Tο ζητούμενο σήμερα δεν είναι η περισυλλογή αλλά η στοχευμένα οργανωμένη μαζική δράση.
Από την εκδήλωση της πρωτοβουλίας
No money No dept ( Παύση πληρωμών - Έξοδος από το Ευρώ )*
17 Ιουνίου 2010
Η ομιλία του Δημήτρη Καζάκη
"..Χρειαζόμαστε σήμερα επειγόντως το ΕΑΜ της εποχής μας..
Η Δανειακή Σύμβαση
...Το θέμα είναι το εξής. Πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσουμε σε τι κατάσταση έχει βρεθεί η χώρα. Όχι από την άποψη μόνο των συνεπειών που δέχεται η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι, συνολικά ο λαός. Αλλά τι καθεστώς δημιουργείται συνολικά.. Υπάρχει και το πρόβλημα της δανειακής σύμβασης που έχει υπογράψει η χώρα, που συνήθως γενικά δεν το παίρνουμε υπ΄όψη μας. Η δανειακή σύμβαση που υπάρχει - λόγω επαγγελματικής εμπειρίας σας λέω - ότι είναι πρωτοφανής!! Δεν υπάρχει ανάλογο φαινόμενο, τουλάχιστον μεταπολεμικά. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι υπέγραψε. Η δανειακή σύμβαση η οποία υπεγράφη στις 8 Μαΐου από την κυβέρνηση. Η κεντρική δανειακή σύμβαση. Δεν είναι μόνο ότι με βάση αυτή παραιτείται κάθε εννόμου δικαιώματος να υπερασπιστεί η χώρα τον εαυτό της από οποιαδήποτε καταχρηστική πρακτική των δανειστών της, αλλά αποδέχεται την παραίτηση συνολικά από την άσκηση της εθνικής της κυριαρχίας στη χώρα. Όχι μόνο ως προς την δημόσια περιουσία αλλά οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο διαθέτει αυτή η χώρα. Και αυτό έχει μια σημασία.
Ο τρόπος που έχει διατυπωθεί στη δανειακή σύμβαση, δηλαδή, αφορά και τα ιδιωτικά περιουσιακά στοιχεία της χώρας συν το εθνικό έδαφος. (και το υπέδαφος δείτε εδώ 1 και 2).***
Με βάση τη δανειακή σύμβαση τίθενται στη διάθεση των δανειστών, όχι μόνο ο δημόσιος πλούτος της χώρας - οι δημόσιες επιχειρήσεις, όλα αυτά - αλλά και ο ιδιωτικός πλούτος, βλέπετε λαϊκές αποταμιεύσεις σε τράπεζες, αλλά και το εθνικό έδαφος της χώρας. Και το σημαντικότερο, δεν είναι μόνο αυτό. Με βάση αυτή τη δανειακή σύμβαση, που υπέγραψε η χώρα και με βάση την διεθνή συμβατική συμπεριφορά των αγορών, ή οι ρήτρες της, δεν ισχύουν μόνο για τις χώρες από τις οποίες θα δανειστούμε, μέσα στα πλαίσια του μηχανισμού στήριξης της χώρας, αλλά για όλους τους ομολογιούχους. Υπάρχει ένας νομικός όρος που λέγεται παρί πασού, που σημαίνει, ότι ισχύει για ένα δανειστή, ισχύει για όλους τους δανειστές. Δηλαδή, αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση όχι μόνο έκανε ότι πέρναγε από το χέρι για να μετατρέψει σε έρμαιο των αγορών τη χώρα και το λαό της, όχι μόνο έκανε ότι της πέρναγε από το χέρι να υποταχθούμε σ΄ένα καθεστώς πραγματικής κατοχής, μάλιστα κατοχής πολύ χειρότερης από αυτή που έζησαν οι παππούδες μας το 1940 - 44. Και γιατί είναι πολύ χειρότερη; Πρώτο γιατί τον κατακτητή τον ξέραμα τότε. Ξέραμε ποιος ήταν αυτός Κυκλοφορούσε με τον αγκυλωτό σταυρό στο μανίκι. Και το αστείο είναι ότι - σήμερα ο λαός είναι λιγάκι πιο δύσκολο να διακρίνει ποιος είναι ο εχθρός αν και αντιλαμβάνεται τι ακριβώς συμβαίνει και πιο είναι εκείνο που πρέπει να ανατρέψει - στον κατακτητή τότε στοίχιζε η κατοχή. Όχι μόνο γιατί έπρεπε να συντηρήσει 15 μεραρχίες ενάντια στον ανυπότακτο ελληνικό λαό, αλλά του στοίχιζε σε αίμα από την αντίσταση του ελληνικού λαού. Ελπίζουμε να τους στοιχίσει το ίδιο και σήμερα. Το ζήτημα είναι ότι αυτή τη στιγμή η δανειακή σύμβαση που υπογράφηκε από την ελληνική κυβέρνηση και που αυτές τις μέρες κατά πάσα πιθανότητα θα περάσει από το κοινοβούλιο, δεσμεύει τη χώρα, το λαό και συνολικά το εθνικό έδαφος της χώρας, υποθηκεύει μάλλον τη χώρα, το λαό, την περιουσία του και το εθνικό έδαφος της χώρας στους δανειστές του. Όχι μόνο σ΄αυτούς που δανείζουν τα 110 δις υποτίθεται της βοήθειας της Ε.Ε., αλλά στο σύνολο των δανειστών. Έτσι πολύ απλά, μια απλή εκτελεστέα απόφαση απ΄το Λιχτενστάιν, ένας οποιοσδήποτε δανειστής, κερδοσκόπος, τοκογλύφος, θα μπορεί να κατάσχει μέχρι και το εθνικό έδαφος της χώρας, με βάση τα δεδομένα της δανειακής σύμβασης που υπεγράφη. Γιαυτό έχει μεγάλη σημασία η ανατροπή όχι μόνο του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης, αλλά αυτού του καθεστώτος συνολικά. Είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου. Είναι ζήτημα επιβίωσης του λαού και της χώρας και όχι στο μέλλον. Άμεσα. Οι εξελίξεις στην ευρωζώνη συνολικά, όπως ενδεχομένως να έχετε παρακολουθήσει, ίσως να κάνουν αναγκαίο για τις τράπεζες και την τρόικα να οδηγήσουν τη χώρα ταχύτερα σε επίσημη πτώχευση από ότι ήταν αρχικά το σχέδιό τους. Αυτό το πράγμα οφείλουμε να το αποτρέψουμε, αλλιώς θα ζήσουμε καταστάσεις που ζήσανε οι Αργεντίνοι και που πολλοί έχουν γνωρίσει τουλάχιστον εξ ακοής, το τι συνέβη εκεί το 2001.
Ποιο είναι το καθεστώς το οποίο πρέπει να αρνηθούμε. Το πρόβλημα με το χρέος συνολικά δεν είναι απλά λοιπόν το να προχωρήσουμε σε μια παύση πληρωμών που είναι το απολύτως λογικό. Το ηθικό και δίκαιο αν θέλετε για όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Δεν είναι μόνο αυτό. Είναι
το να μην αναγνωριστεί το χρέος. Δεν είναι το θέμα αν θα πρέπει η όχι να τους πληρώσουμε.
Είναι προφανές ότι δεν πρέπει να τους πληρώσουμε. Δεν είναι το θέμα αυτό. Πρώτα και κύρια για να επιβιώσει η χώρα, να επιβιώσει ο λαός.
Ο Ελληνικός λαός δεν πρέπει να αναγνωρίσει το χρέος.
Δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε το χρέος. Πρέπει να μην το αναγνωρίσουμε το χρέος. Αναγνώριση του χρέους σημαίνει αναγνώριση των έννομων δικαιωμάτων των κερδοσκόπων, διπλών κερδοσκόπων και τοκογλύφων, σε βάρος της χώρας... Να σας πω ένα πολύ απλό παράδειγμα. Το τι σημαίνει διεθνείς αγορές ομολόγων και ομολογιούχων. Όταν ένα χρέος δεν πληρώνεται, είτε από αδυναμία πληρωμής, είτε από πτώχευση για οποιονδήποτε λόγο, οι περισσότεροι ιδιώτες ομολογιούχοι αναθέτουν την είσπραξη των ομολόγων τους στην περίφημη διεθνή επιτροπή ομολογιούχων, η οποία ιδρύθηκε στα τέλει περίπου του 18ου αιώνα. Στην αρχή είχε την έδρα της στο Λονδίνο, τώρα είναι στη Ζυρίχη αυτή η διεθνής.
Η χώρα μας έμπλεξε πολλές φορές μ΄αυτή τη διεθνή επιτροπή. Πολλές φορές. Και κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα και στον 20ο αιώνα και στη δεκαετία του ΄60. Το παλιότερο χρέος που εξακολουθεί να διεκδικεί αυτή η επιτροπή των ομολογιούχων με δικαστήρια, συνεχή διαπόμπευση χωρών, πίεσης, προσπάθεια αξιοποίησης της Παγκόσμιας Τράπεζας, του ΔΝΤ κλπ., το παλιότερο χρέος που εξακολουθεί να διεκδικεί ακόμη και σήμερα, τα παλιότερα ομόλογα δηλ., ποια είναι; Της φούσκας του Μισισίπι στον 17ο αιώνα. Εξακολουθούν να το διεκδικούν απέναντι στη Γαλλία και στις ΗΠΑ. Αυτή τη στιγμή, το Φλεβάρη του 2010, στη Γαλλία βγήκε η 105η καταδικαστική απόφαση που επιτάσσει τη Ρωσία να πληρώσει τα παλιά χρέη με το εξής σκεπτικό. Η Σοβιετική Ένωση, πως να το πω, έκοψε τον ομφάλιο λώρο με το παλιό καθεστώς και με αυτή την έννοια κατοχύρωσε το έννομο δικαίωμα της να μη πληρώσει τα κερατιάτικα του τσάρου. Με την είσοδο στη νέα εποχή και την παλινόρθωση, από την στιγμή που η νέα Ρωσία αναγνωρίζει ως προϊστορία της την παλιά Ρωσία του τσάρου, αυτοί οι ομολογιούχοι επανεργοποιήθηκαν και ζητάνε τώρα τα τσαρικά χρέη πίσω. Και μιλάμε για κατασχέσεις που πηγαίνουν ορυμαγδών εναντίον της Ρωσίας!! Λοιπόν καταλαβαίνετε για τι πράγμα μιλάμε. Γιαυτό έχει μεγάλη σημασία το ζήτημα της μη αναγνώρισης (του χρέους) και προφανώς διαγραφής του ...ένα άλλο στοιχείο. Εδώ λένε ότι συνήθως δανειζόμασταν για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις. Παραμύθια. Μία στις τρεις δανειακές συμβάσεις που ισχύουν σήμερα για το Ελληνικό Δημόσιο και τις οποίες έχουμε μπει σε καθεστώς κατοχής, προέρχεται από τον 19ο αιώνα...ένα απλό παράδειγμα. Στις 19 Μάη το 30νταετές ομόλογο το οποίο πληρώθηκε και για χάρη του μπήκαμε στο μηχανισμό στήριξης και πήραμε την πρώτη δόση για να πληρώσουμε τη δόση της 19ης Μαΐου, πρόκειται για ένα ομόλογο το οποίο σύναψε η κυβέρνηση του Α. Παπανδρέου το 1984 για να μπορέσει να αποπληρώσει ένα δάνειο του 1989. Αυτή τη στιγμή αν ανάγουμε σε αξίες, σε σημερινές αξίες τα προπολεμικά δάνεια της Ελλάδας, του 2ου παγκοσμίου πολέμου, είναι ένα στα τρία. Είναι περίπου 100 δις ευρώ. Μετασχηματισμένα βέβαια σε ομόλογα ευρώ. Αυτά είναι τα δάνεια. Χωρίς βέβαια τα δάνεια που βγήκαν από την ρεμούλα και τη λεηλασία αυτού του τόπου... Στα τέλει του 2009 η συνολική λεηλασία αυτού του τόπου οδήγησε το μεγάλο κεφάλαιο να βγάλει έξω σε κερδοσκοπικές τοποθετήσεις, σε τοποθετήσεις μετοχών, παραγώγων, ομολόγων 200 δις ευρώ. Το συνολικό χρέος είναι 300. Το έλλειμμα, το παραγωγικό έλλειμμα, το έλλειμμα πλούτου που δημιούργησε αυτή η τρομακτική αιμορραγία κεφαλαίου προς το εξωτερικό, είναι αυτό που κάλυψε ο δημόσιος δανεισμός και φυσικά για να ενισχύσει ακόμη περισσότερο την λεηλασία.
Το ζήτημα του Μετώπου
Πως αντιμετωπίζεται αυτό το πράγμα. Είπαμε ποιες είναι οι προτάσεις (Δείτε σε video και τους άλλους ομιλητές) Τεχνικά υπάρχουνε προτάσεις. Δεν είναι θέμα. Στην οικονομική θεωρία ή στην οικονομική πολιτική υπάρχουνε προτάσεις συγκεκριμένες. Το ζήτημα δεν είναι τεχνικό. Είναι κοινωνικοπολιτικό και προφανώς μπορεί να λυθεί..Το ζήτημα του μετώπου δεν είναι υπόθεση της αριστεράς ή μόνο της αριστεράς. Γιατί πρώτα και κύρια η αριστερά δεν έχει (μαζί της) την πλειοψηφία του κόσμου, έστω και διασκορπισμένη και διασπασμένη και όλα αυτά τα πράγματα, (γιατί αν είχε την πλειοψηφία) θα συζητάγαμε σε τελείως διαφορετική κατάσταση. Το μέτωπο χρειάζεται για να κινητοποιηθεί η πλειοψηφία του λαού. Για να αφυπνιστεί, να κινητοποιηθεί και να οδηγήσει σε μια πάλη η οποία να ανοίξει το δρόμο για το αύριο. Για να μπορέσει να γίνει αυτό χρειαζόμαστε το μέτωπο. Και αυτό το μέτωπο δεν μπορεί να είναι υπόθεση ενός κόμματος, μιας οργάνωσης ή μιας πολιτικής παράταξης. Οφείλουμε να συγκροτήσουμε συνολικά ένα λαϊκό εργατικό, πραγματικά πατριωτικό, με τη λογική του εθνικού ζητήματος. Ταξικό μέτωπο. Και μ΄αυτήν την έννοια, αυτό είναι το καθήκον μας σήμερα, η πρωτοβουλία των οικονομολόγων απλά προσπαθεί να συνεισφέρει σ΄αυτή την κατεύθυνση χωρίς να είναι το άπαν ή εκείνο το εργαλείο που θα κάνει αυτό το πράγμα.
Αυτό που μπορεί να επιτρέψει τη δημιουργία του Μετώπου με όλα τα προβλήματα που συναντάμε, γιατί αυτή τη στιγμή ξέρουμε ποιά είναι η κατάσταση της αριστεράς. Είναι πρώτα και κύρια να ξεκαθαρίσουμε ποιοί είναι οι βασικοί στόχοι πάνω στους οποίους μπορεί να ενωθεί όλος ο λαός, ανεξάρτητα από κομματικές εξαρτήσεις, ανεξάρτητα από ιδεολογικές διαφορές. Και εκεί που καταξιώνεται το Μέτωπο πέρα από τις κεντρικές στοχεύσεις είναι στα μικρά ζητήματα, είναι στον τρόπο που οργανώνει "τα μικρά ζητήματα", αλλά αυτά που αφορούν τον πολύ κόσμο.
Χρειαζόμαστε το ΕΑΜ της εποχής μας
Και να πω κάτι για τον πόλεμο και μ΄αυτό να κλείσω.
Χρειαζόμαστε σήμερα επειγόντος το ΕΑΜ της εποχής μας. Μόνο ένα ΕΑΜ θα εκφράσει τις σημερινές ανάγκες και τις ιστορικές αναγκαιότητες της εποχής μας. Και πρέπει για να το δημιουργήσουμε, δυστυχώς, να ανακαλύψουμε ξανά τον τροχό, τον οποίο η αριστερά τον έχασε τουλάχιστον στις τελευταίες δεκαετίες. Έχασε την κόκκινη κλωστή, την αίσθηση του πως κινητοποιούμε πραγματικά τις πολύ μεγάλες μάζες του λαού. Και για να το συγκροτίσουμε αυτό χρειάζεται όχι μόνο να τεθούν οι βασικοί στόχοι για τους οποίους μιλήσαμε όλοι, αλλά χρειάζεται να γλυτώσουμε τον λαό από την πείνα πρώτα, για να γλυτώσουμε το λαό από την σκλαβιά, όπως έλεγε ο ύμνος του ΕΑΜ.
Δείτε σε video του vimeo τους ομιλητές:
Κώστα Λαπαβίτσα (1/7) - Στάθη Κουβελάκη (2/7)Ποιο είναι το καθεστώς το οποίο πρέπει να αρνηθούμε. Το πρόβλημα με το χρέος συνολικά δεν είναι απλά λοιπόν το να προχωρήσουμε σε μια παύση πληρωμών που είναι το απολύτως λογικό. Το ηθικό και δίκαιο αν θέλετε για όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Δεν είναι μόνο αυτό. Είναι
το να μην αναγνωριστεί το χρέος. Δεν είναι το θέμα αν θα πρέπει η όχι να τους πληρώσουμε.
Είναι προφανές ότι δεν πρέπει να τους πληρώσουμε. Δεν είναι το θέμα αυτό. Πρώτα και κύρια για να επιβιώσει η χώρα, να επιβιώσει ο λαός.
Ο Ελληνικός λαός δεν πρέπει να αναγνωρίσει το χρέος.
Δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε το χρέος. Πρέπει να μην το αναγνωρίσουμε το χρέος. Αναγνώριση του χρέους σημαίνει αναγνώριση των έννομων δικαιωμάτων των κερδοσκόπων, διπλών κερδοσκόπων και τοκογλύφων, σε βάρος της χώρας... Να σας πω ένα πολύ απλό παράδειγμα. Το τι σημαίνει διεθνείς αγορές ομολόγων και ομολογιούχων. Όταν ένα χρέος δεν πληρώνεται, είτε από αδυναμία πληρωμής, είτε από πτώχευση για οποιονδήποτε λόγο, οι περισσότεροι ιδιώτες ομολογιούχοι αναθέτουν την είσπραξη των ομολόγων τους στην περίφημη διεθνή επιτροπή ομολογιούχων, η οποία ιδρύθηκε στα τέλει περίπου του 18ου αιώνα. Στην αρχή είχε την έδρα της στο Λονδίνο, τώρα είναι στη Ζυρίχη αυτή η διεθνής.
Η χώρα μας έμπλεξε πολλές φορές μ΄αυτή τη διεθνή επιτροπή. Πολλές φορές. Και κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα και στον 20ο αιώνα και στη δεκαετία του ΄60. Το παλιότερο χρέος που εξακολουθεί να διεκδικεί αυτή η επιτροπή των ομολογιούχων με δικαστήρια, συνεχή διαπόμπευση χωρών, πίεσης, προσπάθεια αξιοποίησης της Παγκόσμιας Τράπεζας, του ΔΝΤ κλπ., το παλιότερο χρέος που εξακολουθεί να διεκδικεί ακόμη και σήμερα, τα παλιότερα ομόλογα δηλ., ποια είναι; Της φούσκας του Μισισίπι στον 17ο αιώνα. Εξακολουθούν να το διεκδικούν απέναντι στη Γαλλία και στις ΗΠΑ. Αυτή τη στιγμή, το Φλεβάρη του 2010, στη Γαλλία βγήκε η 105η καταδικαστική απόφαση που επιτάσσει τη Ρωσία να πληρώσει τα παλιά χρέη με το εξής σκεπτικό. Η Σοβιετική Ένωση, πως να το πω, έκοψε τον ομφάλιο λώρο με το παλιό καθεστώς και με αυτή την έννοια κατοχύρωσε το έννομο δικαίωμα της να μη πληρώσει τα κερατιάτικα του τσάρου. Με την είσοδο στη νέα εποχή και την παλινόρθωση, από την στιγμή που η νέα Ρωσία αναγνωρίζει ως προϊστορία της την παλιά Ρωσία του τσάρου, αυτοί οι ομολογιούχοι επανεργοποιήθηκαν και ζητάνε τώρα τα τσαρικά χρέη πίσω. Και μιλάμε για κατασχέσεις που πηγαίνουν ορυμαγδών εναντίον της Ρωσίας!! Λοιπόν καταλαβαίνετε για τι πράγμα μιλάμε. Γιαυτό έχει μεγάλη σημασία το ζήτημα της μη αναγνώρισης (του χρέους) και προφανώς διαγραφής του ...ένα άλλο στοιχείο. Εδώ λένε ότι συνήθως δανειζόμασταν για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις. Παραμύθια. Μία στις τρεις δανειακές συμβάσεις που ισχύουν σήμερα για το Ελληνικό Δημόσιο και τις οποίες έχουμε μπει σε καθεστώς κατοχής, προέρχεται από τον 19ο αιώνα...ένα απλό παράδειγμα. Στις 19 Μάη το 30νταετές ομόλογο το οποίο πληρώθηκε και για χάρη του μπήκαμε στο μηχανισμό στήριξης και πήραμε την πρώτη δόση για να πληρώσουμε τη δόση της 19ης Μαΐου, πρόκειται για ένα ομόλογο το οποίο σύναψε η κυβέρνηση του Α. Παπανδρέου το 1984 για να μπορέσει να αποπληρώσει ένα δάνειο του 1989. Αυτή τη στιγμή αν ανάγουμε σε αξίες, σε σημερινές αξίες τα προπολεμικά δάνεια της Ελλάδας, του 2ου παγκοσμίου πολέμου, είναι ένα στα τρία. Είναι περίπου 100 δις ευρώ. Μετασχηματισμένα βέβαια σε ομόλογα ευρώ. Αυτά είναι τα δάνεια. Χωρίς βέβαια τα δάνεια που βγήκαν από την ρεμούλα και τη λεηλασία αυτού του τόπου... Στα τέλει του 2009 η συνολική λεηλασία αυτού του τόπου οδήγησε το μεγάλο κεφάλαιο να βγάλει έξω σε κερδοσκοπικές τοποθετήσεις, σε τοποθετήσεις μετοχών, παραγώγων, ομολόγων 200 δις ευρώ. Το συνολικό χρέος είναι 300. Το έλλειμμα, το παραγωγικό έλλειμμα, το έλλειμμα πλούτου που δημιούργησε αυτή η τρομακτική αιμορραγία κεφαλαίου προς το εξωτερικό, είναι αυτό που κάλυψε ο δημόσιος δανεισμός και φυσικά για να ενισχύσει ακόμη περισσότερο την λεηλασία.
Το ζήτημα του Μετώπου
Πως αντιμετωπίζεται αυτό το πράγμα. Είπαμε ποιες είναι οι προτάσεις (Δείτε σε video και τους άλλους ομιλητές) Τεχνικά υπάρχουνε προτάσεις. Δεν είναι θέμα. Στην οικονομική θεωρία ή στην οικονομική πολιτική υπάρχουνε προτάσεις συγκεκριμένες. Το ζήτημα δεν είναι τεχνικό. Είναι κοινωνικοπολιτικό και προφανώς μπορεί να λυθεί..Το ζήτημα του μετώπου δεν είναι υπόθεση της αριστεράς ή μόνο της αριστεράς. Γιατί πρώτα και κύρια η αριστερά δεν έχει (μαζί της) την πλειοψηφία του κόσμου, έστω και διασκορπισμένη και διασπασμένη και όλα αυτά τα πράγματα, (γιατί αν είχε την πλειοψηφία) θα συζητάγαμε σε τελείως διαφορετική κατάσταση. Το μέτωπο χρειάζεται για να κινητοποιηθεί η πλειοψηφία του λαού. Για να αφυπνιστεί, να κινητοποιηθεί και να οδηγήσει σε μια πάλη η οποία να ανοίξει το δρόμο για το αύριο. Για να μπορέσει να γίνει αυτό χρειαζόμαστε το μέτωπο. Και αυτό το μέτωπο δεν μπορεί να είναι υπόθεση ενός κόμματος, μιας οργάνωσης ή μιας πολιτικής παράταξης. Οφείλουμε να συγκροτήσουμε συνολικά ένα λαϊκό εργατικό, πραγματικά πατριωτικό, με τη λογική του εθνικού ζητήματος. Ταξικό μέτωπο. Και μ΄αυτήν την έννοια, αυτό είναι το καθήκον μας σήμερα, η πρωτοβουλία των οικονομολόγων απλά προσπαθεί να συνεισφέρει σ΄αυτή την κατεύθυνση χωρίς να είναι το άπαν ή εκείνο το εργαλείο που θα κάνει αυτό το πράγμα.
Αυτό που μπορεί να επιτρέψει τη δημιουργία του Μετώπου με όλα τα προβλήματα που συναντάμε, γιατί αυτή τη στιγμή ξέρουμε ποιά είναι η κατάσταση της αριστεράς. Είναι πρώτα και κύρια να ξεκαθαρίσουμε ποιοί είναι οι βασικοί στόχοι πάνω στους οποίους μπορεί να ενωθεί όλος ο λαός, ανεξάρτητα από κομματικές εξαρτήσεις, ανεξάρτητα από ιδεολογικές διαφορές. Και εκεί που καταξιώνεται το Μέτωπο πέρα από τις κεντρικές στοχεύσεις είναι στα μικρά ζητήματα, είναι στον τρόπο που οργανώνει "τα μικρά ζητήματα", αλλά αυτά που αφορούν τον πολύ κόσμο.
Χρειαζόμαστε το ΕΑΜ της εποχής μας
Και να πω κάτι για τον πόλεμο και μ΄αυτό να κλείσω.
Χρειαζόμαστε σήμερα επειγόντος το ΕΑΜ της εποχής μας. Μόνο ένα ΕΑΜ θα εκφράσει τις σημερινές ανάγκες και τις ιστορικές αναγκαιότητες της εποχής μας. Και πρέπει για να το δημιουργήσουμε, δυστυχώς, να ανακαλύψουμε ξανά τον τροχό, τον οποίο η αριστερά τον έχασε τουλάχιστον στις τελευταίες δεκαετίες. Έχασε την κόκκινη κλωστή, την αίσθηση του πως κινητοποιούμε πραγματικά τις πολύ μεγάλες μάζες του λαού. Και για να το συγκροτίσουμε αυτό χρειάζεται όχι μόνο να τεθούν οι βασικοί στόχοι για τους οποίους μιλήσαμε όλοι, αλλά χρειάζεται να γλυτώσουμε τον λαό από την πείνα πρώτα, για να γλυτώσουμε το λαό από την σκλαβιά, όπως έλεγε ο ύμνος του ΕΑΜ.
Δείτε σε video του vimeo τους ομιλητές:
Λεωνίδα Βατικιώτη (3/7) - Σπύρου Μαρκέτου (4/7)
Πέτρου Παπακωνσταντίνου (5/7) - Δημήτρη Καζάκη (6/7)
Κώστα Σαρρή (7/7)
* Αναρτήθηκε 17 Ιουνίου 2010 από The Press Project
** Καρλ Μαρξ, "Το ΚΕΦΑΛΑΙΟ" τόμος Ι (σελ. 739) - Εκδ. "Σύγχρονη Σκέψη"
*** Νότης Μαριάς, Αναπληρωτής καθηγητής θεσμών της Ε.Ε.
από το " Τίποτα Το Σημαντικό "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου