"Στις 10 Φεβρουαρίου 2011
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ
ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ"


Οι εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος επιβεβαιώνουν με τρόπο απόλυτο την ορθότητα της παρέμβασης με το κάλεσμα των ομοσπονδιών και εργατικών κέντρων του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και του ΠΑΜΕ για πανεργατική πανελλαδική απεργία στις 10 Φλεβάρη, ως απαρχή του νέου κύκλου των απεργιακών εκδηλώσεων της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Οι εργαζόμενοι της χώρας μας, τα λαϊκά στρώματα βρίσκονται αντιμέτωποι με τη χειρότερη, την πιο αντιδραστική κυβέρνηση των τελευταίων 10ετιών, η οποία, επικεφαλής του μετώπου των δυνάμεων του κεφαλαίου, της τρόικας και των άλλων αστικών κομμάτων, χαλκεύει νέα δεσμά για τα λαϊκά στρώματα παράλληλα με τα πρόσθετα προνόμια και διευκολύνσεις που εξασφαλίζει στο ντόπιο και ξένο μεγάλο κεφάλαιο.

Οι εργοδότες, πριν από όλους αυτοί που μέσα στην κρίση απολαμβάνουν αστρονομικών κερδών (π.χ. τραπεζίτες, φαρμακοβιομήχανοι, εφοπλιστές κ.ά.), αξιοποιώντας το νομοθετικό αντεργατικό οπλοστάσιο που η κυβέρνηση ψήφισε, το φόβο και την ανασφάλεια των εργαζομένων, μετατρέπουν τους χώρους δουλειάς σε κάτεργα απαιτώντας να μην ισχύσει τίποτα από τα προηγούμενα δικαιώματα σε μισθούς, ωράρια εργασίας, επιδόματα κ.ά. Σε ανάλογη κατεύθυνση κινείται η κυβέρνηση και για τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα... Είναι ώρα μεγάλης ευθύνης... Δεν πρέπει να χαθεί χρόνος... Όλες οι πρωτοβουλίες των συνδικάτων τις επόμενες ημέρες, είτε αφορούν τις ιδιωτικοποιήσεις των μέσων μαζικής μεταφοράς και τις αυξήσεις των εισιτηρίων, είτε αφορούν το ΙΚΑ και την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών του, είτε αφορούν τον αποχαρακτηρισμό επαγγελμάτων από τα βαρέα και ανθυγιεινά κλπ, πρέπει να δένονται, να αναδείχνουν την αναγκαιότητα της απεργίας και τη μαζική συμμετοχή σε αυτήν. Η απεργία πρέπει και μπορεί να γίνει υπόθεση κάθε εργατικής λαϊκής οικογένειας. Όλων των μελών της. Και του πατέρα και της μητέρας και του παππού και της γιαγιάς και των παιδιών, είτε είναι μαθητές είτε είναι φοιτητές. Πρέπει να γίνει υπόθεση των αυτοαπασχολουμένων, των μικρών και μεσαίων στην πόλη και στο χωριό. Η πολιτική αυτή χτυπά ολόκληρη τη λαϊκή οικογένεια, το σύνολο των μελών της. Μια πολιτική που χτυπά την εργατική τάξη, χτυπά ταυτόχρονα και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Στο ενιαίο αντιδραστικό μέτωπο των δυνάμεων του κεφαλαίου η κοινή δράση και η κοινωνική συμμαχία των εργαζομένων, των αυτοαπασχολουμένων, των μικρών και μεσαίων βιοτεχνών και εμπόρων, των αγροτών, της νεολαίας και των γυναικών είναι και δυνατότητα και ο δρόμος!*

*"Μια δύσκολη αναμέτρηση που μπορεί να κερδηθεί".
"Επίθεση στις συμβάσεις"
"Οι διεφθαρμένοι από τη διαφθορά τους πιάνονται"