Φίλε (να τολμήσω να πω και σύντροφε;) Crousma,χωρίς να θέλω να φανώ απαισιόδοξος (ειδικά μετά τα τελευταία αποτελέσματα του ΚΚΕ), επίτρεψέ μου ορισμένες ερωτήσεις προβληματσιμούς...
Τί έγινε αφού άδειασε η πλατεία;
Ποιός ήταν ο λόγος που τέτοιο πλήθος κόσμου συνόδευσε στην τελευταία του κατοικία τον Γ.Παπανδρέπου (φτου κακά!);
Γιατί συνεχίζεται ακόμη και σήμερα και αποκαλείται ο γέρος της δημοκρατίας;
Πού είναι όλοι αυτοί που γέμιζαν κάποτε πλατείες;
Μήπως να ξηλώναμε τις πλατείες;;; (και τα πεζοδρόμια επίσης;)
Φίλε Μάρκο γεια σου. Όταν τα ενεργούμενα των αμερικάνων κατέλυσαν την αστική Δημοκρατία στην Ελλάδα, ήμουν ένα χρόνο στρατιώτης στην Πάτρα ( Η εικόνα αυτής της όμορφης ελληνικής πόλης μου είναι αξέχαστη, όπως και οι εικόνες των αγαπημένων Πατρινών μου φίλων που έκανα στο στρατό). Στο τονίζω αυτό για να καταλάβεις ότι έζησα εκείνη την εποχή και από τα μέσα. Λοιπόν όποιος δεν έχει βιώματα εκείνης της εποχής δεν είναι εύκολο να καταλάβει «τι έγινε όταν άδειασε η πλατεία». Όποιος δεν έζησε σ’ εκείνη την 7ετία, δεν θα καταλάβει ποτέ τι θα πει «πηχτό σκοτάδι». Όταν «άδειασε η πλατεία» πλημμύρησε η Ελλάδα φως. Αλλά για να γίνει αυτό χρειάστηκε να καούν πρώτα «στην πλατεία» σαν αναστάσιμες λαμπάδες, οι νέοι εκείνης της εποχής στο Πολυτεχνείο και στην Κύπρο. Ο Ελληνικός λαός και η σημερινή νεολαία μας όχι μόνο πρέπει να θυμούνται και να τιμούν τη γενιά εκείνης της εποχής αλλά και να παραδειγματίζονται απ’ αυτήν. Γιαυτό, φίλε Μάρκο, λέω ότι η πρώτη σου ερώτηση είναι ατυχής. Συνεχίζεται…
Α! Γέμισε φώς, αφού άδειασε η πλατεία... Ναι αυτό εννοώ κι εγώ. Μόνο που το φως που εγώ βλέπω, πια, στην Ελλάδα, είναι αυτό των μπουζουκερί, των 4χ4 και των γιγαντοαφισσών. Δεν βλέπω το φως ούτε της Παιδείας, ούτε του Ψωμιού και βέβαια ούτε της Ελευθερίας...
Επομένως αμφιβάλλω αν ήταν ατυχής η πρώτη μου ερώτηση. Πολλώ δε μάλλον, όταν όλα αυτά τα φώτα που εγώ περιγράφω ήταν δημιούργημα της γενιάς που κάποτε γέμιζε πλατείες...
Φίλε Μάρκο, ο Γ. Παπανδρέου ήταν άνθρωπος που εκείνο τον καιρό έγινε σύμβολο της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας (σύγκρουση με το παλάτι κλπ.) Το πλήθος που τον «συνόδευσε στην τελευταία του κατοικία», έδειξε με αυτόν τον τρόπο την αντίθεσή του στα τσιράκια των Αμερικάνων, στη δικτατορία. Αποκαλείται από τους αστούς «Γέρος της Δημοκρατίας» γιατί ήταν ένας ικανός και πιστός εκπρόσωπος τους. Και επειδή μέχρι σήμερα η αστική τάξη είναι η κυρίαρχη τάξη στη χώρα, με αυτό τον χαρακτηρισμό αποτίνει,τρόπον τινά, τιμή σ’ ένα διακεκριμένο εκπρόσωπό της. Φίλε Μάρκο, δεν πρέπει να παρασυρόμαστε από τον μικροαστισμό, δηλ. την κυρίαρχη αστική ιδεολογία που εμφανίζεται με χιλιάδες πονηριές. Ο ταξικός αγώνας, είναι αγώνας επίμονος, ανειρήνευτος, συχνά βίαιος αλλά κυρίως διαχρονικός. Την κοινωνική αλλαγή δεν πρέπει να την καταλαβαίνουμε ως ένα ενσταντανέ, αλλά σαν αυτό που είναι. Δηλαδή σαν μια επαναστατική διαδικασία με τα ζιγκ – ζαγκ, τα πάνω – κάτω, τα μπρος – πίσω, τις υποχωρήσεις, ενίοτε τους συμβιβασμούς κλπ. Για να μη πολυλογούμε, εκείνο που απαιτείται και στη σημερινή συγκυρία είναι η λαϊκή οργάνωση σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας με συγκεκριμένη κατεύθυνση και στόχο. Που δεν μπορεί να είναι άλλος από την ανατροπή του ληστρικού καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος. Η συμβολή μας σ’ αυτό τον σκοπό είναι που μετράει. Σε χαιρετώ
να σου στειλω την λιστα με τους πρακτορες που ηταν στο πολυτεχνειο???????????? εχεις την πανσπουδαστικη Νο 8 ???????????? ΟΤΑΝ ΜΑΘΕΙΣ ΠΟΙΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΠΩΝΥΜΟΥΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΗΣ CIA ΘΑ ΛΙΠΟΘΥΜΗΣΕΙΣ
"Εδώ σωπαίνουν τα πουλιά, σωπαίνουν κι οι καμπάνες
Φίλε (να τολμήσω να πω και σύντροφε;) Crousma,χωρίς να θέλω να φανώ απαισιόδοξος (ειδικά μετά τα τελευταία αποτελέσματα του ΚΚΕ), επίτρεψέ μου ορισμένες ερωτήσεις προβληματσιμούς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί έγινε αφού άδειασε η πλατεία;
Ποιός ήταν ο λόγος που τέτοιο πλήθος κόσμου συνόδευσε στην τελευταία του κατοικία τον Γ.Παπανδρέπου (φτου κακά!);
Γιατί συνεχίζεται ακόμη και σήμερα και αποκαλείται ο γέρος της δημοκρατίας;
Πού είναι όλοι αυτοί που γέμιζαν κάποτε πλατείες;
Μήπως να ξηλώναμε τις πλατείες;;; (και τα πεζοδρόμια επίσης;)
Φίλε Μάρκο γεια σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν τα ενεργούμενα των αμερικάνων κατέλυσαν την αστική Δημοκρατία στην Ελλάδα, ήμουν ένα χρόνο στρατιώτης στην Πάτρα ( Η εικόνα αυτής της όμορφης ελληνικής πόλης μου είναι αξέχαστη, όπως και οι εικόνες των αγαπημένων Πατρινών μου φίλων που έκανα στο στρατό). Στο τονίζω αυτό για να καταλάβεις ότι έζησα εκείνη την εποχή και από τα μέσα. Λοιπόν όποιος δεν έχει βιώματα εκείνης της εποχής δεν είναι εύκολο να καταλάβει «τι έγινε όταν άδειασε η πλατεία». Όποιος δεν έζησε σ’ εκείνη την 7ετία, δεν θα καταλάβει ποτέ τι θα πει «πηχτό σκοτάδι». Όταν «άδειασε η πλατεία» πλημμύρησε η Ελλάδα φως. Αλλά για να γίνει αυτό χρειάστηκε να καούν πρώτα «στην πλατεία» σαν αναστάσιμες λαμπάδες, οι νέοι εκείνης της εποχής στο Πολυτεχνείο και στην Κύπρο. Ο Ελληνικός λαός και η σημερινή νεολαία μας όχι μόνο πρέπει να θυμούνται και να τιμούν τη γενιά εκείνης της εποχής αλλά και να παραδειγματίζονται απ’ αυτήν. Γιαυτό, φίλε Μάρκο, λέω ότι η πρώτη σου ερώτηση είναι ατυχής.
Συνεχίζεται…
Α! Γέμισε φώς, αφού άδειασε η πλατεία... Ναι αυτό εννοώ κι εγώ. Μόνο που το φως που εγώ βλέπω, πια, στην Ελλάδα, είναι αυτό των μπουζουκερί, των 4χ4 και των γιγαντοαφισσών. Δεν βλέπω το φως ούτε της Παιδείας, ούτε του Ψωμιού και βέβαια ούτε της Ελευθερίας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπομένως αμφιβάλλω αν ήταν ατυχής η πρώτη μου ερώτηση. Πολλώ δε μάλλον, όταν όλα αυτά τα φώτα που εγώ περιγράφω ήταν δημιούργημα της γενιάς που κάποτε γέμιζε πλατείες...
Φίλε Μάρκο, ο Γ. Παπανδρέου ήταν άνθρωπος που εκείνο τον καιρό έγινε σύμβολο της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας (σύγκρουση με το παλάτι κλπ.) Το πλήθος που τον «συνόδευσε στην τελευταία του κατοικία», έδειξε με αυτόν τον τρόπο την αντίθεσή του στα τσιράκια των Αμερικάνων, στη δικτατορία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑποκαλείται από τους αστούς «Γέρος της Δημοκρατίας» γιατί ήταν ένας ικανός και πιστός εκπρόσωπος τους. Και επειδή μέχρι σήμερα η αστική τάξη είναι η κυρίαρχη τάξη στη χώρα, με αυτό τον χαρακτηρισμό αποτίνει,τρόπον τινά, τιμή σ’ ένα διακεκριμένο εκπρόσωπό της. Φίλε Μάρκο, δεν πρέπει να παρασυρόμαστε από τον μικροαστισμό, δηλ. την κυρίαρχη αστική ιδεολογία που εμφανίζεται με χιλιάδες πονηριές. Ο ταξικός αγώνας, είναι αγώνας επίμονος, ανειρήνευτος, συχνά βίαιος αλλά κυρίως διαχρονικός. Την κοινωνική αλλαγή δεν πρέπει να την καταλαβαίνουμε ως ένα ενσταντανέ, αλλά σαν αυτό που είναι. Δηλαδή σαν μια επαναστατική διαδικασία με τα ζιγκ – ζαγκ, τα πάνω – κάτω, τα μπρος – πίσω, τις υποχωρήσεις, ενίοτε τους συμβιβασμούς κλπ. Για να μη πολυλογούμε, εκείνο που απαιτείται και στη σημερινή συγκυρία είναι η λαϊκή οργάνωση σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας με συγκεκριμένη κατεύθυνση και στόχο. Που δεν μπορεί να είναι άλλος από την ανατροπή του ληστρικού καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος. Η συμβολή μας σ’ αυτό τον σκοπό είναι που μετράει.
Σε χαιρετώ
Συμφωνώ και προσυπογράφω το τελευταίο σου σχόλιο
ΑπάντησηΔιαγραφήνα σου στειλω την λιστα με τους πρακτορες που ηταν στο πολυτεχνειο????????????
ΑπάντησηΔιαγραφήεχεις την πανσπουδαστικη Νο 8 ????????????
ΟΤΑΝ ΜΑΘΕΙΣ ΠΟΙΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΠΩΝΥΜΟΥΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΗΣ CIA ΘΑ ΛΙΠΟΘΥΜΗΣΕΙΣ