ελεύθερος (ή όπως ισχυρίζονται οι πολιτικοί
απατεώνες, να είσαι «ανεξάρτητος» υποψήφιος)
απέναντι στην κοινωνία γίνεται; Δεν γίνεται.
"Η πιο ολοκληρωμένη, πλήρης και διαμορφωμένη
έκφραση της πολιτικής πάλης των τάξεων γίνεται
αναπόδραστα η πάλη των κομμάτων."
Η αστική κοινωνία στην οποία ζούμε σήμερα, είναι κοινωνία ταξικά διαρθρωμένη. Κοινωνία χωρισμένη σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους. Από εδώ, κοντά στα άλλα, προκύπτει και το ότι η κοινωνία που ζούμε, είτε το καταλαβαίνει κανείς, είτε όχι, είναι κοινωνία κομματικοποιημένη. Δεν είναι τα κόμματα που χωρίζουν την κοινωνία, όπως αφήνουν να πλανάται oι "ανεξάρτητοι" υποψήφιοι. Είναι ακριβώς η ταξικά χωρισμένη κοινωνία που καθρεφτίζεται και εκφράζεται μέσα από τα κόμματα. Η κατανόηση ή μη, αυτής της πραγματικότητας φαίνεται από την θέση που παίρνει κανείς, απέναντι στην ακομματικότητα, απέναντι σ' αυτή την ιδεολογική αιχμή της αστικής τάξης.
«Σε μια κοινωνία, που βασίζεται στο χωρισμό σε τάξεις, η πάλη ανάμεσα στις εχθρικές τάξεις γίνεται αναπόφευκτα σε μια ορισμένη βαθμίδα της ανάπτυξής της, πολιτική πάλη. Η πιο ολοκληρωμένη, πλήρης και διαμορφωμένη έκφραση της πολιτικής πάλης των τάξεων γίνεται αναπόδραστα η πάλη των κομμάτων. Η ακομματικότητα είναι απάθεια απέναντι στην πάλη των κομμάτων. Η απάθεια όμως αυτή δεν ισοδυναμεί με ουδετερότητα, με αποχή από την πάλη, γιατί στην ταξική πάλη δεν μπορεί να υπάρχουν ουδέτεροι. Στην κεφαλαιοκρατική κοινωνία δεν μπορεί να "απόσχει" κανείς από την ανταλλαγή των προϊόντων ή της εργατικής δύναμης. Και η ανταλλαγή γεννά αναπόφευκτα την οικονομική πάλη και σε συνέχεια και την πολιτική πάλη. Γιαυτό, στην πραγματικότητα, η απάθεια απέναντι στην πάλη δεν είναι καθόλου απομάκρυνση από την πάλη, αποχή απ' αυτήν, ουδετερότητα. Η απάθεια είναι σιωπηρή υποστήριξη εκείνου που είναι ισχυρός, εκείνου που κυριαρχεί.»*
Όποιος σήμερα είναι απαθής απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση των κομμάτων της πλουτοκρατίας σε βάρος των εργαζομένων, του λαού, αυτός υποστηρίζει σιωπηρά αυτή την επίθεση. Όποιος, απέναντι στον αγώνα της εργατικής τάξης για την απόκρουση αυτής της επίθεσης, προβάλει την ουδετερότητα του, την απολιτικότητα, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να υποστηρίζει σιωπηρά, την κυριαρχία της αστικής τάξης.
«Η πολιτική αδιαφορία είναι πολιτικός κόρος... Η ακομματικότητα στην αστική κοινωνία είναι απλώς μια υποκριτική, σκεπασμένη, παθητική έκφραση του ότι ανήκει κανείς στο κόμμα των κρατούντων, στο κόμμα των εκμεταλλευτών. Η ακομματικότητα είναι ιδέα αστική. Η κομματικότητα είναι ιδέα σοσιαλιστική. Η κομματικότητα είναι ταυτόχρονα και όρος και δείχτης της πολιτικής ανάπτυξης.».**
Ο αυτοχαρακτηρισμός των πολιτικών απατεώνων ως ''ανεξάρτητων" υποψηφίων με σκοπό να εκμεταλλευτούν την "ακομματικότητα" που ζυμώνεται συστηματικά στην κοινωνία που ζούμε, δεν είναι σε τελευταία ανάλυση, παρά η υποκρισία της αστικής τάξης, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η εξαπάτηση του λαού. Η αστική τάξη, ασχολείται ακριβώς μ' αυτήν την εξαπάτηση του λαού προκειμένου να διασφαλίζει την κυριαρχία της. Σε αντιστάθμισμα αυτής της αστικής "αλήθειας", η πραγματικότητα, η οποία την κάθε στιγμή μας βεβαιώνει πως δεν υπάρχει πτυχή της ανθρώπινης δραστηριότητας που να μη συνδέεται με την πολιτική. Λοιπόν, την Κυριακή 7 Νοέμβρη, ο λαός στέλνει στους εκμεταλλευτές το μήνυμα της αποφασιστικής αντίθεσής του, στην πολιτική τους. Μαύρο στους υποψήφιους της πλουτοκρατίας (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ,) Μαύρο στους"ανεξάρτητους", όχι στην αποχή. ΨΗΦΟΣ ΤΑΞΙΚΗ.
* Β. Ι. Λένιν: Για την πολιτιστική επανάσταση, Εκδ., Σ.Ε., Αθήνα 1983, σελ., 259
** Από το ίδιο
Καλά, ναι... Εδώ ο ΓΑΠ βγαίνει με όλο το θράσσος που διακατέχει τη φαμίλια του και λέει ότι αν δεν τον βγάλουμε σώνει και ντέ νικητή των εκλογών, θα προκηρύξει έκτακτες εκλογές και τα πεζοδρόμια είναι ακόμη στη θέση τους! Τί να λέμε τώρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σας πω ότι είναι σε θέση να μην πραγματοποιήσει τις δημοτικές εκλογές του δεύτερου γύρου και να τις κάνει λέει,μαζί με τις εθνικές εκλογές για να εξασφαλήσει την συναίνεσή μας στον εφιάλτη που μας επιφυλάσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι για δέσημο έχουν χάσει την μπάλα από τα πόδια τους.Για να δούμε τα πεζοδρόμια θα είναι στην θέση τους την Δευτέρα;
Φίλε Μάρκο γεια σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε παλαιότερη ανάρτησή μου, 13 Ιουνίου 2010, είχα υποστηρίξει ότι “…Καμία αναμονή. Αυτή τη μάχη ο λαός θα την κερδίσει αν αποκτήσει και κρατήσει μέχρι τέλους την πρωτοβουλία των κινήσεων. Ο ελληνικός λαός πρέπει τώρα, προτού φτάσει σε κατάσταση εξαθλίωσης, να τελειώνει με αυτή την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τις επιδιώξεις των τραπεζοβιομηχάνων. Τώρα. Να επιβάλλει, μέσα από μια κινηματική διαδικασία, όπου και θα διαμορφωθεί ένα κυβερνητικό πρόγραμμα στη βάση των λαϊκών συμφερόντων, - έχει δημοσιευτεί τέτοιο σχέδιο - ακόμα και την ημερομηνία των εθνικών εκλογών. Οι πολιτικές δυνάμεις και τα κόμματα που αντιπαλεύουν την πολιτική της αστικής τάξης, των μονοπωλίων, πρέπει να εκτιμήσουν σωστά τη διάθεση του λαού. Ο λαός θα συσπειρωθεί αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή, όχι στο όραμα μιας μελλοντικής ιδανικής, επιθυμητής κοινωνίας, αλλά σε μια πρόταση, σε μια χειροπιαστή δυνατότητα ανατροπής των σε βάρος του, επιδιώξεων του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ. Γιατί θα πρέπει ο ελληνικός λαός, τι τον υποχρεώνει να περιμένει την κυβερνητική έγκριση των μέτρων που προτείνει το διευθυντήριο της ΕΕ σε βάρος του και ακόμη χειρότερα την εφαρμογή αυτών των μέτρων; Γιατί δεν μπορεί να ανατρέψει τώρα αυτή την πολιτική, δηλ. το μέρος, που βρίσκεται σε εξέλιξη και θα την ανατρέψει αφού θα έχει ολοκληρωθεί και θα έχει μπει σε εφαρμογή; Τότε αναπτύχθηκε μια ολόκληρη φιλολογία που σκοπό είχε να υποβαθμίσει τη σημασία και την δυνατότητα, μέσω των εθνικών εκλογών, αντιμετώπισης και ανατροπής των σχεδίων εξαθλίωσης του ελληνικού λαού μέσα από μια βαριά και άμεση αφαίμαξη που επέβαλαν τελικά τα κυρίαρχα ιμπεριαλιστικά κράτη της Ε.Ε. και οι ΗΠΑ. Δυστυχώς οι πρωτοπόρες δυνάμεις του τόπου παρ’ ότι είχαν προβλέψει αυτό που ερχόταν, βρέθηκαν απροετοίμαστες, αιφνιδιάστηκαν, αποδείχτηκαν ανεπαρκείς, έτσι κι αλλιώς. Φτάνοντας σήμερα στο σημείο να «απειλούνται», να «εκβιάζονται» και να ξορκίζουν τις εθνικές εκλογές που ανεμίζει σαν πολεμική παντιέρα ο ΓΑΠ. Και το χειρότερο, προβάλλοντας τις δικές τους ανεπάρκειες, τη δική τους αμηχανία, σύγχυση και αναποφασιστικότητα πάνω στο λαό, να θεωρούν ότι ο λαός δεν είναι ώριμος ακόμα για κατορθώματα. Για αγώνες. «Μόνο το 15% του λαού είναι οργανωμένο. Είναι δυνατόν οι εκλογές να αποτελέσουν μοχλό και θετικό πεδίο εξελίξεων όταν η μεγάλη πλειοψηφία του λαού δεν είναι οργανωμένη σε σωματεία…;» ( Α. Παπαρήγα Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010) Και μ’ αυτά και μ’ αυτά σύρθηκαν με τις δημοτικές εκλογές μέσω του" Καλλικράτη" στην διευκόλυνση υλοποίησης του μνημονίου. Λέει η Α. Παπαρήγα στην ίδια συνέντευξη. «Και ακόμα από το γεγονός ότι ο " Καλλικράτης" - το λέει και ο πρωθυπουργός - είναι το μέσον εκείνο, ο αγωγός - δεν έγινε τώρα με την κρίση - ο οποίος θα βοηθήσει και στην υλοποίηση του μνημονίου». Ας ελπίσουμε ότι το αποτέλεσμα αυτών των δημοτικών εκλογών θα γίνει αφετηρία θετικών για τον λαό εξελίξεων.
Παραμονή εκλογών και προσυπογράφω τις παραινέσεις σου: "Μαύρο στους υποψήφιους της πλουτοκρατίας (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ,) Μαύρο στους"ανεξάρτητους", όχι στην αποχή. ΨΗΦΟΣ ΤΑΞΙΚΗ."
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μας βόλι, φίλε μου και ραντεβού στα μεγάλα συλλαλητήρια την επομένη των εκλογών - για να μην μας πιούνε το αίμα!
Μαύρο δαγκωτό!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήμεταξυ αποχης και κκε
ΑπάντησηΔιαγραφήπροτιμω αποχη
Φίλε Ανώνυμε γεια σου, επί τέλους μια καίρια τοποθέτηση στο σημερινό πραγματικό δίλλημα
ΑπάντησηΔιαγραφήτης ελληνικής κοινωνίας.
Που ήσουνα κρυμμένος;Τους έφυγες ή σε
αφήσανε;
Καλώς σε βρήκα crousma θα τα λέμε,οι φωτογραφίες σου δεν παίζονται!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε luthier γεια σου. To blog σου, η δημιουργική σου διάθεση αλλά κυρίως η ανιδιοτελής σου προσφορά στην τέχνη και στην παράδοσή μας ειδικά, με συγκινεί ιδιαίτερα. Θα τα λέμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου και πάλι.