείνουν), πράγμα που θα σημάνει την ανάγκη συντήρησης από αυτά, μιας μεγάλης μερίδας προλετάριων που θα πρέπει να συντηρηθούν όντας έξω από την παραγωγική διαδικασία και φυσικά παύουν να είναι αντικείμενα εκμετάλλευσης και παραγωγής υπεραξίας και άρα άχρηστα για τους καπιταλιστές.
Αυτή είναι η βασική αντίθεση του καπιταλιστικού συστήματος,που κάνει αναπόφευκτο το τέλος του, σε συνδιασμό βέβαια με τις λαϊκές δυνάμεις και τις μεθόδους αντίστασης και αντεπίθεσης που θα αναπτύξουν.
Και θα έρθω να συμφωνήσω με τον φίλο Crousma, ότι η διατύπωση του Παύλου σχετικά με την κρίση αφήνει περιθώρια παρερμηνείας για τον χαρακτήρα της.
Η κρίση, και εγω με την σειρά μου, θεωρώ ότι είναι η δομική,είναι η τελική κρίση του Καπιταλισμού.Νομοτελειακή και αδιέξοδη για τους λόγους που περιέγραψα πιο πάνω.
Αυτό που μένει σε όλους εμάς, είναι να συμβάλουμε ώστε να μετουσιώσουμε το ταξικό ένστικτο της εργατικής τάξης, σε ταξική συνείδηση.
Είναι η πάλη ενάντια σε εύκολες αποπροσανατολιστικές λύσεις που προτείνονται και, που δεν θίγουν την ουσία του συστήματος παραμένοντας στα πλαίσια της "ορθής διαχείρισης του"
Είναι ο αγώνας για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος και την λαϊκή εξουσία της εργατικής τάξης.
Και θα επιμείνω δεν υπάρχουν άλλες επιλογές.
N'αρχίσω από το τέλος του σχόλιού σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το τι θα γίνει στο τέλος, αυτή τη στιγμή δεν έχει νόημα καμία συζήτηση, γιατί καταλαβαίνεις ότι η κατάληξη μιας τέτοιας συζήτησης μπορεί να μας προσφέρει θεαματικά σενάρια επιστημονικής φαντασίας και τίποτε άλλο. Μια σημείωση. Όταν καταπιανόμαστε με τέτοια ζητήματα, το γνωρίζεις, πρέπει πάντα να έχουμε στο νου τον καθοριστικό ρόλο που έχει στις εξελίξεις η πάλη των τάξεων. Αν δεν σου κάνει κόπο ρίξε μια ματιά στις αναρτήσεις που σου επισυνάπτω στο σχόλιο και αν έχεις ακόμη απορίες, ξέρεις ότι είναι χαρά μου να συζητώ μαζί σου.
http://crousma.blogspot.com/2010/09/blog-post.html
http://crousma.blogspot.com/2010/09/blog-post_05.html
Επανέρχομαι, διορθώνοντας(αν και δεν το εννοούσα) για τα περι κρίσης. Ο καπιταλισμός όντως βρίσκεται σε κρίση και απεγνωσμένα ψάχνει διεξόδους να την εκτονώσει. Άρα ναι δεν είναι δικαιολογία η κρίση, υπάρχει και είναι αφετηρία των όσων διαδραματίζονται ακόμα και σε χώρες που φαινομενικά δεν έχουν πρόβλημα κακοδιαχείρησης (όπως π.χ. η ελλάδα), αλλά ο καπιταλισμός τους είναι υποδειγματικός. Σήμερα έμαθα π.χ. ότι ακόμα και η Δανία συζητά διάφορα θέματα στο συνταξιοδοτικό της, ενώ παρόποιες καταστάσεις έχουν αρχίσει και διαδραματίζονται και στην Κύπρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μεγάλο ζητούμενο είναι το εαν τελικά θα ξεπεραστεί(;) εις βάρος της εργατικής τάξης με βίαιες περικοπές των δικαιωμάτων και κατακτήσεων της ε.τ. του τελευταίου αιώνα ή θα ξεπεραστεί με την αλλαγή συσχετισμών και με την εμφάνιση επαναστατικών γεγονότων από την άλλη μπάντα.
Τέλος, για την νομοτελειακή και αδιέξοδη φύση της κρίσης κρατάω μικρό καλάθι. Σίγουρα θα κλονίσει συθέμελα(και ήδη αυτό συμβαίνει) το σύστημα. Αλλά υπάρχει κάποια ανάλυση (επίκαιρη, μαρξιστικη και σύγχρονη εννοώ) η οποία να αποκλίει το ξεπέρασμα της κρίσης ή έστω μια ισορροπία τρόμου μερικών δεκαετιών, όπου στο μεταξύ θα έχει καταδυναστευτεί η εργατική τάξη(αν δεν έχει σφαγιαστεί σε ενδεχόμενους ιμπεριαλιστικούς πολέμους);
Ιδέες ρίχνω προς συζήτηση...
Αγαπητή Β.Β. Καλή χρονιά, και καλή δύναμη. Aν και μπορώ να βεβαιώσω ότι δεν σου λείπει. Συμφωνώ με όσα λες, και με το "γράμμα και με το πνεύμα" του σχόλιού σου. Και μπορεί να φαινόμαστε ή και να γινόμαστε κουραστικοί επαναλαμβάνοντας επίμονα το ότι "Αυτό που μένει σε όλους εμάς, είναι να συμβάλουμε ώστε να μετουσιωθεί το ταξικό ένστικτο της εργατικής τάξης, σε ταξική συνείδηση", αλλά δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Ο λαός ή θα επαναστατικοποιηθεί ή θα δεχτεί τις συνέπειες της "ουδετερότητάς" του. Έχει τέτοια πολυτέλεια σήμερα, να παριστάνει τον "καλό και νομοταγή πολίτη", μη τυχόν και δυσκολέψει την πέψη της αστικής τάξης; That is the question.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε χαιρετώ
Φίλε Pavlosk γεια σου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είπα ότι "βιώνουμε την τελευταία κρίση του καπιταλισμού" αλλά ότι μπορεί να είναι "...ίσως η τελευταία (κρίση) του καπιταλισμού". Και αυτό γιατί η σημερινή κρίση που βιώνουμε είναι ένα φαινόμενο, που είναι ανάγκη να αναλυθεί επιστημονικά στη βάση της μαρξιστικής θεωρίας, ώστε, με την όσο το δυνατόν υψηλότερη διορατικότητα να οργανωθεί η αντιμετώπιση του, από τις επικεφαλής πρωτοπόρες δυνάμεις της εργατικής τάξης - εννοείται και σε παγκόσμιο επίπεδο - ώστε να γίνει δυνατή η αποφυγή, αυτού που απεύχεσαι κι εσύ, (αν δεν έχει σφαγιαστεί σε ενδεχόμενους ιμπεριαλιστικούς πολέμους) όπως και όλοι οι λογικά σκεπτόμενοι άνθρωποι. Από θεωρητική άποψη, που βεβαιώνεται όμως από τη ζωή και σήμερα περισσότερο πειστικά από κάθε άλλη φορά, ο καπιταλισμός είναι ένα κοινωνικό οικονομικό σύστημα, ιστορικά ξεπερασμένο. "...Η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνικής εργασίας είναι το ιστορικό καθήκον και η δικαίωση του κεφαλαίου...Πράγματι..Εδώ φανερώνεται με καθαρά οικονομικό τρόπο... από την σκοπιά της ίδιας της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής, το όριό της, η σχετικότητά της, ότι δεν είναι ένας απόλυτος τρόπος παραγωγής, αλλά μόνο ένα παροδικό, ιστορικό φαινόμενο, που αντιστοιχεί σε μιαν ορισμένη, χρονικά περιορισμένη εποχή ανάπτυξης των υλικών όρων παραγωγής" (Kαρλ Μαρξ "Το Κεφάλαιο" τόμος ΙΙΙ, σελ. 328). Έτσι περιγράφει ο Μαρξ την ιστορική αρχή και τέλος του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Όταν όμως ο Μαρξ περιέγραφε επιστημονικά την καπιταλιστική πραγματικότητα, δεν ήταν δυνατόν από τα πράγματα, να φανταστεί τις απίστευτες δυνάμεις καταστροφής που θα δημιουργούσε η ανθρωπότητα κάτω από την κυριαρχία των καπιταλιστών. Και αυτή η πραγματικότητα ρίχνει βαριά την σκιά της, έτσι που να μη σ' αφήνει να δεις "καθαρά", ώστε να προβλέψεις ανάλογα τις εξελίξεις. Αλλά αν ξεφύγουμε από αυτή την πιθανότητα, τότε μην έχεις καμία αμφιβολία ότι το επόμενο βήμα είναι ο σοσιαλισμός, η πορεία δηλαδή προς τον κομμουνισμό. Γιατί ο κομμουνισμός είναι κοινωνική και ιστορική, σε τελευταία ανάλυση, αναγκαιότητα και όχι η επιθυμία κάποιων μορφωμένων ανθρώπων,για απονομή δικαιοσύνης και ισότητας στους ανθρώπους.
"Αλλά υπάρχει κάποια ανάλυση (επίκαιρη, μαρξιστική και σύγχρονη εννοώ) η οποία να αποκλείει το ξεπέρασμα της κρίσης..." Την πιο επίκαιρη και σύγχρονη αλλά κυρίως επιστημονικά τεκμηριωμένη ανάλυση, που μπορεί να σε οδηγήσει στην κατανόηση του χαρακτήρα της κρίσης, θα την βρεις στο «Κεφάλαιο» του Μαρξ. Εισαγωγικά θα σε διευκόλυνε, αν δεν σου έτυχε να διαβάσεις, αν και σήμερα είναι απαραίτητη μια νέα ανάγνωση και από εκείνους που το είχαν κάνει στο παρελθόν, το «Μισθός, τιμή και κέρδος», «Η κριτική της πολιτικής οικονομίας», και το 24ο κεφάλαιο του Ι τόμου από το «ΚΕΦΑΛΑΙΟ» που αναφέρεται στη «λεγόμενη πρωταρχική συσσώρευση» σελ. 738.
Σε χαιρετώ.
Καλημέρα σας !
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μπω κι εγώ στην όμορφη συζήτησή σας που ξεκίνησε από το πολύ καλό ποστ του Crousma!
Η τωρινή κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, ως κρίση επανεπενδύσεων κερδών που θα φέρουν νέα κέρδη, μπορεί να βρεθεί τρόπος να ξεπεραστεί!
Κάθε κρίση δημιουργεί ρήγματα στο σύστημα, καθώς και ριζοσπαστικοποιεί μεγαλύτερα τμήματα της εργατικής τάξης.
Παλαιότερες κρίσεις ξεπεράστηκαν ΚΑΙ με πολέμους !
Η τωρινή κρίση, φαίνεται, ότι μάλλον θα αγακαλιάσει περισσότερες χώρες απ΄ότι στο παρελθόν.
Επίσης, φαίνεται, ότι υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να μετατραπεί σε κρίση νομισματική. Ήδη γίνονται αναφορές ότι το ευρώ θα φτάσει στην απόλυτη ισοτιμία του με το δολλάριο. Επίσης παίζονται παιγχνίδια με το κινέζικο γουάν !
Οι παραπάνω διαπιστώσεις, οδηγούν τη δική μου σκέψη στο τελικό συμπέρασμα ότι κι αν ακόμα η σημερινή κρίση ξεπεραστεί (μπορεί και όχι) θα αφήσει τόσα πολλά "σημάδια" που μπορούμε πιο ξεκάθαρα να δούμε ότι "εκείνη η μέρα δεν θα αργήσει" !
ΚΑΛΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ !
Φίλε Φάρο, συμφωνώ με όσα λες στο σχόλιό σου και ιδιαίτερα με το "εκείνη η μέρα δεν θα αργήσει".
ΑπάντησηΔιαγραφήΑξίζει να θυμηθούμε τα λόγια του Καρλ Μαρξ, σχετικά με τον τρόπο που τοποθετείσαι στο ζήτημα. "..Κι αν ακόμα μια κοινωνία βρίσκεται στα ίχνη του φυσικού νόμου της κίνησης της...δεν μπορεί ούτε να υπερπηδήσει ούτε να καταργήσει με διατάγματα φυσικές φάσεις της ανάπτυξής της. Μπορεί όμως να συντομεύσει και ν' απαλύνει τους πόνους του τοκετού".
Και για να γίνει αυτό πραγματικότητα, εμείς φίλε μου ξέρουμε πολύ καλά αυτό που χρειάζεται. Οργάνωση και αγώνας μέχρι την γέννα του καινούργιου κόσμου, του σοσιαλιστικού.
Σε χαιρετώ.
Σοσιαλιστές στις ημέρες μας δεν υπάρχουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤους πάτησε το καπιταλιστικό τρένο.
Οσοι βούτηξαν το ταμπελάκι είναι σοσιαληστές.
Πολύ Καλημέρα !
ΑπάντησηΔιαγραφήΟργάνωση κι Αγώνας, σαν αυτόν που θα γίνει σήμερα σε όλα τα διόδια !
Μπας και "απαλύνουμε τους πόνους του τοκετού", μπας και αρχίσει να ξυπνάει κόσμος ...
Θερμους αγωνιστικους χαιρετισμους!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα, Καλή Αγωνιστική Βδομάδα !
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σού Φίλε Crousma!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχουμε να τα πούμε από... πέρυσι, γι'αυτό και εύχομαι πρωτίστως υγεία και καλή και αγωνιστική χρονιά!
Πολύ ποιοτική η κουβέντα που άνοιξες, παραπάνω, με τους καλούς μας φίλους!
Έχεις δίκιο: "η κυβέρνηση και οι “σύμμαχοί” της, λένε ψέματα [...] ότι τελειώνουν οι θυσίες. Η εχθρικά αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης δεν θα έχει τέλος, όσο το κεφάλαιο παραμένει στο απυρόβλητο, όσο καθυστερεί η οργανωμένη συσπείρωση και δράση του λαού, όσο δεν δυναμώνει η λαϊκή αντίσταση."
Προσυπογράφω!
Αυτή η ανάγκη συνειδητοποίησης των μαζών και εγρήγορσής τους είναι πλέον επιτακτική! Και αυτό, αλίμονο το γνωρίζουμε πλέον καλά, είναι σαν διαδικασία και επίπονη (βασανιστική θα έλεγα) και αργόσυρτη... όμως δεν γίνεται αλλιώς! Πρέπει κάποιοι να ξεφύγουν από το δίχτυ που'ναι πιασμένοι. Όλα τα μέσα είναι στην υπηρεσία της αντίδρασης, χρέος μας η αποκάλυψη της αλήθειας (άνθρωπο με άνθρωπο) χωρίς εφησυχασμό. Ακόμα κι όταν η αλήθεια πονάει ένα είναι το χαρακτηριστικό της: ξυπνάει!
Στενεύουν τα περιθώρια και η άρχουσα τάξη περνάει στην αντεπίθεση. Φτάσαμε πλέον στην εποχή που η πολυτέλεια, του να βλέπουμε τους άλλους να υποφέρουν και εμάς να μην μας αγγίζει το κακό, έχει περάσει ανεπιστρεπτί... και έχουμε κουραστεί να επιβεβαιωνόμαστε!
Χρειάζεται ο λαός να ορθώσει το ανάστημά του, ειδάλλως "ουαί τοις ηττημένοις"! Εδώ πρέπει να δούμε και εμείς την τακτική μας και με λενινιστική αυτοκριτική (ουσιαστική και διαλεκτική δουλειά, δηλαδή και διόρθωση λαθών) να προωθούμε τους στρατηγικούς μας στόχους! Και να ξεμπροστιάζουμε συνεχώς την αδικία.
Ανατροπή και λαϊκή εξουσία! Επιτέλους μπαίνει "ωμά" και καθαρά το ζήτημα! Ο ήλιος είναι απέναντι και αν κινήσουμε θα τον προφτάσουμε!
Στα εύκολα είμαι με το λαό, στα δύσκολα είμαι ο λαός! Πάμε μπροστά και καλό βόλι!
Πρώτη απάντηση-στοίχημα οι καθημερινές κινητοποιήσεις, με αποκορύφωμα στις 10 του Φλεβάρη!
"...Και να ξεμπροστιάζουμε συνεχώς την αδικία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνατροπή και λαϊκή εξουσία! Επιτέλους μπαίνει "ωμά" και καθαρά το ζήτημα!..." Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα, αγαπητέ μου φίλε Πορτιάτη, και θα πρόσθετα σε ότι λες, κυρίως, να αποδείχνουμε ότι ο κομμουνισμός δεν είναι μόνο έκφραση ανθρωπισμού και δικαιοσύνης αλλά κοινωνική αναγκαιότητα.
Σου εύχομαι καλή και αγωνιστική χρονιά, με υγεία, δύναμη και αισιοδοξία.
Σωστά το λέτε !
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιτέλους ήρθε η ώρα να μιλάμε ανοιχτά για την ανατροπή του καπιταλισμούς στην Ελλάδα και την εγκαθίδρυση του Σοσιαλισμού - Κομμουνισμού !
Κόντρα στα παπαγαλάκια του συστήματος !
Ίσως πρέπει να δοθεί κεντρική κατεύθυνση σε όλα τα στελέχη όταν βγαίνουν στα κανάλια να το λένε είτε τους ρωτάνε είτε όχι !
Πολύ Καλημέρα !